ΚΥΡ. Θ΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. ιβ΄, 16 – 21 ) Η αφροσύνη της ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ.

ΚΥΡ.  Θ΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ.  ιβ΄, 16 – 21 )
Η  αφροσύνη   της ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ.

     «Αφρον` ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου. α  δε  ητοίμασας  τίνι  έσται ; »( Λουκ. ιβ΄, 21 ).
          Τα υλικά αγαθά είναι δώρα του Θεού στον άνθρωπο, για την επιβίωση και ανάπαυσή του. Προσφέρονται τα αγαθά από τη Θεϊκή καρδιά για χρήση. Ο άνθρωπος όμως πολλάκις φθάνει στη κατάχρηση. Ο εγωκεντρισμός τον οδηγεί στη φιλαυτία.Η φιλαυτία εκφράζεται ως φιλαργυρία. Η φιλαργυρία εκδηλώνεται ως πλεονεξία.Το πάθος της πλεονεξίας καθιστά τον άνθρωπο είλωτα. Συσσωρεύει, εναγώνια, αγαθά, ως ασφάλεια ζωής. Η αιώνια όμως ασφάλιση μένει ακάλυπτη, γιατί εκεί χρειάζονται ένσημα αγάπης, τα οποία δυστυχώς δεν διαθέτει ο πλεονέκτης άνθρωπος.
          Τοιουτοτρόπως ο πλούσιος αναδεικνύεται  άφρονας. Η αφροσύνη του οφείλεται :
α΄) Στη λησμοσύνη του Θεού, πρωταρχικά.
Δεν πιστεύει στον  Θεό. Δεν ζει στη παρουσία Του. Δεν υπολογίζει στη βοήθειά Του. Επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στα αγαθά του. Υπερτιμά τις δυνάμεις του. Παραβλέπει τις  δωρεές του Θεού. Κινείται στην υλιστική τροχιά.
β΄) Στη λησμοσύνη του συνανθρώπου.
 Η δυστυχία του «πλησίον» τον αφήνει αδιάφορο. Η ιδιοτέλεια σ’ όλο της το μεγαλείο! Άπληστος, σκληρός, ανάλγητος, διέρχεται μέσα στη κοινωνία. Η αφθονία των αγαθών επέφερε την παγωνιά στη καρδιά. Ο χρυσός αντικατέστησε τον Χριστό.
γ΄) Στη λησμοσύνη και του ίδιου του εαυτού του.
Ο άνθρωπος έχει και υπόσταση πνευματική. Έχει ψυχή αθάνατη. Η υλοφροσύνη όμως υποκλέπτει και επισκιάζει καθολικά τη πραγματικότητα. Ο θάνατος είναι αναπόφευκτα υπαρκτός. Η εμφάνισή του στο χρόνο παραμένει άγνωστη, αλλά και αιφνίδια.
Ο παραλογισμός της πλεονεξίας οδηγεί σε αδιέξοδα. Η ματαιότητα του κόσμου τούτου διαφεύγει της προσοχής. Η αφροσύνη της κατάχρησης του πλούτου καταλήγει στην απώλεια της αιώνιας μακαριότητας. Ας το αναλογισθούμε και ας το προσέξουμε.-

                                                                                    Ελ. Α. Κλ.