ΠΥΡΚΑΪΑ…

         ΠΥΡΚΑΪΑ…

Μεσοκαλόκαιρο. Ιούλιος. 

Μια  νύχτα  ξάστερη

κι  οι  σειρήνες  της  πυρόσβεσης

σπάνε  τη  σιωπή…

Ο ουρανός  φωτίζεται, 

τα  σύννεφα  πυκνώνουν,

οι  φλόγες, 

γλώσσες  πύρινες, αδηφάγες,

κατατρώγουν  την πανίδα,

εξαφανίζουν  τη  χλωρίδα.

Φωνές, κραυγές  απελπισίας,

κινήσεις  αγωνίας,

κλαυθμός  και  οδυρμός,

για  κάθε  τι  που  χάθηκε.

Η  απληστία  του  ανθρώπου;

Η  κακία  η  ανθρώπινη;

Ο  ωχαδελφισμός;

Ο  ατομισμός;

Όλα  μαζί  

και  το  καθένα  χωριστά,

αποτελούν  το  συντελεστικό  παζλ

της  καταστροφής.

                  

Η  μόνη  σωτήρια

διέξοδος  από  το  αδιέξοδο

η   μεταστροφή,

η   μετάνοια .-

  Από την Ποιητική Συλλογή ΄΄ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ΄΄ Ελ. Α. Κλ.