Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Ορθοδοξη Παρεμβολή. Αρ.Φ. 56 7- 8 / 2013



     ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
***************************************************************                                                                                                                          
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ   ΕΚΔΟΣΗ   ΑΡ.Φ.  56   ΙΟΥΛ. – ΑΥΓ.  2013  Διανέμεται  δωρεάν.                                              
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και  επιμελείται (Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ   Εκπ/κος        
ΤΗΛ.-FAX:22210-29549 Κ.Τ.6936773200
e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί    elklidon@otenet.gr
ἱστοσελίδα μου: antilaoiorthodoxias.blogspot.gr Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari
***************************************************************
ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ
 
ΚΥΡ. Β.΄ ΜΑΤΘ. (Ματθ. δ΄, 18–23) ΚΛΗΣΗ  ΜΑΘΗΤΩΝ.

Η  ΥΠΑΚΟΗ.

«Οι δε  ευθέως  αφέντες το πλοίον και  τον  πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ». (Ματθ. δ΄,22).Ανδρέας και Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης. Δύο ζεύγη ομόφρονων και ομόψυχων αδελφών, που δέχονται την Υψηλή κλήση του Ιησού και την αποδέχονται πάραυτα. Αφήνουν τα πάντα, Τον ακολουθούν και βρίσκουν το παν. Αποφασίζουν αρχικά την αποταγή και καταλήγουν στην υποταγή. Σημειώνουν την τέλεια υπακοή.
Η υπακοή,  προϋπόθεση της σωτηρίας και όρος απαρέγκλιτος της τελειότητας, όπως ο Κύριος την θέτει.
Η  υπακοή  συνεπάγεται  την κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.
Η υπακοή προϋποθέτει ταπείνωση, εκκοπή του ιδίου θελήματος και ενστέρνιση του θελήματος του Θεού, μέσα από την τήρηση των εντολών Του.
Η υπακοή απαιτεί τη μετατροπή του εγωκεντρισμού σε Χριστοκεντρισμό.
Με τον Χριστό στο επίκεντρο  όλοι οι άλλοι στην περιφέρεια αξιοποιούνται και ο ίδιος ο άνθρωπος επιτυγχάνει την κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη.
Η υπακοή επιζητεί την αντικατάσταση της φιλαυτίας με την αγάπη προς τους άλλους. Μια αγάπη, που μεταφράζεται σε εμπειρία αλληλοπεριχώρησης αγαπωμένων προσώπων, με στόχο τη σωτηρία.
Η υπακοή μεταμορφώνει τον άνθρωπο από άτομο σε πρόσωπο, με προοπτική   πανανθρώπινης σχέσης. «Η παρακοή  θάνατος και η υπακοή  ζωή».
Η παρακοή του Αδάμ επέφερε τη διαίρεση και τον θάνατο. Η υπακοή του νέου  Αδάμ, του  Χριστού, πρόσφερε  την ενότητα και τη ζωή.
Η υπακοή, λοιπόν, στο θέλημα του Θεού, ενοποιεί και ζωοποιεί τον άνθρωπο. Η υπακοή εξασφαλίζει την  Αγιοτριαδική  ενοίκηση  και  την Χριστοποίηση  του
ανθρώπου.
Η υπακοή είναι προσωπική, ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου, διαρκής θετική κίνηση, εκούσιος ζωοοποιός θάνατος. Μέσα από τον θάνατο εκπηγάζει η ανάσταση. Αυτή είναι η εμπειρία όλων των Αγίων και αυτή η συνεχής προτροπή τους, σ’ όλους τους αθλητές της Στρατευομένης Εκκλησίας.-
            


                        ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

ΜΑΡΙΑ...Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...
(Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου).

