ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ὁ Πενταπόλεως.

ΑΓΙΟΣ     ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ὁ Πενταπόλεως.

           «᾿Ιησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας.»(Ἑβρ. ιγ΄, 8) δηλώνει ὁ θεηγόρος Παῦλος.

           Καί εἶναι ὄντως ὁ ᾿Ιησοῦς ὁ αἰώνιος πόλος ἕλξης ἀναρίθμητων ψυχῶν. Στήν προσκλητήρια φωνή Του σκιρτοῦν οἱ ψυχές,πάλλονται οἱ καρδιές καί πυκνώνει ἡ φάλαγγα τῶν ἐθελοντῶν ἀκολούθων. ῞Ολοι συναποτελοῦν τόν πάνσεπτο Χορό τῶν Ἁγίων. ῞Ολοι ἀπαρτίζουν τή Θριαμβεύουσα ᾿Εκκλησία στό χῶρο τῶν Οὐρανίων Σκηνωμάτων.

          Ἅγιοι ὅμως δέν εἶναι μόνο οἱ προγενέστεροί  μας, ἀλλά καί σύγχρονοι ἀδελφοί μας. Στόν αἰώνα μας ἔχομε νεοφανή ἀστέρα τοῦ νοητοῦ στερεώματος τόν Ἅγιο Νεκτάριο.

          ῞Εναν πανένδοξο ἀθλητή στό στίβο τῶν ἀρετῶν.῞Εναν ἀνένδοτο ἀγωνιστή τῆς πίστης. ῞Ενα διαπρύσιο κήρυκα τῆς Εὐαγγελικῆς Ἀλήθειας.῞Εναν θεοφόρο ῾Ιεράρχη τῆς ᾿Εκκλησίας μας.

            Ἅγιος Νεκτάριος!

         ᾿Ο τύπος τῶν Ἱεραρχῶν! Ἡ σκέπη τῶν πιστῶν. Ὁ ἀρωγός τῶν τεθλιμμένων. Ὁ ἰατρός τῶν ἀσθενούντων. Ὁ κρατήρας τῆς σοφίας.Ὁ φωστήρας τῆς ᾿Εκκλησίας. Τό ὑπόδειγμα τῆς εὐσεβείας. Τό θησαύρισμα τῆς ἀγάπης.

        Ἄς γίνουμε, λοιπόν, κοινωνοί τῆς θεοφιλοῦς ζωῆς του, γιά νά ἀντλήσουμε σωστικά διδάγματα.

         Πατρίδα του ἡ Σηλυβρία τῆς Θράκης. Γεννιέται τήν 1η ᾿Οκτωβρίου 1846 ἀπό τούς εὐσεβεῖς γονεῖς του Δῆμο καί Μαρία Κεφαλᾶ. Βαπτίζεται καί παίρνει τό ὄνομα ᾿Αναστάσιος. Γαλουχεῖται μέ τά νάματα τῆς πίστης. Νουθετεῖται μέ σοφία.

Διακρίνεται γιά τή σύνεση καί τήν ὑπακοή. Προδηλώνεται ἡ μελλοντική του ἁγιότητα.

           14 ἐτῶν ἀναχωρεῖ γιά τήν Κωνσταντινούπολη. ᾿Εκεῖ ἐπιδίδεται μέ ζῆλο στή μάθηση, ἐνῶ συγχρόνως ἐργάζεται σάν ἐμποροϋπάλληλος.

           ᾿Αλλά καί τήν ψυχική του καλλιέργεια ἐπιμελεῖται ἀνελλιπῶς. Προσεύχεται ἀδιάλειπτα καί μελετᾶ πυρετωδῶς τά συγγράμματα τῶν Πατέρων. Παρακολουθεῖ τίς ἱερές ἀκολουθίες καθημερινά καί κατανύσσεται καί πυρπολεῖται ἡ καρδιά του ἀπό θεϊκή ἀγάπη καί ἀναπτερώνεται ὁ πόθος του γιά τήν ἰσάγγελη Μοναχική πολιτεία. 

