ΚΥΡ. ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ.( Λουκ. ιδ΄, 16 – 24  καίΜατθ. κβ΄, 14 )
Το ΔΕΙΠΝΟ της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ.

          «Ανθρωπός   τις  εποίησε  δείπνον  μέγα.»( Λουκ. ιδ΄, 16 ).
          «Δείπνον μέγα» το συμπόσιον της Βασιλείας  των  Ουρανών».
          Σ’ αυτό το δείπνο έχουν προσκληθεί αδιάκριτα και ανεξαίρετα, χωρίς κανένα αποκλεισμό, όλοι.
          Η είσοδός μας, βέβαια, στην Βασιλεία του Θεού, προϋποθέτει την ενταξιακή μας κίνηση στο Σώμα της Εκκλησίας, που επιτυγχάνεται με την ακράδαντη πίστη στον Χριστό και το Βάπτισμα.
          «Δείπνο»και η Θεία Ευχαριστία σε κάθε Θεία Λειτουργία. Η συνειδητή συμμετοχή μας εξασφαλίζει την ένωση με τον Χριστό, που είναι η ΖΩΗ, οπότε μας ζωοποιεί, μας αφθαρτοποιεί, μας Χριστοποιεί.
     Το μεταπτωτικό σύμπτωμα της εσωτερικής αποδιοργάνωσης του ανθρώπου αναιρείται, με την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, του Λόγου, αφού με την Θεία Κοινωνία τρέφεται η ψυχή και διοχετεύει  την Θεϊκή Χάρη και  Ζωή και στο σώμα.
          Με την συμμετοχή μας  στην Θεία Κοινωνία επιτυγχάνουμε την ένωση με τον Ιησού, την μετοχή στην Θεία Ζωή, την ανατολή της  μέλλουσας Βασιλείας, την πρόγευση του Παραδείσου, την επαναφορά στην προπτωτική κατάσταση.
      Και όμως στην πρόσκληση του «Δείπνου» της αγάπης του Θεού δεν ανταποκρίνονται θετικά όλοι οι παραλήπτες.
          Ο Ιησούς τους κατηγοροποιεί :
1)Είναι οι άνθρωποι, που είναι δούλοι της ύλης. Σφετεριστές των δωρεών του Θεού, αρνούνται την ευχαριστιακή αναφορά στον Θεό. Αρνούνται την μετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και συνεπώς αρνούνται να  θεωθούν.
2)Είναι οι άνθρωποι οι υποδουλωμένοι στην εργασία. Εκείνοι, που ανάγουν  την δουλειά σε δουλεία. Εκείνοι, που επικεντρώνουν το ενδιαφέρον και τις δυνάμεις τους στην εργασία και παραθεωρούν τον κύριο στόχο, που είναι η εκκλησιοποίηση. Απορυθμίζονται από την συχνότητα τ’ Ουρανού και συντονίζονται στον ρυθμό της γης. Τοιουτοτρόπως αποσταθεροποιούνται υπαρξιακά.
          3) Είναι οι άνθρωποι, δούλοι των αισθήσεων. Η οικογένεια προβάλλει ως εμπόδιο, για την ανταπόκριση στην πρόσκληση. Ο  γάμος, με την μεταφυσική και Ευχαριστιακή αναφορά του, σημειώνει υπέρβαση της  φθαρτότητας και οδηγεί στην Χριστοποίηση, στην ανακαίνιση του προσώπου.
          Η συμμετοχή στο «Δείπνο» ανοίγει δίοδο εισόδου του Θεού στην  ζωή του  ανθρώπου, δίαυλο επικοινωνίας μαζί Του.
        Όλες οι δραστηριότητες του ανθρώπου,αν αυτονομηθούν,αλλοτριώνουν τον άνθρωπο, τον οδηγούν στην φθορά και τον θάνατο, αφού τον υποδουλώνουν στον χρόνο και τον αποστερούν της μεταμορφωτικής δυνάμεως του «Δείπνου».
          Τοιουτοτρόπως το παρόν απαιωνοποιείται και το αιώνιο παύει να είναι προέκταση του παρόντος.-

                        Από το βιβλίο ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ Ελ. Α. Κλ.