ΑΓΙΟΣ Ρ Η Γ Ι Ν Ο Σ ὁ Σ κ ο π έ λ ο υ.

ΑΓΙΟΣ   Ρ Η Γ Ι Ν Ο Σ

ὁ   Σ κ ο π έ λ ο υ. 

(25  Φεβρουαρίου )

            Τή Χορεία τῶν πανσέπτων ῾Ιεραρχῶν στή Θριαμβεύουσα ᾿Εκκλησία ἀπαρτίζουν Θεόσοφοι Πατέρες, ἔνδοξοι Ποιμενάρχες, ἄξιοι ἀντιπρόσωποι Χριστοῦ, γνήσια φερέφωνα Θεοῦ, εὐθαρσῆ στόματα ἀλήθειας, παρρησιακοί ῾Ομολογητές τῆς πίστεως, ἀνένδοτοι ἀγωνιστές τῆς δικαιοσύνης, φλογεροί Διδάσκαλοι σωστικῶν μηνυμάτων τοῦ Εὐαγγελίου, ταπεινοί ᾿Απόστολοι τῆς ἀγάπης.

        ῞Ολοι ἔζησαν ΄΄εἰς τόπον καί τῦπον Χριστοῦ΄΄ ἐπάξια. ῞Ολοι ἐβίωσαν τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου ἀπαρέγκλιτα.῞Ολοι ἀγάπησαν πολύ τό Θεό καί ὑπηρέτησαν  μέ  ἀνιδιοτέλεια τόν ἄνθρωπο.

            ᾿Ανάμεσα στήν πανίερη αὐτή ὁμήγυρη τῶν Θεοφόρων ῾Ιεραρχῶν εὐδιάκριτος καί ὁ Σκοπέλου ΡΗΓΙΝΟΣ.

            Μιά μορφή ἡγετική καί ταπεινή, δυναμική καί θαρραλέα.῞Ενας λύχνος φαεινός τῆς ᾿Εκκλησίας. ῞Ενας ἀκατάβλητος ἀγωνιστής τῆς ᾿Αλήθειας. ῞Ενας διαπρύσιος κήρυκας τῆς Τριαδικῆς Θεότητας.

            ΑΓΙΟΣ  ΡΗΓΙΝΟΣ! Τό βλάστημα τῆς Λεβαδείας. Τό καύχημα τῆς ᾿Εκκλησίας.῾Ο τῦπος τῶν ᾿Επισκόπων.Τό κλέος τῶν Μαρτύρων. Τό σέμνωμα τῆς Σκοπέλου. ῾Ο Ἅγιος τῆς Εὔβοιας.

            ῎Ας ἐντρυφήσουμε, λοιπόν, στήν πλούσια βιοτή του, γιά συγκομιδή ψυχωφελῶν μηνυμάτων.

            4ος αἰῶώας μ. Χ. καί στή Λειβαδιά τῆς Στερεᾶς ῾Ελλάδας γεννιέται ἀπό Θεοσεβεῖς γονεῖς ὁ ΡΗΓΙΝΟΣ. ᾿Ανατρέφεται Χριστολογικά καί κοσμεῖται χρηστοηθικά.

         ᾿Εμφορεῖται μέ φόβο Θεοῦ καί πυρπολεῖται ἀπό ἀγάπη γιά τό Θεό. Τήν  ἔμφυτη ἀγχίνοια ἀξιοποιεῖ καί σημειώνει ἁλματώδη πνευματική πρόοδο. Παίρνει πολύπλευρη ἐπιστημονική μόρφωση καί διακρίνεται. Φροντίζει παράλληλα γιά τήν ψυχική του καλλιέργεια, μέ μιά ἐπίπονη αὐτογνωσία, ἀνελλιπῆ αὐτοκριτική, διαρκῆ ἐγρήγορση, ἀδιάλειπτη προσευχή, αὐστηρή νηστεία, συνεχῆ σκληραγωγία καί μεθοδική ἄσκηση.

            Διέρχεται τό στάδιο τῆς νεότητας μέ ἐγκράτεια καί σωφροσύνη. Μέ ὁδηγό τόν ᾿Ιησοῦ τιθασεύει τά πάθη, δαμάζει τή σάρκα, ἐλευθερώνει τήν ψυχή καί ζεῖ ἁγνά, καθάρια, φωτεινά, δημιουργικά.

            Καθίσταται κατοικητήριο τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ἄνθρωπος Θεοχαρίτωτος, ἀφοῦ καί θαύματα ἐπιτελεῖ. ῾Η ζωή του ἀκτινοβολεῖ κι ἡ ἁγιότητά του γνωστοποιεῖται πανελλήνια. Καί ὁ Θεός, πού δοξάζεται μέ τήν ἄμεπτη πολιτεία τοῦ Ρηγίνου, τόν ἀντιδοξάζει ἐπάξια. Τόν προωθεῖ διακριτικά στήν ἐπιτελική θέση τοῦ ᾿Αρχιερέα. Τόν τοποθετεῖ Ποιμένα γιά νά ὁδηγεῖ καί νά φωτίζει τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας.

