ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
***************************************************************
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ
ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 58 ΝΟΕΜ.
–ΔΕΚ. 2013 Διανέμεται δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και επιμελείται (Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κος
ΤΗΛ.-FAX:22210-29549 Κ.Τ.6936773200
Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias.
blogspot. .com
Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari
***************************************************************
ΚΥΡ. Μετά ΓΕΝΝ.
ΧΡΙΣΤΟΥ. ( Ματθ. β΄ 13 – 23 ).
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ στάσεις
πρός τό ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.
«Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα
αυτού και φεύγε εις Αιί-γυπτον…μέλλει γάρΗρωδης ζητείν το παιδίον του απολέσαι
αυτό»(Ματθ.β΄13).
Στο μυστήριο
της ενανθρώπησης του Χριστού μία θέση έχει και ο Ιωσήφ.Η ενημέρωσή του για κάθε ενέργειά του πραγματοποιείται με Αγγελική Παρουσία.
Η υπακοή του είναι αδιάκριτη. Η κινητοποίησή του άμεση. Η σιωπή του χαρακτηριστική. Η
προσφορά του στην Παναγία και το Παιδίον σημαντική. Η ησυχία προσφέρεται στον Λόγο και
αξιοποιείται σωστικά. Η ησυχία οδηγεί στον Λόγο και ο Λόγος ακούεται στην
ησυχία. Η ανυπαρξία της εσωτερικής ησυχίας αλλοτριώνει τον άνθρωπο και τον
απομακρύνει από τον Θεό. Η ησυχία
ενοποιεί τον άνθρωπο και εξασφαλίζει την κοινωνία του με τον Θεό.
Κυρίαρχη θέση
στο γεγονός της ενανθρώπησης έχει η Παναγία.
Με την αυτοπροσφορά της υπηρετεί τον Χριστό. Η Παναγία δοξάζεται με τον καρπό της
κοιλίας της , τον Ιησού και ο Ιησούς ενανθρωπίζει διά της Παναγίας.
Παναγία και Ιησούς πάντα ενωμένοι.Η Παναγία
τύπος κάθε χριστιανού, μέλους του Σώματος της Εκκλησίας. Η Παναγία
εσωτερικά ζωοποιείται και ενδυναμώνεται από την παρουσία του Χριστού.
Ο πιστός, μέσα στην Εκκλησία, βιώνοντας τη
Μυστηριακή και Ασκητική ζωή της, συναντά τον Χριστό, αναγεννάται.
Προβάλλει και
ένα τρίτο πρόσωπο στο προσκήνιο` είναι ο Ηρώδης.
Διακρίνε-ται για την φιλαρχία και
φιλοδοξία, αλλά και για την μωρία.Επιζητεί ασφάλεια, για να ασφαλίσει
την ανασφάλειά του και προβαίνει σε φρικώδεις σφαγές.
Ο Ηρώδης, τύπος των διωκτών του Χριστού.
Μισούν και επιζητούν τον θάνατο του
Ιησού. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες. Ο Νικητής όμως πάντα είναι ο
Ιησούς.
Τρεις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον
Χριστό :
Ο Ιωσήφ υπηρετεί με την ησυχία και την υπακοή. Η Παναγία
Τον γεννά. Ο Ηρώδης επιζητεί τον θάνατό
Του.
Τις δύο πρώτες στάσεις, ας εγκολπωθούμε. Τον
Χριστό, ας υπηρετήσουμε υπαρξιακά, για να αναγεννηθούμε και θεωθούμε.-
ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ
5/11 ΟΙ ΑΓΙΟΙ: ΓΑΛΑΚΤΙΩΝ καὶ ΕΠΙΣΤΗΜΗ.
-
Ἕνα ἐξαίσιο ὅραμα –
Το λαμπροφόρο
Χορό των Μαρτύρων απαρτίζουν μεμονωμένα άτομα, αλλά και ομόζυγα. Ανδρόγυνα ομόφρονα, συντεταγμένα στο ζυγό
του Χριστού, δίδουν τη μαρτυρία Του στον κοινωνικό στίβο, ομολογούν σύμψυχα,
συμπορεύονται στο μαρτύριο κι απέρχονται νικητές.
