|
|||
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
*****************************************************************************
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ.
73 ΜΑΊΟΣ- ΙΟΥΝ. 2016 / Διανέμεται
δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.
Γράφει καί ἐπιμελεῖται(Δυνάμει Θεοῦ)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός
ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549 Κ.Τ. 6936773200
Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο:Youtube
Eleftheria Kleidoniari
******************************************************************************
Ζ Ω Η Φ Ο Ρ
Α Ρ Η Μ Α Τ Α
ΛΑΟΣ και
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ( Ιωαν. ιβ , 1 – 18 )
<<Οχλος πολύς…έλαβαν τα βαϊα των φοινίκων και εξήλθον
εις υπάντησιν αυτώ.»( Ιωαν.
ιβ΄ , 12 – 13 ). Ιεροσόλυμα! Ο Κύριος εισέρχεται, « επί πώλου όνου» καθισμένος, στην πόλη.Προηγήθηκε η ανάσταση του
φίλου Του Λαζάρου. Ο λαός το γνωρίζει, το αναγνωρίζει και του ετοιμάζει
μεγαλειώδη υποδοχή. Τον δέχεται ως Νικητή του θανάτου και Τον επευφημεί ζωηρά :
«ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν
ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ»( Ιωαν.
ιβ , 13 ).
Είναι μια θριαμβευτική
είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.
Είναι μία αληθινή, ειλικρινής και αυθόρμητη εκδήλωση
λατρείας και αγάπης του λαού προς τον Ευργέτη του.
Αυτός ο λαός τώρα επευφημεί.
Αυτός ο λαός αύριο θα εκφραστεί καταδικαστικά. Είναι ο
όχλος, που ενεργεί μαζικά, κατευθυντικά. Είναι το σύνολο των ανθρώπων, που
επηρεάζεται καθολικά από τους άρχοντες.Είναι η μάζα των ανθρώπων,που δέχεται
συνθήματα και οδηγείται στην παραπλάνηση.
Ο άνθρωπος, που βρίσκεται μακριά από τον Θεό κινείται
στην πλάνη, υπολογίζεται ως νούμερο μιας άμορφης και απρόσωπης μάζας.
Η ασύνδετη σχέση του με τον Θεό αλλοτριώνει την
υπόστασή του, αλλοιώνει το ήθος του.
Η κοινωνία με τον Χριστό αναδεικνύει τον άνθρωπο σε
πρόσωπο, οπότε βιώνει την ελευθερία του προσώπου.
Ο άνθρωπος – πρόσωπο - αποτελεί γνήσια εικόνα του
Αρχέτυπου, με προοπτική Αιωνιότητας, με επιλογές σωστικές.
Είναι το χαρισματούχο μέλος της Εκκλησίας του Χριστού.
Είναι το ενεργό, δυναμικό στοιχείο του λαού του Θεού,
που έχει αναφορά ζωής και ελπίδας στον Ουρανό.
Ο Ιησούς, με τη Σταυρική Θυσία και Ανάστασή Του
ελευθεροποίησε και προσωποποίησε τον άνθρωπο.
Ο ακόλουθος του Ιησού διευθύνεται αλάθητα από Εκείνον.
Ο απεξαρτημένος από τον Χριστό είναι δέσμιος ατόμων,
που κατευθύνουν παραπλανητικά, ιδιοτελικά. Ο όχλος απαρτίζεται από άβουλα
άτομα, που καταπατούν το δίκαιο, στο όνομα της δικαιοσύνης.
Ο όχλος υφίσταται την τυραννία. Ο άνθρωπος – πρόσωπο –
βιώνει την ελευθερία, που χαρίζει μοναδικά ο Χριστός. Η επιλογή, τώρα, δική
μας.-
ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ
ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ
ο Αγιορείτης.
