ΚΥΡ. Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Δικαίωση και σωτηρία.

  ΚΥΡ. Ε΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ.(ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ )(Ρωμ. ι , 1 – 10)

 ΔΙΚΑΙΩΣΗ  και ΣΩΤΗΡΙΑ.

«Καρδία  γαρ  πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόμα  δε ομολογείται εις  σωτηρίαν.» ( Ρωμ.ι΄,10 ).

Η πτώση του Αδάμ και της Εύας σηματοδότησε την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό, που είναι το Φως και η δικαιοσύνη και την οδήγησή του στο σκοτάδι και στην αδικία.

Η πτώση των Πρωτοπλάστων επέφερε τη διακοπή της κοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό, της μετοχικότητας στη Βασιλεία Του.

Ο ωκεανός της αγάπης του Θεού, όμως, εφεύρε τη λύση. Ο Λόγος, με την ευδοκία του Πατέρα και τη συνεργία του Αγίου Πνεύματος ενανθρώπησε.

Η ενανθρώπηση του Υιού  θέωσε την ανθρώπινη φύση, τη δικαίωσε.

Ο Χριστός σταυρώθηκε, απέθανε για τον άνθρωπο και του δώρισε τη δικαίωση.

Ο Ιησούς αναστήθηκε για τη δικαίωση του ανθρώπου.

Δικαίωση σημαίνει καταλλαγή του ανθρώπου με τον Θεό, άνοιγμα του δίαυλου  επικοινωνίας, επαναφορά των διαπροσωπικών σχέσεων.

Δικαίωση σημαίνει απολύτρωση από την αμαρτία, από τη φθορά και τον θάνατο.

Δικαίωση σημαίνει υπογραφή του συμβολαίου  της υιοθεσίας, ενεργοποίησης της μέχρι τότε ανενέργητης υιικής σχέσης.

Δικαίωση σημαίνει μεταμόρφωση ατόμου σε πρόσωπο, παθών σε αρετές, ανακαίνιση, αναγέννηση.

Δικαίωση σημαίνει τελικά αγιότητα, θέωση, δυνατότητα απόλαυσης του Παραδείσου, θέας της αγάπης και παρουσίας του Θεού.

Η   δικαίωση   βιώνεται   μέσα   στον  χώρο   της   Εκκλησίας,   με   την   ορθόδοξη    ασκητική, λατρευτική  και  Μυστηριακή  συμμετοχή.

Η δικαίωση, καρπός εγκάρδιας και ολόψυχης πίστεως εις τον Θεάνθρωπο Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα εκ νεκρών.

Αυτή η πίστη, ενεργουμένη με έργα και παρρησιακή ομολογία, φέρει καρπό την σωτηρία.

Καρδιά, λοιπόν, για την πίστη και τη δικαίωση και στόμα, για την ομολογία και την σωτηρία.-

Κυρ.Δ΄Ματθ. Δουλεία Χριστού.

ΚΥΡ. Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( Εκατοντάρχου )(Ρωμ. στ΄ , 18 – 23)

ΔΟΥΛΕΙΑ  ΧΡΙΣΤΟΥ.

«Νυνί  δε ελευθερωθέντες από της αμαρτίας δουλωθέντες δε τω Θεώ, έχετε τον καρπόν υμών εις αγιασμόν, το δε  τέλος ζωήν αιώνιον.»

Η παρακοή των Πρωτοπλάστων επέφερε τον θάνατο και ο άνθρωπος απέκτησε τάση πτωτική. Η πτώση τον κατέστησε δούλο της. Δούλο της αμαρτίας.

Η δουλεία της αμαρτίας είναι δουλεία των παθών, δουλεία στυγνή, δουλεία παναιχμαλωτική.

Δέσμιος του σατανά ο άνθρωπος, εσωτερικά ανελεύθερος, κυριολεκτικά διχασμένος, βαθιά ανειρήνευτος.

Ο δούλος της αμαρτίας  αποστασιοποιείται από τον Θεό, που είναι η  πηγή της χαράς και της ειρήνης και ζει την τραγικότητα της μοναξιάς, την φρικαλεότητα

της αποστασίας, την παγερότητα του θανάτου.

Η ταπείνωση, με έκφραση τη μετάνοια, σηματοδοτεί την απελευθέρωση από τα δεσμά της αμαρτίας και την υποδούλωση στον Θεό.

Η δουλεία του Χριστού προϋποθέτει υποταγή στο θέλημα του Θεού και συνεπάγεται την αληθινή ελευθερία.

