26/8 ΑΓΙΟΙ:
ΑΔΡΙΑΝΟΣ και ΝΑΤΑΛΙΑ.
- ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ –
Η Στρατευόμενη Εκκλησία του Θεού καθημερινά προβάλλει πορτραίτα από τη Θριαμβεύουσα Εκκλησία. Μία ατέλειωτη σειρά Αγίων μορφών παρελαύνει ενώπιόν μας. Εκτυλίσσεται η ζωή του κάθε αγωνιστή της Αλήθειας. Αποκαλύπτονται τα σωτήρια μέσα, που έκανε χρήση στη γήινη κονίστρα και πέτυχε την κατάκτηση τ' Ουρανού. Ο κάθε Άγιος στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας και θάρρους, αισιοδοξίας και νίκης στον οδίτη της πρόσκαιρης ζωής. Νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες, μοναχοί και σύζυγοι, όλοι μας έχουμε ένα παράδειγμα να μιμηθούμε, ένα δίδαγμα ν' αντλήσουμε.
Στις 26 Αυγούστου προβάλλεται στους δέκτες της Εκκλησίας μας ένα αρμονικό ζευγάρι: Ο ΑΔΡΙΑΝΟΣ και η ΝΑΤΑΛΙΑ.
Ένα υπόδειγμα συζυγικής αφοσίωσης και κατανόησης, αλληλοστήριξης και βοήθειας. Ζουν το 298 μ.Χ. στους χρόνους του Βασιλιά Μαξιμιανού στη Νικομήδεια. Είναι η περίοδος, που οι Χριστιανοί δίδουν τη μάχη της πίστεως και της ομολογίας. Τα χρόνια των διωγμών των Χριστιανών σφυγμομετρείται η πίστη, θερμομετρείται η αγάπη στο Χριστό. Και πραγματικά το θερμόμετρο ανεβαίνει στο ζενίθ. Απόδειξη η εκούσια προσφορά ζωής, ο σφοδρός πόθος του μαρτυρίου, η ατέλειωτη σειρά των Μαρτύρων.
Και να, τώρα συλλαμβάνονται 23 Χριστιανοί και τιμωρούνται παραδειγματικά. Αυτόπτης μάρτυρας των φρικτών βασανιστηρίων και ο Αδριανός. Επισημαίνει το θάρρος και την παρρησία, τη φλόγα και τον ενθουσιασμό των Μαρτύρων. Κατάπληκτος επιζητεί να πληροφορηθεί το μυστικό από τα χείλη τους. «Για την αγάπη του Χριστού πεθαίνουμε. Θυσιάζουμε τα πρόσκαιρα για να κερδίσουμε τα αιώνια», δηλώνουν με πειστικότητα. Οι λέξεις αντηχούν στα βάθη της ύπαρξης του Αδριανού, τον συνταράσσουν. Η Θεία Χάρη τον επισκιάζει κι αυτόκλητα δηλώνει συμμετοχή στο μαρτύριο. Πάραυτα δένεται και φυλακίζεται. Η Ναταλία αδημονεί, ενώ ο Αδριανός αργεί. Πληροφορείται τη φυλάκισή του και θρηνεί. Μαθαίνει το λόγο της κράτησης και αγάλλεται. Αμέσως τρέχει στη φυλακή προς συνάντηση του δεσμώτη συζύγου της. Καταφιλεί τα δεσμά, επαινεί την προθυμία, συμβουλεύει και στηρίζει τον Αδριανό, συγχαίρονται κι αποχωρίζονται. Ο Αδριανός μετέπειτα παίρνει άδεια από τους δεσμοφύλακες και προστρέχει στη Ναταλία, για να της ανακοινώσει την ημέρα του μαρτυρίου. Εκείνη στο άκουσμα της φωνής του υποθέτει λιποταξία και τον απωθεί. Οδύρεται για την απώλεια του μαρτυρικού στεφάνου. Γρήγορα όμως ενημερώνεται για το σκοπό της άφιξεώς του και πανηγυρίζει. Τον συνοδεύει στην ανάκριση. Τον παρακολουθεί στην αρένα. Προσεύχεται για τη νικηφόρα έκβαση του μαρτυρίου. Τον ενθαρρύνει, ενώ μαστιγώνεται. Τον εμψυχώνει, ενώ κόβονται χέρια και πόδια. Αδημονεί να τον ιδεί ακλόνητο στην πίστη μέχρι τέλους. Η αγάπη στο Χριστό πρυτανεύει. Δέχεται ηρωικά την προσωρινή στέρηση του εικοσιοκτάχρονου συζύγου, για την αιώνια συναπόλαυση του Παραδείσου.
Ο Αδριανός νικητής παραδίδει την ψυχή του στον Κύριο. Η πιστή σύζυγος συλλέγει τα εναπομείναντα πυρίκαυστα λείψανα και ενταφιάζει στην Αργυρούπολη.
Εκεί παραδίδει και η ίδια την ψυχή της στον Ιησού.
Αδριανός και Ναταλία! Ένα ζευγάρι δεμένο άρρηκτα με τα δεσμά της αγάπης, απολαμβάνει αιώνια την τρυφή του Παραδείσου.-
