ΚΥΡ. Ι΄ ΛΟΥΚΑ.  ( Λουκ.  ιγ΄, 10 – 17 )
ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ  και   ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ. 

<<υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω  ου  λύει  τον βούν  αυτού ή τον όνον από της φάτνης και  απαγαγών ποτίζει ; »( Λουκ. ιγ΄, 15 ).«Υποκρισία είναι η εχθρότητα, που ενεργεί με το προσωπείο της συμπάθειας. Ή φθόνος, που μιμείται τα χαρακτηριστικά της αγάπης. Ή προσποίηση φιλίας.», κατά τον Αγιο Μάξιμο Ομολογητή.
       Η υποκρισία, που επιδείχθηκε από τον αρχισυνάγωγο και επισημάνθηκε από τον Ιησού, είναι φαινόμενο και σημερινό και καθημερινό.
       Η υποκρισία έκφραση εγωϊσμού.
«Η γαρ υπόκρισις εξ οιήσεως γεννάται.», δηλώνει ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς.
      «Η υποκρισία ίδιον της κενοδοξίας.», σημειώνει ο ΄Οσιος  Θαλάσσιος.
      «Η υποκρισία  έχει ως αιτία την φιλαργυρία.», παρατηρεί ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής.
   Η υποκρισία πηγάζει από τη φιλαυτία, όταν προβάλλεται η  ευσεβοφάνεια και επιδιώκεται η επίδειξη, ο εντυπωσιασμός, ο έπαινος, η ικανοποίηση της κενοδοξίας.
    Η αληθινή ευσέβεια εκπορεύεται από την αγάπη προς τον Θεό και αποβλέπει στην δόξα Του.
      Η υποκρισία επιφέρει  τον  εσωτερικό διχασμό του ανθρώπου,τον εκθέτει και τον γελοιοποιεί, με την αναπόφευκτη αποβολή του προσωπείου.
Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και το προσωπείο της υποκρισίας τον καθιστά αναξιόπιστο, του αλλοιώνει το φρόνημα, διαστρέφει τα κριτήριά του, ακυρώνει τα επιτεύγματά του, ανατρέπει τον στόχο της Χριστοποίησής του.
      Η υποκρισία εμφανίζεται απροκάλυπτα, παρρησιακά, επικαλυπτικά  των  παθών, προκλητικά.
      Η υποκρισία ασθένεια της ψυχής.
  Επιτακτική, λοιπόν, η ανάγκη της ειλικρίνειας και εντιμότητας, της αυστηρότητας στον εαυτό μας και της επιείκειας στους  άλλους.
     Όλα  για  την  δόξα  του  Τριαδικού  Θεού.
     Όλα για την αγάπη των αδελφών μας.
     Η βιοτή μας, καθολικά, ανυπόκριτη, ας είναι.-

   Από το βιβλίο  ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ  Ελ. Α. Κλ.