ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ
Ήχος πλ. β΄
Βουλήν προαιώνιον, αποκαλύπτων σοι
Κόρη, Γαβριήλ εφέστηκε, σε κατασπαζόμενος,και φθεγγόμενος· Χαίρε γη άσπορε·
χαίρε βάτε άφλεκτε· χαίρε βάθος δυσθεώρητον· χαίρε η γέφυρα, προς τούς
ουρανούς η μετάγουσα, και κλίμαξ η μετάρσιος, ην ο Ιακώβ εθεάσατο· χαίρε θεία
στάμνε του Μάννα· χαίρε λύσις της
αράς·χαίρε Αδάμ η ανάκλησις, μετά σου ο Κύριος.
* * *
Φαίνη μοι ως άνθρωπος, φησίν η
άφθορος Κόρη, προς τον Αρχιστράτηγον, και πώς φθέγγη ρήματα υπέρ άνθρωπον ;
μετ' εμού έφης γαρ, τον Θεόν έσεσθαι, και σκηνώσειν εν τη μήτρα μου· και πώς
γεννήσομαι, λέγε μοι χωρίον ευρύχωρον, και τόπος αγιάσματος, του τοις Χερουβίμ
επιβαίνοντος ; Μη με δελεάσης απάτη· ου γαρ έγνων ηδονήν· γάμου υπάρχω αμύητος·
πως ουν παίδα τέξομαι ;
Θεός όπου βούλεται, νικάται φύσεως
τάξις, φησίν ο Ασώματος, και τα υπέρ άνθρωπον διαπράττεται. Τοις εμοίς πίστευε,
αληθέσι ρήμασι, Παναγία υπεράμωμε. Η δε εβόησε· Γένοιτό μοι νυν
ως το ρήμά σου, και τέξομαι τον άσαρκον, σάρκα εξ εμού δανεισάμενον, όπως
αναγάγη τον άνθρωπον, ως μόνος δυνατός, εις το αρχαίον αξίωμα, διά της
συγκράσεως.-