Ο δούλος Χριστού αγωνίζεται εκούσια για την απαρέγκλιτη τήρηση των Θεϊκών εντολών, οπότε προσελκύει την Θεϊκή Χάρη, αναγεννάται και επιτυγχάνει την κάθαρση της καρδιάς, την απελευθέρωση από τα δεσμά των παθών, τη βίωση της ελευθερίας του Χριστού.

Η δουλεία του Χριστού προσφέρει τον αγιασμό του ανθρώπου, την θέωση και τελικά την απόκτηση της πανευφρόσυνης αιώνιας ζωής.

Δουλεία αμαρτίας, δουλεία Διαβόλου, θάνατος.

Δουλεία Θεού, ζωή.

Δούλοι Διαβόλου, δεινοί σκλάβοι.

Δούλοι Χριστού, αληθινά ελεύθεροι, πανευτυχείς ατελεύτητα.              

Η επιλογή δική μας.-

Λόγοι ανθρώπινοι και ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ.

ΚΥΡ. ΑΓΙΩΝ  ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ (Τιτ. γ΄, 8 – 15)

 ΛΟΓΟΙ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ  ΚΑΙ  ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ.

                                                                                                    

         «μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και έρεις και μάχας νομικάς  περιΐστασο· εισί  γαρ  ανωφελείς και μάταιοι.» ( Τιτ. γ΄ ,9 ).

         Οι  «μωρές»  συζητήσεις, οι έριδες και διαμάχες, για ποικίλα θέματα, είναι ανωφελείς και μάταιες και επιβάλλεται η αποφυγή τους, συνιστά ο Απ. Παύλος στον μαθητή του Επίσκοπο Κρήτης Τίτο. 

         Η ορθόδοξη διδασκαλία δεν επιδιώκει ανεύρεση της Αλήθειας, αλλά βίωση της Αλήθειας, καθ’ όσον η Αλήθεια αποκαλύφθηκε από τον Τριαδικό Θεό.

         Ο άνθρωπος, το τελειότερο δημιούργημα του Θεού, διαθέτει νου και λογική.

         Προπτωτικά  ο  νους, Θεοχαρίτωτος, κατεύθυνε  τη  λογική.

       Μεταπτωτικά η λογική κυριεύει τον  εσκοτισμένο  νου.Συνεπώς ο αγωνιστής της  Αλήθειας, βιώνοντας την ορθόδοξη ασκητική, προσπαθεί ο ένθεος νους να χαριτώσει  τη  λογική.

       Η  αχαρίτωτη λογική οδηγεί σε παράχρηση του λόγου. Ο αχαλίνωτος νους ενδιατρίβει σε ανωφελή και μάταια αντικείμενα, τα οποία διασπούν τον νου και τον αποκολλούν από τον Θεό. «Νους δε αποστάς του Θεού ἠ δαιμονιώδης γίνεται ή κτηνώδης.»

       Οι ανόητες συζητήσεις οδηγούν στην κατάκριση, αυξάνουν τον εγωκεντρισμό, δημιουργούν εσωτερική ταραχή, προκαλούν διάχυση του νου, επιτρέπουν δαιμονικές παρεμβάσεις και συντελούν σε ασθένειες ψυχοσωματικές.

     Ο άνθρωπος, που αγωνίζεται για την Χριστοποίησή του γρηγορεί και ελέγχει τη γλώσσα του.

       Ο Χριστοποιημένος άνθρωπος  μιλεί  Θεανθρώπινα  και  όχι ανθρώπινα.

       Οι Άγιοι Πατέρες διέσωσαν την Ευαγγελική Αλήθεια, την ελευθερία, την αγάπη.

       Κι εμείς οφείλουμε να προσφέρουμε λόγο εμποτισμένο στην Ορθόδοξη Παράδοση, ώστε να μην αποβαίνει ανωφελής και μάταιος.-

Αναζητήσεις

    

ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ

              Ο άνθρωπος, έκφραση της δημιουργικής ενέργειας του Θεού, απόδειξη της αγαπητικής διαθέσεώς Του, εμφαίνεται στη γη κυριαρχικά. Επικρατεί των λοιπών δημιουργημάτων του Θεού και απολαμβάνει των προσφορών τους. Η πορεία του ανθρώπου τοποθετημένη σε σωστική τροχιά.

