"Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα
των αδυνάτων βαστάζειν,
και μη εαυτοίς αρέσκειν." (Ρωμ. ιε΄1).
Η
φιλαλληλία, σαν συμπληρωματική εντολή του Θεϊκού Νόμου, απαιτεί από μένα την
συμμετοχική μου παρουσία στις πτωτικές φάσεις του αδελφού μου.
Η αγαπητική επιταγή είναι να γίνω
βακτηρία των κλονιζομένων.
Και η απάρνηση της αυταρέσκειας, με ταυτόχρονη εκδήλωση αυτοπροσφοράς, είναι μια θετική έκφραση αγάπης.
Οι απαρνητικές προσπάθειες
εγωκεντρισμού και οι εγκολπωτικές εκδηλώσεις αδελφοκεντρισμού, αποτελούν
διέξοδο από το αδιέξοδο της εγωπάθειας.
Είναι μια σωστή επένδυση αγάπης, μια
αληθινή προσέγγιση του Θεού.
Δεν έχω παρά να το επιδιώξω.-
Από το βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.