Τέτοιο
διαλεκτό ζευγάρι είναι και οι Άγιοι : Γαλακτίων και Επιστήμη. Ο
Γα-λακτίων κατάγεται από την Έμεσα της Φοινίκης. Γονείς του είναι ο Κλειτοφών και η Λευκίππη. Πλούσιοι, ευγενείς, σώφρονες, αλλά ειδωλολάτρες. Βασικό
τους πρόβλημα η ατεκνία. Αίτημά τους καυτό στους θεούς, αλλ' αναπάντητο. Ο αληθινός όμως Θεός ενεδρεύει. Ο Μοναχός
Ονούφριος διάκονος της σωτηρίας ψυχών. Η επίσκεψή του στο σπίτι της
Λευκίππης δίδει την ευκαιρία της γνωριμίας της με τον Κύριο. Καλό-προαίρετη ψυχή, πιστεύει, βαπτίζεται
και σ' ελάχιστο χρονικό διάστημα εγκυμονεί. Ο Κλειτοφών μαθαίνει το χαρμόσυνο
γεγονός, πληροφορείται το θαυμαστό τρόπο της συλλήψεως, θαυμάζει τα θαυμάσια
του Παντοδυνάμου Θεού, πιστεύει και βαπτίζεται από τον Ονούφριο.
Η Λευκίππη
γεννά ένα χαριτωμένο πανέξυπνο αγόρι τον Γαλακτίωνα.
Σε ηλικία 24 ετών ο Γαλακτίων μένει ορφανός από μητέρα. Ο πατέρας φροντίζει και
τον νυμφεύει με ωραία κι ευγενή κόρη την Επιστήμη.
Ο Γαλακτίων κρατά ανέγγιχτη την
ειδωλολάτρισσα σύζυγο και επιτυγχάνει τη μεταστροφή της και τη βάπτισή της. Η
Επιστήμη, οκτώ ημερών χριστιανή, βλέπει στον ύπνο της ένα πανέμορφο παλάτι και
τρεις χορούς: Ανδρών, γυναικών και παρθένων. Ο Χορός των παρθένων είναι περίλαμπρος. Ρωτάει για την ταυτότητά τους
και πληροφορείται, ότι οι δύο πρώτοι Χοροί είναι Μοναχοί κι ο τρίτος όσοι
διατηρούν την αγνότητά τους. Αναφέρει στον άνδρα της το εξαίσιο όραμα κι
αποφασίζουν να παραμείνουν αγνοί.
Διαμοιράζουν τον πλούτο τους στους πτωχούς
και αναχωρούν για την έρημο. Φθάνουν στο Πούπλιο του Όρους Σινά και
συναντούν δώδεκα ερημίτες. Τον μεν Γαλακτίωνα κρατούν στη συνοδεία τους, τη δε
Επιστήμη στέλνουν σε Ασκητήριο τεσσάρων Μοναχών. Ο Γαλακτίων αγωνίζεται για την επίτευξη της θεώσεως. Νηστεύει αυστηρά.
Προσεύχεται αδιάλειπτα. Αγρυπνεί ολονύχτια. Επαγρυπνεί στις αισθήσεις.
Εγκρατεύεται τέλεια. Ταπεινώνεται υποδειγματικά. Θανατώνεται καθημερινά, για
την αγάπη του Νυμφίου Του. Και η ώρα του μαρτυρίου δεν αργεί. Ο βασιλιάς
αποστέλλει στρατιώτες και τον συλλαμβάνουν. Η Επιστήμη το πληροφορείται, ζητεί
άδεια και προστρέχει στον ποθητό της
δέσμιο, για να συναθλήσει. Οι στρατιώτες τη δένουν και συμπορεύονται, για την
παρρησιακή ομολογία.