              Ο εγωϊσμός και η φιλαυτία όμως, επιφέρουν την πτώση των Πρωτοπλάστων, με όλες τις τραγικές συνέπειες. Η φθορά, η αλλοίωση και η πτωτική τάση συνοδεύουν  μεταπτωτικά  τον άνθρωπο.

            Με το αίσθημα της ανασφάλειας έντονο, αναζητεί την συσσώρευση υλικών  αγαθών, την εξασφάλιση  εφήμερων απολαύσεων, την απόκτηση  πρόσκαιρων κερδών, την επίτευξη  επίγειας δόξας. Κυνηγός απατηλής ευτυχίας αστοχεί. Θεωρεί τις σωματικές ανάγκες και παραθεωρεί τις πνευματικές. Νιώθει αυτονομημένος, ενώ είναι κυριολεκτικά  εξαρτημένος. Ανελεύθερος ουσιαστικά, βιώνει τη δουλεία. Πλασμένος για υπερπτήσεις πεζοπορεί. Δημιουργημένος για την αθανασία φυτοζωεί. Προσκολλάται στην ύλη και αφομοιώνεται. Απορροφἀται από τις υλικές μέριμνες και αλλοιώνεται. Αγωνίζεται για την αυτοκαταστροφή  του. Οι ενέργειές του οδηγούν στον αποπροσανατολισμό  του. Η επανατοποθέτηση  επιτακτική  ανάγκη.

            Η γη είναι ένα ξενοδοχείο για τον  άνθρωπο. Μόνιμη κατοικία ο Ουρανός. Στόχος η θέωση. Αγώνας ανένδοτος η επίτευξή της. Πόλεμος ισόβιος κατά των παθών. Μάχη αδυσώπητη κατά των κακών λογισμών. Κάθαρση της καρδιάς για απόκτηση φωτισμού του νου και κατάληξη την μέθεξη του Θεού. Τα ουράνια αγαθά προορισμένα για τούς εκλεκτούς του Θεού. Οι αιώνιες απολαύσεις  έπαθλα των αγωνιστών. Η ατελεύτητη δόξα βραβείο των Αθλητών της πίστεως.Ο Παράδεισος, η θέα της παρουσίας του Θεού, ως Φωτός πανευ-φρόσυνου και της διάπυρης αγάπης Του, κληρονομία των Αγίων. Ο Ιησούς Φίλος Μοναδικός, συνοδοιπόρος άγρυπνος, βοηθός κραταιός και σταθερός, αναδεικνύει τον άνθρωπο συγκλη-ρονόμο Του.

        Με την απαρέγκλιτη τήρηση των εντολών του Θεού, την ένθερμη και αδιάλειπτη προσευχή, την έμπρακτη κάθετη αγάπη προς τον Θεό,την αδιάκοπη οριζόντια αγάπη προς τον άνθρωπο, την ειλικρινή  ταπείνωση, τη βαθιά μετάνοια, η  σωτηρία  εξασφαλίζεται.

              Με την ορθή επικοινωνιακή σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, τον άνθρωπο, τον εαυτό του, την κτίση, επικρατεί δικαιοσύνη, υπάρχει ισότητα, επέρχεται ειρήνη, επιτυγχάνεται η ευτυχία. Ο άνθρωπος καθίσταται Κατοικητήριο  του  Αγίου  Πνεύματος,  καλύπτεται από την Θεϊκή Χάρη, ενεργεί ευάρεστα στον Κύριο και πορεύεται θεάρεστα.

       Η ποιότητα των αναζητήσεων σηματοδοτεί και την ποσότητα της Θείας Χάρης. Οι επιλεκτικές κινήσεις αμείβονται με άπειρες δωρεές. Οι σωστικοί στόχοι προωθούνται. Οι ενέργειες με προοπτική, αναφαίρετα αγαθά, πριμοδοτούνται πλούσια. Οι προτεραιότητες με προέκταση τον Ουρανό, βαθμολογούνται με άριστα.Οι πράξεις κάτω από το βλέμμα του Θεού, με εναρμόνιση στο θέλημά Του και υπό το πρίσμα της Αιωνιότητας, ευαρεστούν τον Θεό.

          Η ελευθερία επιλογής δυνατή. Η δυνατότητα θέωσης υπαρκτή. Η ανθρώπινη συνέργεια και η Θεϊκή ενέργεια συμβατές. Ο στόχος επιτευκτός.

            Αναζητήσεις, λοιπόν, σωτήριες, ας επιδιώκομε.-