«Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον·
Χαίρε, παραδείσου θυρών ανοικτήριον».

( Στάσις Β΄ Η2 )

Ο Χριστιανός, πολιτογραφείται, κατά το Βάπτισμα, στον Ουρανό. Από εκείνη την εύσημη μέρα εισέρχεται ο πιστός στην μάχη. Ο αόρατος πόλεμος τότε αρχίζει, κατά των δυνάμεων του σκότους. Μάχεται με όπλα ακαταμάχητα, τα οποία διαθέτει το οπλοστάσιο της Θεοτόκου. Αμύνεται ο Αγωνιστής με όπλο, που είναι η ίδια η Παναγία και μόνο έτσι κατατροπώνει τούς δαίμονες, τους πρωταρχικούς εχθρούς.

Η Υπέρμαχος Στρατηγός σημειώνει περιφανείς νίκες και τις παραδίδει σ’ εκείνον, ο οποίος Την εμπιστεύεται.

Η πίστη στον Χριστό, η εμπιστοσύνη στην Μητέρα Του εξασφαλίζουν μετάλλια ανδρείας.

Ο Μαχητής είναι και νικητής και τροπαιοφόρος και προσεγγίζει τα κράσπεδα τ’ Ουρανού.

Το κλειδί για την είσοδο στον Παράδεισο είναι η Παναγία. Εκείνη ανοίγει την θύρα της πανευφροσύνης του Παραδείσου.

Η Θεοτόκος επιποθεί την σωτηρία όλων των ανθρώπων και δραστηριοποιείται έντονα προς αυτήν την κατεύθυνση. Από τον άνθρωπο εξαρτάται, εάν θα αποδεχθεί την προσφορά και θα συνεργήσει θετικά.

Η Παναγία πονάει για τις πτώσεις μας, τις παλινδρομήσεις και τις αποστασίες. Μας συντρέχει δυναμικά, με στόχο την νίκη. Μας βοηθάει αποτελεσματικά. Τον αμαρτωλό συμπονεί και προσπαθεί για την επίτευξη της μετανοίας, εφ’ όσον είναι προϋπόθεση της εισόδου στη Βασιλεία του Θεού.

΄΄Χαίρε, λοιπόν, σύ, που είσαι το όπλο, με το οποίο αμυνόμασθε κατά των αοράτων εχθρών, των δαιμόνων· χαίρε, συ, που είσαι το κλειδί, με το οποίο ανοίγονται οι θύρες του Παραδείσου΄΄. -

Ελ. Α. Κλ.