Διακηρύττουν ομόφωνα την αδιασάλευτη πίστη
τους στον Ιησού και δέχονται βάναυσα κτυπήματα. Πληγώνονται, αλλ' αγάλλονται.
Οι δήμιοι τυφλώνονται σωματικά, αλλά θεραπεύονται ψυχικά και πιστεύουν στο
Χριστό. Καρφώνουν στα νύχια τους μυτερά καλάμια, αλλ' υπομένουν καρτερικά και
δοξολογούν το Θεό. Κόβουν χέρια, πόδια και γλώσσες, αλλά υποφέρουν γενναία.
Στις 5 Νοεμβρίου 250 μ.Χ. αποκεφαλί-ζουν
τον 30χρονο Γαλακτίωνα και τη 16χρονη Επιστήμη. Οι ψυχές τους πάλλευκες, άρρηκτα δεμένες, προσέρχονται στον Πλάστη, για
να λάβουν το στέφανο της νίκης και να εισέλθουν στο Βασίλειο της Δόξας Του.-
Η επικοινωνία
των ανθρώπων είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της ισορροπίας της κοινωνίας. Αν μπορείς να συνυπάρχεις, τότε μπορείς και
να διαφωνείς, όχι όμως και να παραφωνείς.
Η ανυποχώρητη εναντίωση στο θέλημα του
«άλλου» έκφραση εγωϊστική. Η υποχωρητική στάση στη θέση του «άλλου» εκδήλωση
ταπεινή.
Και η αγάπη ρυθμιστικός παράγοντας πορείας.
Καταπραΰνει και δεν ερεθίζει. Καταστέλλει και δεν εξάπτει. Υπομένει και δεν
εξοργίζει. Συνέχει και δεν διαλύει. Ευφημολογεί και δεν αισχρολογεί. Επαιτεί
και δεν απαιτεί. Ομονοεί και δεν διχονοεί. Προσφέρει και δεν επιζητεί. Ρυθμίζει
και δεν απορυθμίζει. Ενώνει και δεν χωρίζει. Ηρεμεί και δεν διαταράσσει.
Προσκαλεί και δεν προκαλεί. Προωθεί συναινέσεις και δεν δημιουργεί διενέξεις.
Η
αγάπη είναι το κατασταλτικό των εξεγέρσεων, το τονωτικό των διαπρο-σωπικών
σχέσεων. -
v
Η ανθρώπινη
παρηγοριά εκδιώκει τη
Θεία παρηγορία.-
v
Η εμπιστοσύνη
στην αγάπη του
Θεού μοναδικό αγχολυτικό
αντίδοτο.-
v
Στους
φίλους σου τηλεφωνείς
συχνά.
Στο
Θεό τηλεφωνείς καθημερινά ;-
v
Παίρνοντας
παίρνεις χαρά ανθρώπινη.
Δίνοντας δέχεσαι χαρά θεϊκή.-
Από την ποιητικὴ
Συλλογὴ ΄΄ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ΄΄ Ελ.Α.Κλ.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ
Η θάλασσα πλανεύτρα.
Την προσεγγίζεις και σε θέλγει.
Την απολαμβάνεις
και σε ηρεμεί.
Το βάθος
της άδυτο.
Πρόσκληση για
κατάδυση.
Το άγνωστο
προκαλεί.
Ανακαλύπτεις τον πανέμορφο
κόσμο της.
Και οι καταδύσεις
στο βάθος
του είναι
μας
αποκαλυπτικές είναι.
Γνωρίζεις
τον άγνωστο εαυτό
σου.
«
Επανάγαγε εις το βάθος » , λοιπόν.-
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ
Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού:
Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι
και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την
ψυχή με τη γνώση του Θεού.
Αγάπη είναι
μια αγαθή διάθεση της ψυχής, που
κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ’ άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό. Είναι αδύνατον όμως ν’ αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη,
όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα.
Εκείνος που
φοβάται το Θεό, έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη. Και η
ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία του Θεού. Σκέφτεται
δηλαδή την προηγούμενη ζωή του, τα διάφορα αμαρτήματα και τους πειρασμούς τους,
και πως απ’ όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών
στον κατά Θεόν βίο. Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το
Θεό, τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του, τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί
με πολλή ταπεινοφροσύνη.