Στον οσιακό Χορό
της επουράνιας Βασιλείας
συναριθμείται και ο Αθλητής της άσκησης, ο πύκτης στη γήϊνη
αρένα, ο νικηφόρος Αθλητής, ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Γόνος της Καππαδοκίας της Μ. Ασίας ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης. Γεννιέται στα Φάρασα στις 25 Ιουλίου 1924 από τους
πανευλαβείς πολύτεκνους γονείς του: Πρόδρομο
και Ευλαμπία. Δέχεται από μικράς
ηλικίας τα νάματα της πίστεως και
της αγάπης στο Θεό. Είχε την ευλογία να
δεχθεί το Βάπτισμα από τον σεβάσμιο Άγιο Αρσένιο Χατζηεφεντή τον Καππαδόκη
δίδοντάς του το όνομά του Αρσένιος.
Ο Αρσένιος και μετέπειτα Παΐσιος υπήρξε "εκ
κοιλίας μητρός" σκεύος
εκλογής του Παναγίου Πνεύματος. Η
αγάπη του προς το Χριστό και την Παναγία μας
πλημμύριζε το είναι του.Κι ο πόθος του για τη Μοναχική ισάγγελη πολιτεία διακαής. Η προσευχή διαρκής ενασχόλησή του.
Βρίσκεται
με την οικογένειά του στην
Κόνιτσα, τελειώνει το Δημοτικό
Σχολείο και εργάζεται ως ξυλουργός έντιμα και φιλάνθρωπα.
Το 1945 κατάσσεται στο στρατό ως ασυρματιστής
και διακρίνεται για τη φιλοπατρία, τη γενναιότητα, αλλά και το ήθος
του. Η εκούσια αναπλήρωση συστρατιωτών του με οικογενειακές υποχρεώσεις πρόθυμη και υποδειγματική, ριψοκίνδυνη και θυσιαστική
εκδήλωση αγάπης.
Το 1949 απολύεται και αναχωρεί άμεσα για
το Άγιο Όρος προς εκπλήρωση της μύχιας αμετάκλητης επιθυμίας του. Η Σκήτη του
Αγίου Παντελεήμονος, το κελλί των Εισοδίων τον δέχεται. Εκεί συναντά τον
ενάρετο π. Κὐριλλο, βιαστή της Βασιλείας του Θεού, πρότυπη ασκητική μορφή και
θέτει τις βάσεις της Μοναχικής του πορείας.
Το
1950, υπακούει και μεταβαίνει στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου όπου και το 1954 ρασοφορείται και μετονομάζεται Αβέρκιος. Επιδίδεται σε αναντίρρητη υπακοή,σε αδιάλειπτη προσευχή,
σε ενδοσκόπηση αυστηρή, σε αυτομεμψία αδέκαστη, σε βίωση της ταπεινοφροσύνης. Καθημερινά επαυξάνει
την αγάπη του στο Θεό, νιώθοντας
πανευγνωμοσύνη για τις αναρίθμητες ευεργεσίες Του και παράλληλα
εκδηλώνεται φιλότιμα, με πράξεις αγάπης
και αλληλεγγύης στους αδελφούς του. Κινείται ταπεινά και αθόρυβα, ακατάκριτα και επικαλυπτικά στις
πτώσεις τους,αναλαμβάνοντας την ευθύνη και θεωρώντας τον εαυτό του υπαίτιο.
Αρνείται τον λογισμό του, απαρνείται το δικό του θέλημα, επιζητεί συμβουλές
και ενεργεί ταπεινά. Μελετά την Αγία Γραφή, εντρυφά στα Συναξάρια των
Αγίων, αδολεσχεί στους λόγους του Αββά
Ισαάκ του Σύρου και σε θεόσοφα
Γεροντικά, προσεγγίζει πνευματικά αναστήματα, συμβουλεύεται εποικοδομητικά και
εμπλουτίζει την πολεμική φαρέτρα του.Δίνει μάχες αίματηρές, αλλά κερδίζει νίκες πνευματικές.
Το 1954 μεταβαίνει στην Ιερά Μονή
Φιλοθέου και υποτάσσεται στον ευλαβέστατο αθλητή του
πνεύματος π. Συμεών από τον οποίο το 1956 λαμβάνει το Μικρό Αγγελικό Σχήμα και μετονομάζεται Παΐσιος.
