«Χαίρε, ολκάς των θελόντων
σωθήναι·
Χαίρε λιμήν των του βίου
πλωτήρων».
(
Στάσις Γ΄Ρ6 )
Οι Πρωτόπλαστοι, με τον υπερφίαλο εγωϊσμό τους,
απώλεσαν τον Παράδεισο, αλλά και τη δυνατότητα, εφ’ εξής, να επιτυγχάνουν την
αγιότητα.
Ο
άνθρωπος κατείχε το ΄΄ κατ’εικόνα΄΄,
χωρίς όμως να δύναται να επεκτείνει και να επιτύχει το ΄΄ καθ’ομοίωσιν΄΄.
Η
Μαριάμ, ως εκλεκτή του Θεού, απαντάει καταφα-τικά στο θεϊκό προσκλητήριο και ο
Υιός του Θεού γίνεται και άνθρωπος και ως ΄΄μετανάστης της αγάπης΄΄, έρχεται
στη γη, με στόχο να διασώσει την αμαυρωθείσα εικόνα του ανθρωπίνου προσώπου.
Η
Σταυρική Θυσία και η Ανάσταση του
Θεανθρώ-που επιτυγχάνουν το ποθούμενο
και παρέχεται πλέον η δυνατότητα στον άνθρωπο να καταλλαγεί με τον Θεό, αλλά
και να θεωθεί.
Ασφαλές
πλοίο, για τους επιποθούντες την σωτηρία, είναι η Θεοτόκος.
Εκείνη,
με την ένθεη βιοτή της, αποβαίνει πρότυπο ζωής.
Είναι η
πυξίδα, η οποία οδηγεί με ασφάλεια και ακρίβεια.
Είναι
το λιμάνι, για τους ποντοπόρους στο πέλαγος της ζωής.
Η
καταφυγή σ’ Εκείνη, εξασφαλίζει ασφαλή και σωτήρια γήϊνη πορεία του ανθρώπου.
΄΄Χαίρε,
λοιπόν, συ, η οποία είσαι το ασφαλές πλοίο, για όσους θέλουν να σωθούν· χαίρε,
συ, η οποία είσαι το λιμάνι εκείνων οι οποίοι πλέουν στο πέλαγος της ζωής΄΄ .-
Ελ.Α.Κλ.