14/9
Η ὕψωση τοῦ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
326 μ.Χ., καί στά Ἱεροσόλυμα φθάνει ἡ Ἁγία Ἑλένη, σέ μία δοξολογική
πορεία πρός τούς Ἁγίους Τόπους, γιά τίς νίκες τοῦ γυιοῦ της Μ. Κων/νου,δυνάμει
τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ. Εὐσεβής καί φλογερή, νεοφώτιστη, διά τοῦ Βαπτίσματος,
ποθεῖ τήν ἀνεύρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Στό Γολγοθά, ἐκεῖ στόν εἰδωλολατρικό ναό τῆς θεᾶς Ἀφροδίτης, ἐρευνᾶ πολύχρονα
καί πολυδάπανα καί ἐπίμονα.Ἔρχονται στήν ἐπιφάνεια τρεῖς Σταυροί: Τοῦ Χριστοῦ καί τῶν δύο ληστῶν.Ὁ Πατριάρχης
Ἱεροσολύμων Μακάριος ἐναποθέτει διαδοχικά τούς
σταυρούς σέ νεκρή γυναίκα. Ὁ Σταυρός, πού προκαλεῖ την ἀνάστασή της, εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Τοιουτοτρόπως ὁ Σταυρός
τοῦ Κυρίου καθορίζεται. Ἡ ἀνεύρεση γνωστοποιεῖται. Πλήθη λαοῦ καταφθάνουν, γιά
προσκύνηση. Δημιουργεῖται ἀδιαχώρητο. Τότε ὑψώνεται ὁ Τίμιος Σταυρός, ὑπό τοῦ Πατριάρχου
Μακαρίου, γίνεται πασιφανής, προσκυνεῖται ἱκετευτικά καί ὅλοι οἱ πιστοί ἀναφωνοῦν : ΄΄ΚΥΡΙΕ ἐλέησον!΄΄.
Μετά τετρακόσια χρόνια ὁ Τίμιος
Σταυρός ὑφαρπάζεται ἀπό τούς Πέρσες, μέ τήν κατάληψη τῶν Ἱεροσολύμων.
Ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος, νικητής σέ μία ἐκστρατεία κατά τῶν Περσῶν,
παραλαμβάνει καί πάλι τόν Τίμιο Σταυρό, εἰσέρχεται νικηφόρος, θριαμβευτής στήν
Κωνσταντινούπολη, ὅπου καί ἀνυψώνει τό
Ζωηφόρο Ξύλο, μέ τίς ἐπευφημίες τοῦ λαοῦ.
Ἡ ἀνεύρεση, λοιπόν, ἀπό τή μητέρα τοῦ Μ. Κω/νου, Ἑλένη, τοῦ Τιμίου
Σταυροῦ, προσφορά ἀνεκτίμητη, γιά τήν Ἐκκλησία, ἐφ’ ὅσον ὁ Σταυρός ἀποτελεῖ στήριγμα καί καύχημα τῶν πιστῶν, ὄργανο τρισόλβιο
τῆς σωτηρίας μας.
Ἄς κρατᾶμε ἑπομένως τό Σταυρό
τοῦ Κυρίου μας ὑψωμένο στό νοῦ καί στή σκέψη μας, ἀφοῦ θά ἔχομε προσηλώσει τήν
καρδιά μας σ’ Ἐκεῖνον.
Τοιουτοτρόπως ὁ Σταυρός θά
ἀποβαίνει σωτηριώδης.-