Ο αγώνας συνεχίζεται αδιάπτωτα. Στόχος του η
βίωση της ταπείνωσης και της μετάνοιας, της αγάπης και της δημιουργίας
καλών λογισμών, ώστε να τον επισκιάζει διαρκώς η Θεία Χάρη και η βιοτή του να
ευαρεστεί τον Λατρευτό της
καρδιάς του, τον Κύριο.
Το 1958 έρχεται στο Στόμιο της Κόνιτσας για
δράση ιεραποστολική. Εκεί
κατατροπώνει τους αιρετικούς προτεστάντες και κερδίζει πολυάριθμες ψυχές για το
Χριστό.
Το 1962 αναχωρεί για το Σινά και διαμένει στο
κελλί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Κι εκεί συμβουλεύει και παραμυθεί,
ξυλογλυπτεί και διατρέφει τους Βεδουΐνους.
Το 1964 επιστρέφει στο Άγιον Όρος
και εγκαθίσταται στη Σκήτη των Ιβήρων και
στο κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων.
Το 1966 ο Γέροντας δέχεται την επίσκεψη
του Θεού με την ασθένεια.
Τότε αρχίζει η διακονική γνωριμία με το
Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στη Σουρωτή και αναπτύσσονται ακατάλυτοι πνευματικοί
δεσμοί.
Το 1967 πηγαίνει στα Κατουνάκια
και διαμένει στο κελλί του Υπατίου και
ζει "μόνος με μόνο
το Θεό" και βιώνει
θεϊκές επισκέψεις και παραμυθίες.
Το 1968 πηγαίνει στην Ιερά Μονή
Σταυρονικήτα και προσφέρεται διακονικά και ποικιλότροπα. Εκεί συναντά τον
ασκητή π.Τύχωνα και δέχεται την αύρα των
θεόπνευστων λόγων του, καθώς και
την κουρά του Μεγάλου Αγγελικού Σχήματος. Ανάμεσά τους
αναπτύσσεται άδολη θερμή αγάπη,καρπός της αγαπητικής σχέσης τους με τον Θεό.
Και μετά την κοίμηση του π. Τύχωνα το 1968 παραμένει στο κελλί αγωνιζόμενος και
το 1979 προσέρχεται στο "Κάθισμα" Παναγούδα, κελλί της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου.
Εδώ ανοίγεται ευρύ πεδίο δράσης, αφού έγινε
πλέον πανίσχυρος πόλος
μαγνητικός και προσήλκυε
απειράριθμες "εικόνες του
Θεού". Πλήθος λαού τον επισκέπτονταν ακατάπαυστα και λάμβαναν ενίσχυση
και ενδυνάμωση, με τον
προορατικό λόγο, αλλά και με την σιωπή. Με γεμάτες τις "πνευματικές μπαταρίες" επέστρεφαν στον αγώνα της
καθημερινότητας.
Η παρουσία του συχνή και στη
Θεσσαλονίκη. Η άφιξή του σήμαινε συναγερμό. Πονεμένοι άνθρωποι, αγωνιστές της
ζωής τον πλησίαζαν για να δεχθούν
συμβουλή, παρηγορία, αλλά και θεραπεία.Ο ίδιος φιλάσθενος, αλλά
χαρούμενος, γιατί συνέπασχε με το λαό του Θεού.
Τρίτη 12 Ιουλίου 1994. Οι δοκιμασίες,
ο αγώνας, η ασκητική ζωή, η
θυσιαστική προσφορά αγάπης
έφθασε στο τέλος. Η ψυχή του ανεχώρησε για τα Ουράνια Σκηνώματα, κοντά
στον Λατρευτό του Νυμφίο, που με πάθος
αγάπησε σ' όλη του τη γήϊνη ζωή,για να παραλάβει τον άφθαρτο στέφανο της νίκης
και να
ευφραίνεται αιώνια. Από εκεί πρεσβεύει αδιάλειπτα για τους αδελφούς στη
γη, αναμένοντάς τους εναγώνια.