          Προσλαμβάνεται ἀργότερα σάν παιδονόμος σέ Σχολεῖο, Μετόχι τοῦ Παναγίου Τάφου.20χρονος πλέον, μεταβαίνει στή Χίο καί διορίζεται Δάσκαλος στό χωριό Λιθίο. Γιά ἑπτά χρόνια διδάσκει μέ ζέση μικρούς καί μεγάλους. Ζεῖ μέ εὐσέβεια καί συνέπεια καί ἀκτινοβολεῖ παραδει-γματικά.

          ᾿Επισκέπτεται συχνά τήν Ἱ. Μ. Ἁγ. Πατέρων καί μυεῖται στήν ὑψηλή θεωρία τῆς Μοναχικῆς πολιτείας καί ἀναζωπυρώνεται ἠ φλόγα τῆς ὀλοκληρωτικῆς ἀφιέρωσης. ῎Ετσι στίς 7 Νοεμβρίου 1876 κείρεται Μοναχός στή Νέα Μονή μέ τό ὄνομα Λάζαρος καί ἀσκεῖται ἔνζηλα καί ἀπαράμιλλα.

          Στίς 15 ᾿Ιανουαρίου 1877 χειροτονεῖται Διάκονος καί μετονομά-ζεται Νεκτάριος. Συνεχίζει μέ ἀμείωτο ζῆλο τήν προσευχή καί τή μελέτη. ῾Η ἔφεση γιά μάθηση εἶναι θερμή. Ὁ πόθος γιά Θεολογικές σπουδές εἶναι διακαής.

         Καί ὁ εὐσεβής καί πλούσιος Ι. Χωρέμης ἀναλαμβάνει τά ἔξοδα τῶν σπουδῶν. ῎Ερχεται, λοιπόν, στήν ᾿Αθήνα καί ἐπιδίδεται μέ διάπυρη προθυμία στίς γυμνασιακές σπουδές. Τελειώνοντας ὅμως ὁ αὐτόκλητος κηδεμόνας μετέρχεται στήν Οὐράνια Πατρίδα. ῾Η θλίψη τοῦ Νεκταρίου εἶναι ἄφατη. Οἱ σπουδές του κινδυνεύουν νά στασιμοποιηθοῦν. Τότε παροτρύνεται ἀπό φιλικά πρόσωπα νά καταφύγει στήν ᾿Αλεξάνδρεια.

           ᾿Αμέσως ἀναχωρεῖ. Συναντᾶ τόν Πατριάρχη ᾿Αλεξανδρείας Σωφρόνιο ἀπό τόν ὁποῖο ἐπιζητεῖ συμπαράσταση. ῎Οντως βρίσκει πλήρη κατανόηση καί ἀμέριστη προστασία. ῎Ετσι ἐπιστρέφει στήν ᾿Αθήνα καί ἐγγράφεται τό 1822 στή Θεολογική Σχολή. Φοιτᾶ ἀνελλιπῶς καί διακρίνεται γιά τήν ἐπιμέλεια καί ὀξύνοια, γιά τό σεμνό ἦθος καί τό πρᾶο ὕφος, γιά τή βαθιά εὐλάβεια καί τήν πολλή σύνεση. Τό 1885 ἀποφοιτᾶ μέ ἄριστη ἐπίδοση καί ἐπανέρχεται στήν ᾿Αλεξάνδρεια. 23 Μαρτίου 1886 χειροτονεῖται ἀπό τόν Πατριάρχη Σωφρόνιο Πρεσβύτερος καί παίρνει τό ὀφφίκιο τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτη τόν Αὔγουστο τοῦ ἴδιου ἔτους.

          ᾿Αναλαμβάνει καθήκοντα ἱεροκήρυκα, Γραμματέα καί ᾿Επιτρόπου τοῦ Πατριαρχείου στό Κάϊρο.᾿Επιδεικνύει θαυμαστό ζῆλο καί ἀξιέπαινη δραστηριότητα.

          Διακατέχεται ἀπό φόβο Θεοῦ. Διαθέτει πολλή ἀγάπη γιά τό Θεό. Διακρίνεται γιά τήν πραότητα καί τήν ταπείνωση, τήν εὐλάβεια καί τή διάκριση. Κηρύττει φλογερά καί κατευθύνει σοφά. Εἶναι ὑπόδειγμα θεοσεβοῦς καί ἄξιου κληρικοῦ.

