«Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις·
Χαίρε,δι’ης βρεφουργείται οΚτίστης».
(
Στάσις Α΄Α6 )
Η προπατορική αλαζονεία επέφερε την
ολίσθηση, την παρακοή. Συνέπεια της παρακοής η αποστασία από τον Θεό, η
αναστολή της Θεοκοινωνίας με όλα τα επακόλουθα, δηλαδή την προσωπική ανειρήνευτη
κατάσταση, την απώλεια της δυνατότητας της θέωσης, την απόκτηση της
φθαρτότητας και θνητότητας, την αλλοτρίωση του προσώπου, την αλλοίωση των
χαρακτηριστικών της κτίσεως, την έκρηξη
της δημιουργικής αρμονίας, τη ροπή προς την αμαρτία.
Η επαναφορά στην προτέρα κατάσταση ήταν
μεν αναγκαία, αλλά δυνατή η επίτευξή της και μόνο από τον Ίδιο τον Θεό.
Και η απόφαση του Θεού, για μια δυναμική
παρέμβαση προς αυτή τη σωστική κατεύθυνση, είναι αμετάκλητη.
Ο Υιός του Θεού, ο Θεός Λόγος, προσφέρεται
να επιτελέσει το μεγαλειώδες έργο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους και της
ανακαίνισης της καθολικής κτίσεως, διά της προσωπικής
Του σταυρικής Θυσίας και Αναστάσεως.
Η εφαρμογή, βεβαίως, του σχεδίου
απαιτούσε τη συνέργεια του ανθρώπου.
Την παρακοή του Αδάμ και της Εύας
ανέλαβε, εκούσια και ταπεινά, να επαναφέρει στη βάση της, η υπακοή του νέου Αδάμ, του Ιησού και της
νέας Εύας, της Κεχαριτωμένης Κόρης της
Ναζαρέτ Μαριάμ.
Η Παναγία αποδέχεται την θεϊκή πρόσκληση,
από τα Αρχαγγελικά χείλη του Γαβριήλ, να γίνει η Μητέρα του Θεού, με το: «ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το
ρήμα σου».( Λουκ. α΄, 38 ).
Τοιουτοτρόπως, διά της Παναγίας και διά
του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός γίνεται Βρέφος, εισέρχεται στην ανθρωπότητα,
εξασφαλίζει τη δυνατότητα της θέωσης
στον άνθρωπο και γενικά ανακαινίζει την κτίση.
Η συγκατάθεση της Παναγίας στην ανάπλαση
της Δημιουργίας κίνηση εύσημη και ανεπανάληπτη.
΄΄ Χαίρε, λοιπόν, σύ, μέσω της οποίας
ανακαινίζεται, η εκ της αμαρτίας διαφθαρείσα Δημιουργία· χαίρε, σύ, μέσω της
οποίας ο Δημιουργός γίνεται Βρέφος΄΄.-