Είναι
σκλάβος στο σώμα,αλλά ελεύθερος στην ψυχή.Η καρδιά του συντονισμένη στο ρυθμό
της αγάπης του Θεού, τον καθιστά
πανευτυχή.
Περιποιείται
ευδιάθετα τα ζώα στο στάβλο του Αγά και εδραιώνει την ταπεινοφροσύνη. Εκεί,
στ’ άχυρο, γονατίζει και στέλνει πύρινες προσευχές στον Θεό. Εκεί τρέφεται
λιτότατα, αγρυπνεί και ζει οσιακά.
Καθυποτάσσει τη σάρκα στο πνεύμα και
αισθάνεται απελεύθερος, δέσμιος Χριστού. Ζεί για τον Χριστό, με τον Χριστό και δίνει τη μαρτυρία του Χριστού.
40 ετών, το 1730, στις 27 Μαίου,
ασθενεί και παραδίδει ειρηνικά την ψυχή του στα χέρια του Πλάστη, για
αιώνιες απολαύσεις.
Το σώμα του,άφθαρτο, σκορπίζει ευωδία
και θαυματουργική Χάρη.Τοποθετείται
σε λάρνακα στον
Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου.
Το 1832, σε μία τουρκική επίθεση στρατιώτες το ρίχνουν
στη φωτιά, αλλά παραμένει ανέγγιχτο κι ανακινείται μέσα στις φλόγες. Οι Τούρκοι
έντρομοι φεύγουν.
Οι
Χριστιανοί, το 1924 με την ανταλλαγή των πληθυσμών, φέρουν τον Άγιο στο Ν.
Προκόπι Εύβοιας, όπου σκορπίζει τη
θαυματουργική του Χάρη, σ’ όσους με πίστη
την επικαλεσθούν.
Ο Όσιος
Ιωάννης ζεί σαν Όσιος, κακοπαθεί σαν καλός στρατιώτης Χριστού και αξιώνεται του
αφθάρτου στεφάνου της δόξης και της Επουρανίου Βασιλείας.
Πρότυπο ζωής
για μας, προβάλλει μπροστά μας και μας προσκαλεί να τον μιμηθούμε. Μας καλεί σε
εγρήγορση, για αγώνες νικηφόρους.
Μας αναμένει
εναγώνια στον Ουρανό, για να συνευφρανθούμε αιώνια, αναφαίρετες χαρές.
Η μίμησή του
θα είναι η μεγαλύτερη τιμή, από όσες του αποδίδουμε κάθε χρόνο στη μνήμη του.
Μακάρι! –
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Εκ γης ο καλέσας σε, προς Ουρανίους
Μονάς, τηρεί και μετά θάνατον αδιαλώβητον, το σκήνος σου Όσιε. Συ γαρ εν τη
Ασία, ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ωκειώθης,τω Χριστώ, Ιωάννη. Αυτόν ουν
ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις της Ευβοίας ο θησαυρός, ακένωτον ρείθρον,
ιαμάτων παντοειδών. Θαυματουργίας πόλος,
το λείψανον το θείον,
παμμάκαρ Ιωάννη , ημών μνημόνευε.-
Ελ. Α. Κλ.