Εκείνος που
αγαπάει το Θεό, ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη. Νηστεύει και αγρυπνεί, ψάλλει και
προσεύχεται, και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό.
Η ανέκφραστη
ειρήνη, που έχουν οι άγιοι άγγελοι,
οφείλεται σ’ αυτά τα δύο: στην αγάπη προς
το Θεό και στην αγάπη αναμεταξύ τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αγίους
όλων των αιώνων. Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας, ότι σ’ αυτές
τις δύο εντολές συνοψίζονται όλος ο νόμος και η διδασκαλία των προφητών. (Ματθ.
22, 40).
Όποιος
αγαπάει το Θεό, δεν είναι δυνατό να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό
του. Και όσους ακόμα είναι υπόδουλοι στα πάθη τους, κι αυτούς τους αγαπάει σαν
τον εαυτό του, και χαίρεται με αμέτρητη και ανείπωτη χαρά, όταν τους βλέπει να
διορθώνονται.
«Όποιος με
αγαπάει», λέει ο Κύριος, «θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14, 23). «Και η δική
μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλο» (Ιω. 15,12). Εκείνος λοιπόν που
δεν αγαπάει τον πλησίον του, αθετεί την εντολή του Κυρίου. Και όποιος αθετεί
την εντολή του Κυρίου, ούτε τον Κύριο είναι δυνατό ν’ αγαπήσει.
Σε όλες μας
τις πράξεις ο Θεός εξετάζει το σκοπό για τον οποίο τις εκτελούμε, αν δηλαδή τις κάνουμε γι’ Αυτόν η για κάτι άλλο. Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε ένα καλό, ας
μην έχουμε σκοπό ν’ αρέσουμε στους ανθρώπους, αλλά μόνο στο Θεό. Σ’ Αυτόν ν’
αποβλέπουμε και όλα να τα κάνουμε για τη δική του δόξα. Διαφορετικά, θα
κουραζόμαστε χωρίς να κερδίζουμε τίποτα.
Έργο αγάπης
είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας, η μακροθυμία και η υπομονή που
δείχνουμε απέναντί του, καθώς επίσης
και η φρόνιμη και συνετή χρησιμοποίηση των πραγμάτων.
Η διάθεση της
αγάπης δεν φανερώνεται μόνο με την παροχή χρημάτων, αλλά πολύ περισσότερο με τη
μετάδοση πνευματικού λόγου και με τη σωματική διακονία.
Εκείνος που
αγαπάει το Χριστό, Τον μιμείται όσο μπορεί. Ο Χριστός, για παράδειγμα,
-δεν έπαψε να
ευεργετεί τους ανθρώπους
-έδειχνε
μακροθυμία, όταν του συμπεριφέρονταν με αχαριστία και Τον βλαστημούσαν
-υπέμεινε, όταν Τον χτυπούσαν και Τον
θανάτωναν, χωρίς καθόλου να σκέφτεται για κανέναν το κακό που Του έκανε.
Αυτά τα τρία
έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον. Χωρίς αυτά, απατάται εκείνος
που λέει ότι αγαπάει το Χριστό ή ότι θα κερδίσει τη βασιλεία Του. Γιατί ο Κύριος μας βεβαιώνει: «Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών εκείνος που μου λέει «Κύριε,
Κύριε», αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου» (Ματθ. 7,21). Και
πάλι: «Όποιος με αγαπάει, θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14,15).
«Εγώ σας
λέω», είπε ο Κύριος, «αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν,
προσεύχεστε για όσους σας βλάπτουν»
(Ματθ. 5,44). Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές; Για να ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και τη
μνησικακία και να σε αξιώσει ν’ αποκτήσεις την τέλεια αγάπη. Αυτή είναι
αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους, όπως και ο
Θεός τους αγαπάει όλους εξίσου.-