          Μετά ἕνα χρόνο, στίς 15 ᾿Ιανουαρίου 1889, χειροτονεῖται Ἀρχιε-ρέας Πενταπόλεως. Μέ βαθιά ταπείνωση δέχεται τό ὑψηλό ἀξίωμα ὁ ταπεινός ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου καί θέτει τόν ἑαυτό του στή διάθεση τοῦ Θεοῦ. Στοχεύει ἀπαρέγκλιτα στή δόξα τοῦ Θεοῦ καί τή σωτηρία τοῦ πλησίον. ᾿Επιδιώκει τή θεαρέσκεια καί ἀποδιώκει τήν ἀνθρωπαρέσκεια.

           Οἱ Χριστιανοί τόν ἀτενίζουν μέ θαυμασμό. ῾Ο Διάβολος τόν φθονεῖ μέ μανία. Οἱ συκοφαντίες γιά κατάληψη τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου ἐξαπολύονται μεθοδικά. ῾Ο ταπεινός ῾Ιεράρχης Νεκτάριος τό πληροφορεῖται καί θλίβεται. ῾Ο Πατριάρχης Σωφρόνιος τό πιστεύει, φοβᾶται καί τόν ἐκδιώκει.

          ῎Ετσι ὀ σεμνός καί ἀνεξίκακος ᾿Αρχιερέας Νεκτάριος φεύγει μέ βαθιά πικρία γιά τήν ἄδικη διαβολή, ἀλλά μέ ἀποφασιστική ὑπομονή καί καρτερία.  Τό 1889 φθάνει στήν ᾿Αθήνα ὁ πρᾶος ῾Ιεράρχης, μέ προορισμό τό ῞Αγιο ῎Ορος.

          ῞Ενα χρόνο ἀναζητεῖ ἐργασία καί συναντᾶ σκληροκαρδία. Στερεῖ-ται παντελῶς χρημάτων, ἀλλά ὑπομένει ἀγόγγυστα τήν πειρασμική δοκιμασία. Καί ὁ Κύριος, πού παρακολουθεῖ τόν ἀγῶνα του,τόν ἐπιβραβεύει.

         Στίς 15 Φεβρουαρίου 1891 διορίζεται ῾Ιεροκήρυκας στήν Εὔβοια. ῾Ο Εὐβοϊκός λαός τόν δέχεται σύντομα μέ ἀγαλλίαση. Οἱ φλογεροί του λόγοι βρίσκουν ἀπήχηση στίς καρδιές τῶν πιστῶν. ῾Η σεμνή καί ταπεινή παρουσία του ἐμπνέει καί καθοδηγεῖ. ῾Η πειστικότητα τῶν ἐπιχειρημάτων του ἀφοπλίζει καί τούς πλέον δύσπιστους ἀκροατές. ῾Η Εὔβοια ὀργώνεται κυριολεκτικά ἀπό τόν ἀκούραστο ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου. ᾿Από τήν Κάρυστο καί τήν Κύμη, μέχρι τήνΑἰδηψό καί τήν ᾿Ιστιαία ἀκούγεται τό ψυχωφελές κήρυγμά του καί συγκινεῖ βαθύτατα.

          Δίνει τήν καρδιά του, παλλόμενη ἀπό ἀγάπη, στούς Εὐβοεῖς καί παίρνει στά χέρια του τίς δικές τους καρδιές. Μέ πνεῦμα ὑπομονῆς καί αὐτοθυσίας, μέ μοχλό τήν ἀγάπη καί τή διάκριση νουθετεῖ καί στηρίζει, καθοδηγεῖ καί ἐμψυχώνει, ἐπί δυόμισι συναπτά χρόνια. ᾿Εργάζεται ἄοκνα γιά τήν ἐξάπλωση τῆςΒασιλείας τοῦ Θεοῦ.

          19 Αὐγούστου 1893 καί ἡ εἴδηση τῆς μετάθεσης τοῦ προσφιλοῦς ῾Ιεράρχη Νεκταρίου πέφτει στήν Εὔβοια σάν κεραυνός. Σύσσωμος ὁ λαός διαμαρτύρεται ἔντονα καί λυπεῖται βαθιά. ῾Ο Κύριος ὅμως τόν καλεῖ νά ὑπηρετήσει τώρα τό λαό τῆς Φθιώτιδας καί Φωκίδας μέχρι τό 1894, ὁπότε καί ἀναλαμβάνει τή Δνση τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ριζαρείου Σχολῆς.

