Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2021

ΚΥΡ. Μετά ΓΕΝΝΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ στάσεις προς το ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.

ΚΥΡ.  Μετά  ΓΕΝΝΗΣΗ   ΧΡΙΣΤΟΥ. (Ματθ. β΄13 – 23)

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ  στάσεις  προς  το ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟ  ΠΡΟΣΩΠΟ.

       <<Εγερθείς  παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και φεύγε εις Αίγυπτον… μέλλει γαρ Ηρώδης  ζητείν  το  παιδίον  του  απολέσαι  αυτό.»  ( Ματθ. β΄, 13 ).

Στο μυστήριο της ενανθρώπησης του Χριστού μία θέση έχει και ο Ιωσήφ. Η ενημέρωσή του για κάθε ενέργειά του πραγματοποιείται με Αγγελική Παρουσία.

Η υπακοή του είναι αδιάκριτη. Η κινητοποίησή του άμεση. Η σιωπή του χαρακτηριστική. Η προσφορά του στην Παναγία και το Παιδίον σημαντική.

Η ησυχία προσφέρεται στον Λόγο και αξιοποιείται σωστικά.

Η ησυχία οδηγεί στον Λόγο και ο Λόγος ακούεται στην ησυχία.

Η ανυπαρξία της εσωτερικής ησυχίας αλλοτριώνει τον άνθρωπο και τον απομακρύνει από τον Θεό. Η ησυχία ενοποιεί τον άνθρωπο και εξασφαλίζει την κοινωνία του με τον Θεό.

Κυρίαρχη θέση στο γεγονός της ενανθρώπησης έχει η Παναγία. Με την αυτοπροσφορά της υπηρετεί τον Χριστό.

Η  Παναγία δοξάζεται με τον καρπό της κοιλίας της , τον  Ιησού και ο Ιησούς ενανθρωπίζει διά της Παναγίας. Παναγία και Ιησούς πάντα ενωμένοι. Η  Παναγία εσωτερικά ζωοποιείται και ενδυναμώνεται από τη  παρουσία του Χριστού.

Ο πιστός, μέσα στην Εκκλησία, βιώνοντας τη Μυστηριακή και Ασκητική ζωή της, συναντά τον Χριστό, αναγεννάται.

Προβάλλει και ένα τρίτο πρόσωπο στο προσκήνιο` είναι ο Ηρώδης. Διακρίνεται για τη φιλαρχία και τη φιλοδοξία, αλλά και για τη μωρία. Επιζητεί ασφάλεια, για να ασφαλίσει την ανασφάλειά του και προβαίνει σε φρικώδεις σφαγές.

Ο Ηρώδης, τύπος των διωκτών του Χριστού. Μισούν και επιζητούν το θάνατο του Ιησού. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες. Ο Νικητής όμως πάντα είναι ο  Ιησούς.

Τρεις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον Χριστό :

          Ο Ιωσήφ υπηρετεί  με την ησυχία και την υπακοή.

          Η  Παναγία Τον  γεννά.

          Ο Ηρώδης επιζητεί τον θάνατό Του.

         Τις δύο πρώτες στάσεις, ας εγκολπωθούμε. Τον Χριστό, ας υπηρετήσουμε υπαρξιακά, για να αναγεννηθούμε και  να θεωθούμε.-

Από το βιβλίο ΖΩΗΦΟΡΑ  ΤΗΜΑΤΑ  Ελ. Α. Κλ.