«Αν τα εννέα τάγματα των αγγέλων ήθελαν κρημνισθή από τους ουρανούς, και να γένουν δαίμονες.
Αν όλοι οι άνθρωποι εγένοντο κακοί.
Αν όλα τα κτίσματα, ουρανός, φωστήρες, ιερείς, ζώα, ήθελον αποστατήσει κατά του Θεού.
Όλαι αυταί αι κακίαι των κτισμάτων συγκρινόμεναι  με  το  πλήρωμα  της Αγιότητος της Θεοτόκου δεν εδύναντο να λυπήσουν τον Θεόν.
Διότι μόνη η Κυρία Θεοτόκος ήτο ικανή να τον ευχαριστήσει κατά πάντα. Αυτή μοναχή σταθείσα αναμέσον Θεού και ανθρώπων, τον μεν Θεόν υιόν ανθρώπου εποίησε, τους δε ανθρώπους υιούς Θεού.
Χωρίς την μεσιτείαν αυτής κανένας, ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, δύναται να πλησιάση εις τον Θεόν, επειδή και αυτή ευρίσκεται μόνον μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως.
Αυτή μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού.
Και αυτή μοναχή είναι, όχι μόνον ο θησαυροφύλαξ όλου του πλούτου της Θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής εις όλους και αγγέλους και ανθρώπους, όλων των από Θεού δεδομένων εις την κτίσιν υπερφυσικών ελλάμψεων και θείων και πνευματικών χαρισμάτων.
Και δεν είναι κάποιος που να την επικαλέσθη με πίστιν και να μην τον υπήκουσε με ευσπλαχνίαν.
Αυτός ο Υιός του Θεού και αγαπητός υιός της Παρθένου έδωκε τη μητέρα Του δια μητέρα μας και συνήγορον να μας βοηθή προς σωτηρίαν μας.»

ΥΠΕΡΑΓΙΑ   ΘΕΟΤΟΚΕ   ΣΩΣΟΝ   ΗΜΑΣ !!!

                               
ΝΥΞΕΙΣ

«Η αγάπη ου ζηλοί». (Α΄ Κορ. ιγ΄ ,4).

Οι διαπροσωπικές σχέσεις των σημερινών ανθρώπων σημειώνουν επικίνδυνη διαταραχή. Η φιλαυτία καθορίζει το οριοδιάγραμμα της επικοινω-νίας. Ο ατομικισμός καταλύει το πρόσωπο. Ο ανταγωνισμός κυριαρχεί και η ζήλεια τον υποθάλπει. Η συκοφαντία διανθίζει και ο φθόνος ραδιουργεί. Η ψυχρότητα διάχυτη. Η απομόνωση υπαρκτή. Η κοινωνία με τον συνάνθρωπο περιθωριοποιείται. Ο άνθρωπος ζει την ερημία των πόλεων, αφού βιώνει την ερημία  εκ των παθών.
Η αγάπη υποτονεί.Η αλληλοπεριχώρηση των προσώπων απουσιάζει. Οι ζηλοτυπικές εκκρήξεις μεγιστοποιούνται. Καταλύτης δυναμικός όμως η αγάπη. Η αγάπη, που πάντα συνδέει δημιουργικά και ποτέ δεν αποσυνδέει διαλυτικά. Γιατί η αγάπη  ουδέποτε ζηλοφθονεί.-

                            

ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ

v     Η αυτογνωσία   εναρκτικό  σημείο  ταπείνωσης.-
v     Η  προσευχητική  διάθεση  απαύγασμα της ταπείνωσης.-
v     Βιώνεις την εσωτερική πληρότητα;
    Κατέχεις  την αληθινή  ελευθερία.-
v     Η απόρριψη του ΘΕΟΥ  οδηγεί  στη θεοποίηση του ανθρώπου.-
v     Η νέκρωση του ΘΕΟΥ  επιφέρει και τη  νέκρωση  του  ανθρώπου


Απὸ την ποιητικὴ Συλλογὴ ΄΄ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ΄΄ Ελ.Α.Κλ.

Ουτοπία…

Ο άνθρωπος  με τον ερχομό του στη γη
         σηματοδοτεί  και  τον αγώνα του.
Κυνηγός  της  ευτυχίας  αναδεικνύεται.

                                                         Την  αναζητεί  στον  πλούτο.
                                                         Την  επιζητεί  στη  δόξα.
                                                         Τη  ζητεί  στην  ηδονή.

Δεν  υπάρχει  πουθενά.
Εμφανίζεται  ξαφνικά.
Εξαφανίζεται  βίαια.