           ᾿Επί 16 χρόνια ὑπηρετεῖ μέ συνέπεια τούς νέους καί συντελεῖ στήν πνευματική τους ἀναγέννηση. ῾Η ἀρετή του ἀκτινοβολεῖ καί μαγνητίζει. Καί ὁ πατριαρχικός θρόνος ᾿Αλεξάνδρειας τοῦ προτείνεται κατά τήν ἐπίσκεψή του στό ῞Αγιο ῎Ορος.

          ῾Η πρόταση προσκρούει στήν ταπεινοφροσύνη του καί στό μύχιο πόθο του γιά βίωση τῆς ἰσάγγελης πολιτείας καί ἀπορρίπτεται.

           1904! ῾Ιδρύει στήν Αἴγινα τή Γυναικεία ῾ΙεράΜονή Ἁγίας Τριάδας. ᾿Εκεῖ ἐγκαταβιώνει ἡ ἔμψυχη εἰκόνα τῆς ἀρετῆς, ὁ σεπτός ῾Ιεράρχης, μέ τήν παραίτησή του ἀπό τή Δ/νση τῆς Ριζαρείου Σχολῆς τό 1907.

            Συγκροτεῖ ὑποδειγματική ᾿Αδελφότητα καί τηρεῖ ἀπαρέγκλιτα τούς Πατερικούς Κανόνες τοῦ Κοινοβίου. ᾿Εμφυτεύει στίς Μοναχές τό φόβο τοῦ Θεοῦ, τήν κατάνυξη, τήν εὐλάβεια, τήν ἀγάπη καί τήν ὑπακοή.

           Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, τήν αὐστηρή νηστεία, τήν ἐπίμονη ἄσκηση, τήν ἔμπρακτη ἀγάπη, ἀναδεικνύεται δοχεῖο τῆς Θείας Χάριτος καί θαυματουργεῖ. Οἱ πιστοί  προσέρχονται καθημερινά στόν ῞Αγιο τοῦ Θεοῦ γιά στήριξη καί καθοδήγηση, γιά ἐνίσχυση καί θεραπεία. ῾Ο πρᾶος, ἀνεξίκακος καί ταπεινός ῾Ιεράρχης ἀναδεικνύεται τηλαυγής φάρος, ἀφοῦ καί τό συγγραφικό του ἔργο εἶναι πλατύ καί ψυχωφελές.

          9 Νοεμβρίου 1920! ῾Η πολυκύμαντη ἐπίγεια ζωή του τελειώνει, ὕστερα ἀπό ὀδυνηρή ἀσθένεια. Ἀρχίζει ἡ ἀτέρμονη, αἰώνια, οὐράνια ζωή του στή χώρα τήν ἀείφωτη. ῾Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος συναριθμεῖται στόν πανίερο Χορό τῶν ῾Οσίων, γιά νά εὐφραίνεται ἀνεκλάλητη χαρά.

          ῾Η ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του στίς 3 Σεπτεμβρίου 1953 ἀποκαλύπτει πλούσια εὐωδία καί ἄφθονη θαυματουργική Χάρη. Στίς 20 Ἀπριλίου 1961 τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τόν ἀνακηρύσσει ἐπίσημα Ἅγιο τῆς ᾿Ορθοδοξίας.

          Τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας τιμᾶ τόν προσφιλῆ του Ἅγιο, τόν ῞Αγιο τοῦ αἰῶνα μας, στίς 9 Νοεμβρίου πανηγυρικά καί ἐπιζητεῖ θερμά τίς πρεσβεῖες του καί τή θαυματουργική του Χάρη.

          ῾Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος! ῞Ενας Οὐρανόφωτος ἀστέρας. ῞Ενας Θεόληπτος νοῦς. ῞Ενας παμφαής λύχνος. ῞Ενας προστάτης τῶν Χριστιανῶν.-

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

            Διέλαμψε ἀστήρ ὁ ἀρτιφανής, χοροῦ τῶν Ἁγίων καί Δικαίων πανευκλεής. Νεκτάριος Μέγας, θαυματουργός καί ρύστης, προστρέχομεν προθύμως, εἰς τάς πρεσβείας του.-