«Χαίρε, η κλείς της Χριστού Βασιλείας·
Χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων».
( Στάσις Γ΄Ο6 )
Η
παρακοή των Πρωτοπλάστων, αποκύημα της υπερηφανείας, σηματοδότησε τον
αποκλεισμό των ανθρώπων από τη Βασιλεία του Θεού.
Η
διάνοιξη της θύρας του Παραδείσου υπήρξε καρπός της ενέργειας του Θεού και της
συνέργειας της Μαριάμ.
Η
αποδοχή, της ΄΄εκ Πνεύματος Αγίου΄΄
μητρότητας, αποτέλεσε το πράσινο φως, για τον ερχομό του Θεού Λόγου στη γη, ως
ανθρωπίνης ύπαρξης.
Η
Ενανθρώπηση του Χριστού, με την Σταυρική Θυσία και Ανάσταση , εξασφάλισε τη
δυνατότητα στον άνθρωπο να πετύχει το ΄΄καθ’ομοίωσιν΄΄,
την θέωση, την αγιότητα, δηλαδή να μπορεί να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού.
Συντελεστής
σ’αυτή την διαδικαστική προσπάθεια και η Θεοτόκος.
Προς
τούτο συμπαρίσταται στους Αγωνιστές του πνεύματος, παρέχει αμέριστη βοήθεια και
ενθαρρύνει και ενισχύει και προστρέχει και πρεσβεύει προς τον Υιόν της, για την σωτηρία του κάθε
ανθρώπου.
Συνεπώς
αποτελεί το κλειδί, με το οποίο ανοίγει η Ουράνια Βασιλεία.
Ο
άνθρωπος γνωρίζει και αναγνωρίζει την προσφορά της Θεομήτορος, γι’αυτό και
προστρέχει και καταφεύγει στην κραταιά προστασία της.
Στην
αφειδώλευτη Χάρη της ελπίζει ο άνθρωπος, ότι θα απολαύσει την πανευφροσύνη του
Παραδείσου, ατελεύτητα.
΄΄Χαίρε, λοιπόν,
συ, η οποία είσαι το κλειδί με το οποίο ανοίγεται η Βασιλεία του Θεού· χαίρε,
συ, η οποία είσαι η ελπίδα για εμάς, ότι θα απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά΄΄.-