                                                           Είναι  μια  χίμαιρα.
                                                           Διαρκεί  ελάχιστα.
                                                           Υπόσχεται  χαρά  και
                                                                        προκαλεί  λύπη.


Είναι  ουτοπία  το  κυνήγι  της.
Η  ευτυχία  βρίσκεται:
   στην  συνειδησιακή  γαλήνη,
   στην  εκτέλεση  των  εντολών  Του,
   στο  λιμάνι  Του.-
                                
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ


Του Αγίου  Εφραίμ

Aδελφοί, ο τωρινός καιρός είναι καιρός για μετάνοια. Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος, που δεν έπεσε καθόλου στα δίχτυα του εχθρού. Μακάριος είναι για μένα κι εκείνος που έπεσε στα δίχτυά του, αλλά κατόρθωσε να τα σκίσει και να του ξεφύγει όσο βρίσκεται στην παρούσα ζωή. Αυτός, ζώντας ακόμα σωματικά, μπόρεσε να ξεφύγει από τον πόλεμο και να σωθεί, όπως ξεγλιστράει το ψάρι από το δίχτυ. Γιατί το ψάρι, και να πιαστεί, αν σκίσει το δίχτυ και ορμήσει προς το βυθό, όσο βέβαια είναι ακόμα στο νερό, σώζεται. Αν όμως το τραβήξουν στη στεριά, τότε πια δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. 'Ετσι κι εμείς. Όσο είμαστε σ' αυτή τη ζωή, έχουμε πάρει τη δύναμη και την εξουσία από το Θεό να σπάσουμε μόνοι μας τις αλυσίδες των θελημάτων του εχθρού, να πετάξουμε το φορτίο των αμαρτιών μας με τη μετάνοια και να σωθούμε, κερδίζοντας τη βασιλεία των ουρανών. Αν όμως μας προφτάσει το φοβερό εκείνο πρόσταγμα, αν η ψυχή χωριστεί από το σώμα και το σώμα μπει στον τάφο, τότε δεν μπορούμε πια να βοηθήσουμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς συμβαίνει και με το ψάρι, που το τράβηξαν απ' το νερό και το έκλεισαν μέσα σε δοχείο.
Aδελφέ, μην πεις, "Σήμερα αμαρτάνω και αύριο μετανοώ", γιατί δεν έχεις σιγουριά. Στον Κύριο ανήκει η φροντίδα για το αύριο.

Του αββά Μάρκoυ

Αν κάποιος πέσει σε μίαν αμαρτία και δεν λυπηθεί ανάλογα με το σφάλμα του, εύκολα θα ξαναπιαστεί στο ίδιο δίχτυ.
Όταν αποφεύγεις την κακοπάθεια και τους εξευτελισμούς, μην ισχυρίζεσαι πως θα μετανοήσεις με άλλες αρετές, γιατί η κενοδοξία και η αποφυγή της κακοπάθειας από τη φύση τους υποδουλώνουν στην αμαρτία ακόμα και με εύλογες προφάσεις.

Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου

Αν γεράσεις σήμερα με την αμαρτία, αύριο γίνε νέος με την μετάνοια.
Μετάνοια είναι να μην ξαναπέφτουμε στα ίδια λάθη.
Κανένας δεν πρέπει να απογοητεύεται για την σωτηρία του.
Αμάρτησες;Μετανόησε.Χιλιάδες φορές αμάρτησες; Χιλιάδες φορές
μετανόησε.

Αγ. Ιωάννου της κλίμακος

Είδα άνθρωπο που φανερά αμάρτησε, αλλά μυστικά μετανόησε. Και αυτόν που εγώ ταον κατέκρινα ως ανήθικο, ο Θεός τον θεωρούσε αγνό, διότι με την μετάνοιά του Τον είχε εξευμενήσει πλήρως.

Αγ. Ισαάκ του Σύρου

Η μετάνοια είναι το πλοίο. Ο θείος φόβος οι κωπηλάτες.Και η αγάπη είναι το θεϊκό λιμάνι.-                       

  *    *    *