Το
σώμα του ενταφιάστηκε στην Ιερά
Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Η αγιοκατάταξή του στο Αγιολόγιο της
Εκκλησίας μας έγινε από το Οικουμενικό
Πατριαρχείο στις 13 Ιανουαρίου 2015.Τὸν τιμάμε στις 12 Ιουλίου.-
Από την ποιητική Συλλογή
ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ Ελ.Α.Κλ.
Να…
Να μιλάς
την αλήθεια. Να επικοινωνείς
ειλικρινά .
Να χαμογελάς
πλατιά.
Να σκέπτεσαι Χριστοκεντρικά.
Να σιωπάς
δημιουργικά.
Να ενεργείς σωστικά.
Να αγαπάς
ανιδιοτελικά. Να εμπιστεύεσαι
τον Θεό Πατέρα σου.-
ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΑΦΟΡΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ
ΣΩΣΤΙΚΕΣ ΑΦΟΡΜΗΣΕΙΣ
v Η ανεπάρκεια παράγοντας αγχοποιητικός.
Η αυτάρκεια συντελεστής αγχολυτικός.-
v Η αγάπη στον
εαυτό μου κυοφορεί
το μίσος προς
τούς άλλους.
Η αγάπη
στούς άλλους εξουδετερώνει
την αγάπη προς τον
εαυτό μου.-
v Η κίνηση του νου
προς τα αιώνια αναστέλλει
τις κινήσεις της σάρκας προς
τα πρόσκαιρα.
v Η γνωριμία με το Θεό μου αποφέρει την αγάπη.
Η γνωριμία με
τον εαυτό μου προσφέρει
την ταπεινοφροσύνη.-
v Η εμπιστοσύνη
στον εαυτό μου υπερτρέφει τον
εγωϊσμό μου.-
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ
Δώσε μερίδιο και στην ψυχή και όχι μόνο στη
σάρκα. Δώσε μερίδιο και στον
Θεό και όχι
μόνο στον κόσμο. Αφαίρεσε κάτι από την κοιλιά και παραχώρησέ το στο πνεύμα.
ΑΓ.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Οι
αγιασμένοι
άνθρωποι του Θεού δεν θα πρόδιναν την πίστη ούτε με μια λέξη.
ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ
ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ
Επειδή
το
σώμα είναι θνητό, θνητά βλέπουν και οι αισθήσεις του, έτσι και η ψυχή, επειδή
σκέφτεται και εξετάζει τα αθάνατα, κατ’ ανάγκην είναι αυτή αθάνατη και ζει πάντοτε.
ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Ταπεινοφροσύνη δείχνει όχι αυτός, που ξευτελίζει και κατηγορεί
μόνος τον εαυτό
του. Γιατί πώς να μην αντέξει κάποιος αυτά που ο ίδιος κάνει; Αντίθετα
ταπεινόφρων είναι εκείνος, που υβρίσθηκε από κάποιον άλλον και ωστόσο δεν
ελάττωσε καθόλου την αγάπη του γι’ αυτόν.
ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ
ΚΛΙΜΑΚΟΣ
Ο θυμός διαφέρει
από την οργή. Θυμός μεν είναι η οργή σε κατάσταση εκρηκτική, ενώ η οργή είναι η
διάθεση να προκαλέσεις λύπη σε εκείνον, που σε λύπησε.
ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Η ψυχή πάσχει μαζί με το σώμα. Το σώμα
όμως δεν πάσχει μαζί με την ψυχή!
ΜΕΓΑΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Δεν είναι και τόσο φοβερό το να
κλαίμε, αγαπητοί μου, αλλά το να πράττουμε έργα άξια για κλάματα. Επίσης δε
είναι αποκρουστικό το να οδύρεται κανείς, αλλά το να εκτελεί πράξεις άξιες για
οδυρμούς.
ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