            ῾Ο ΡΗΓΙΝΟΣ  ᾿Αρχιερέας Σκοπέλου. ῾Ο λαός πανηγυρίζει. Σύσσωμος προστρέχει γιά νά λάβει εὐλογία καί Χάρη. Οἱ ἀσθενεῖς ἀναμένουν τήν ἴαση. Οἱ ἁμαρτωλοί τήν ἀλάθητη καθοδήγηση. Οἱ πτωχοί τήν ἐνισχυτική συμπαράσταση. Οἱ θλιμμένοι τήν πλούσια παραμυθία. Οἱ μορφωμένοι ἀτενίζουν τόν ῞Αγιο φιλόσοφο καί τόν θαυμάζουν.Οἱ ἱερεῖς πλαισιώνουν τόν ἰσάγγελο Ποιμένα καί ὠφελοῦνται πολυποίκιλα.Ὅλοι παίρνουν δῶρα σωστικά. ῾Η ἀγωνία καί ὁ ἀγώνας τοῦ ταπεινοῦ καί ἀκούραστου ῾Ιεράρχη ἐπικεντρώνονται στόν πόθο του γιά τήν ἐξάπλωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Κηρύσσει διαπρύσια, βιωματικά. ᾿Ορθοτομεῖ δογματικά καί ὀρθοφρονεῖ πρακτικά.

            Δίνει τό ΄΄παρών΄΄ δυναμικά στήν ἀρειανική διαμάχη, πού συνεχίζεται καί μετά τήν καταδικαστική ἀπόφαση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στή Νίκαια. ῎Ετσι τό 347 μ.Χ. στή Σύνοδο τῆς Σαρδικῆς τοῦ ᾿Ιλλυρικοῦ, ἐπί Αὐτοκρατόρων Κωνσταντίου καί Κώνσταντος, ὁ σεπτός  ῾Ιεράρχης ὑποστηρίζει μέ ζέση καί ἐνάργεια ΄΄τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ ὁμοούσιον τῷ Πατρί καί τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι΄΄ καί κατατροπώνει τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως.

            ῾Ο ῞Αγιος Σκοπέλου ΡΗΓΙΝΟΣ  ἀναδεικνύεται ὑπέρμαχος ἀγωνιστής τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί βρίσκεται ἀγέρωχος στίς ἐπάλξεις της. ᾿Επιστρέφει νικητής καί τροπαιοῦχος στήν ᾿Επισκοπή του, ὅπου ὁ λαός τόν ὑποδέχεται μέ ἄφατη ἀγαλλίαση καί εὐφροσύνη.

            ᾿Αλλ᾿ ὁ μισόκαλος Διάβολος δέν ἀργοπορεῖ καί ἐνσπείρει σκάνδαλα στήν ᾿Εκκλησία. Οἱ ἄπιστοι διώκουν τούς πιστούς. ῾Ο βασιλιᾶς ᾿Ιουλιανός, ἐνῷ ἀρχικά ὑποκρίνεται τόν ἀνεξίθρησκο, σύντομα ἀποκαλύπτει τά καταχθόνια σχέδιά του.᾿Επιδιώκει τήν κατάλυση τῆς ᾿Εκκλησίας καί καταδιώκει ἀνήλεα τούς Χριστιανούς. Συλλαμβάνει, βασανίζει, φυλακίζει καί φονεύει ἀπάνθρωπα τούς πιστούς. Στόχος του καί ὁ ῾Ιεράρχης ΡΗΓΙΝΟΣ.

             Συλλαμβάνεται βίαια, κολακεύεται προκλητικά, ἀπειλεῖται ζωηρά, τιμωρεῖται βάναυσα, ἀλλά παραμένει ἑδραῖος στήν πίστη.῾Ο ἡγεμόνας ὅμως ἐπιμένει καί προσδοκεῖ τήν κάμψη τοῦ φρονήματος τοῦ ῾Αγίου. Τόν βασανίζει σκληρά καί ἀναμένει νά θυσιάσει στά εἴδωλα ὁ ἴδιος καί πλῆθος Χριστιανών. ῾Ο ῞Αγιος ὅμως ᾿Επίσκοπος παραμένει ἀνυποχώρητος. ῾Ο ἡγεμόνας ἀγανακτεῖ, ἀπελπίζεται, ἐξοργίζεται καί προστάζει τόν ἀποκεφαλισμό του.

        ῎Ετσι ἡ ψυχή τοῦ Μάρτυρα ᾿Επισκόπου, τοῦ ᾿Αγωνιστῆ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ἀπέρχεται στήν Αἰωνιότητα καί προσέρχεται στόν ᾿Αθλοθέτη Κύριο γιά νά λάβει δίκαια τόν ἄφθαρτο στέφανο τῆς ἀναφαίρετης δόξας τοῦ Παραδείσου.

            Τό πολύαθλο σῶμα τοῦ ῾Ιερομάρτυρα Ρηγίνου μεταφέρεται στήν Κύπρο. ᾿Αργότερα μέρος τοῦ λειψάνου μεταφέρεται στή Σκόπελο, στήν ῾Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου καί τιμᾶται πανηγυρικά στίς 25 Φεβρουαρίου.

            ῞Αγιος   ΡΗΓΙΝΟΣ ! ῾Ο τῦπος τῶν ῾Ιεραρχῶν. ῾Ο συνόμιλος τῶν Μαρτύρων. ῾Ο δείκτης τῶν ᾿Ασκητῶν. ῾Ο ἰσάγγελος Πολίτης. ῾Ο ᾿Αγωνιστής ὁδίτης. ῾Ο ἔνθερμος πρεσβευτής, γιά μᾶς, στό Θρόνο τῆς Τριαδικῆς Θεότητας.-

                       

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

            Τόν κλεινόν  ΡΗΓΙΝΟΝ τιμήσωμεν, βλαστόν τῆς Λεβαδείας καί Σκοπέλου τόν ἔφορον. Τόν τῦπον ᾿Επισκόπων, τόν φαεινόν τόν λύχνον, τόν κήρυκα τοῦ Λόγου, πάντες ὑμνήσωμεν.-