Ο ΚΤΙΣΤΗΣ, η
ΚΤΙΣΗ και ο
ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ο Θεός με τη δημιουργική Του πνοή εδημιούργησε το σύμπαν, την καθολική κτίση και τον άνθρωπο, ως κατακλείδα και κορυφαίο δημιούργημά Του. Όλα ένσοφα
δημιουργημένα είχαν τεθεί σε εναρμόνια λειτουργία.
Η πτωτική κίνηση των Πρωτοπλάστων επέφερε την
ανισορροπία. Επήλθε η θνητότητα, η
φθαρτότητα, η κυριαρχία της αμαρτίας. Αμαυρώθηκε
η εικόνα του Θεού στο πρόσωπο του ανθρώπου. Η κτίση και ο άνθρωπος εφεξής
βιώνουν τον θάνατο και γεύονται την οδύνη.
Η αγάπη όμως του Θεού Πατέρα οικονόμησε την
ενανθρώπηση του Υιού Του. Ο Λόγος δέχτηκε
την ένδυση της θνητής και παθητής
σάρκας, εκτός της αμαρτίας και έδωσε τη δυνατότητα στον
άνθρωπο να καταλλαγεί με τον Θεό, να μεθέξει της Θείας Χἀριτος, να συνεργήσει
θετικά και να φθάσει στην θέωση.
Η πορεία αυτή σηματοδοτεί την υπέρβαση του θανάτου και την απελευθέρωση από τα
δεσμά της αμαρτίας.
Η προσφορά όμως αυτή του Θεού δεν έγινε αποδεκτή
καθολικά. Ο άνθρωπος έρμαιο της πτωτικής
τάσης προσπαθεί να επιβιώσει αυτόνομα.
Η απομάκρυνση όμως
από τον Θεό
συνεπάγεται την αλλοτρίωσή
του.
Η κακή χρήση
των κτισμάτων του Θεού, η κατάχρηση της εξουσίας επ' αυτών, η παράχρηση των
υπηρεσιών τους, η βίαιη εξαφάνιση της πανίδας, η άλογη καταστροφή της χλωρίδας,
η μόλυνση των υδάτων και του αέρος, επέφεραν ανισορροπία στη φύση και στο
περιβάλλον.
Η αλαζονική συμπεριφορά του ανθρώπου εκδηλώνεται και
σε τομείς της επιστήμης με λανθασμένη αξιοποίηση των επιτευγμάτων της.
Η προσπάθεια της
κλωνοποίησης αποτελεί παρέμβαση στο έργο του Δημιουργού με
απρόβλεπτα ολέθριες συνέπειες.
Η αύξηση της
ευμάρειας, η παραφροσύνη της απληστίας, η υπερκατανά-λωση υλικών
αγαθών,προκάλεσαν το φαινόμενο της πείνας σε αναρίθμητους ανθρώπους της γης.
Η υπερτροφία της φιλαυτίας και η απουσία
της φιλοθεΐας, είχαν ως συνέπεια
τη μισαδελφία και την καταστροφική επέμβαση στην κτίση. Η ορθή επικοινωνία
με την κτίση, προϋποθέτει ένθερμη κοινωνία με
τον Κτίστη.
Η ισορροπία
στο περιβάλλον θα αποκατασταθεί, οι ανθρώπινες σχέσεις θα αναθερμανθούν,
αν παραδώσουμε το τιμόνι
της ζωής σ' Εκείνον.
Η
επανασύνδεσή μας με τον Θεό της αγάπης θα σημάνει και αγαπητικές ανθρώπινες
διασυνδέσεις και ορθές περιβαλλοντικές επιλογές.
Η
προπτωτική αρμονία : Κτίστης - κτίση
- άνθρωπος, είναι δυνατή και
μεταπτωτικά, εφ' όσον βιώνεται ήδη από θεούμενους ανθρώπους.
Παραμένει τελικά η δική
μας επιλογή και απόφαση και
πράξη, αν ποθούμε την αληθινή
ευτυχία.-