2/3 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ,ο Πλανάς.
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι
αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. ε΄, 8). Προϋπόθεση της θεωρίας του Θεού η
καθαρότητα της καρδιάς.
Σε
μία εποχή υλιστική και πολυπράγμονα, σ’ έναν κόσμο εναγώνιο και ανειρήνευτο, με
ανθρώπους, που κυκλοφορούν με προσωπεία και διαθέτουν αμβλυμένα αισθητήρια και
καθημερινά αποστασιοποιούνται από τις ρίζες τους, την Ορθόδοξη Παράδοση, η
εμφάνιση προσώπων, που πυκτεύουν για την
αγιότητα είναι σημείο ενθαρρυντικό. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι, που
συλλαμβάνουν το νόημα της εύσημης ερώτησης του Κυρίου: «τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν
αυτού ζημιωθεί;΄Η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» ( Ματθ.
ιστ΄,26 ) και επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στα ουράνια
αγαθά και μοχθούν επίπονα για την απόκτησή τους. Με απλότητα και σταθερότητα, με φλόγα και ζήλο, με ζέση και πίστη,
αιωνοποιούν την καθημερινότητα και αξιοποιούν τη χρονικότητα. Ζουν υπερβατικά
και εκπέμπουν μηνύματα διαχρονικά. Είναι οι αγωνιστές της γης και οι Άγιοι
τ’ Ουρανού.
Νεοφανής
Άγιος και ο παπα – Νικόλας Πλανάς. Μια μορφή απλή και ταπεινή, που άφησε ανεξίτηλα ίχνη από το
πέρασμά της στη γη και καταυγάζει σήμερα στο στερέωμα τ’ Ουρανού. Είναι ο απλός
ιερέας του Υψίστου από τη Νάξο. Είναι ο
πάμπτωχος σε χρήματα, αλλά πάμπλουτος σε χαρίσματα. Είναι ο άσοφος σε γνώσεις
του κόσμου, αλλά σοφός σε γνώση Θεού. Είναι ο δούλος Κυρίου, αλλά ελεύθερος
αληθινά.
Η ζωή του συντονισμένη στη συχνότητα τ’
Ουρανού εκτυλίσσεται αληθινά. Οι σκέψεις του εμποτισμένες με τη μνήμη του
θανάτου μεταφράζονται σε πράξεις, που ζυγίζουν Αιωνιότητα. Ιερουργεί και
υπερίπταται. Λειτουργεί και διακονείται αγγελικά. Για 52 έτη και σε καθημερινή βάση προσφέρει τη λατρεία στον Κύριο και ζει τη
μέθεξη της Αγ. Τριάδας. Διάκονος από το 1879 και Ιερέας από 2 Μαρτίου 1884,
είναι γνήσια επιστολή Χριστού και
αποπνέει το άρωμα της αγιωσύνης. Έγγαμος αρχικά με την Ελένη Προβελεγγίου, από
τα Κύθηρα, αποκτά τον Ιωάννη και η συμβία του εκδημεί. Ελεύθερος πλέον
αφοσιώνεται στο λατρευτό Νυμφίο της ψυχής του. Νηπιάζει στην κακία, καθώς προχωρεί στην ηλικία. Απλός στους τρόπους,
πράος στη συμπεριφορά, ακέραιος στο χαρακτήρα, απόνηρος στους λογισμούς,
αόργητος στις εκδηλώσεις, αμνησίκακος στους εχθρούς, ευπροσήγορος στους
θλιμμένους, αφιλάργυρος και φιλόπτωχος, ιλαρός και προσιτός, ταπεινός και
αγαπητός, δίνει το « παρών » στον ανθρώπινο πόνο.
Δυσεπίλυτα προβλήματα αντιμετωπίζει διεξοδικά. Ασθένειες σοβαρές θεραπεύει
αποτελεσματικά. Αδύνατους στηρίζει. Πλανεμένους επαναφέρει. Αγωνιστές ενισχύει.
Ο έμπρακτος λόγος του και η ασύνορη αγάπη του καλύπτουν καθολικά τους
πολυπληθείς πιστούς στην καρδιά της Αθήνας, στον Ι. Ναό Αγίου Ιωάννη του
Κυνηγού. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, σύγχρονοί του,
τον θαυμάζουν και τον μιμούνται. Οι άνθρωποι έχουν ένα ζωντανό παράδειγμα και
χαίρονται. Ο Κύριος έχει έναν αφοσιωμένο Ιερέα ασκητή και αγάλλεται. Ζει στα θαύματα και κάνει θαύματα. Δοξάζει
το Θεό και αντιδοξάζεται από το Θεό.
Στις
2 Μαρτίου 1932, ύστερα από 81 χρόνια
επίγειας πορείας, εισέρχεται ειρηνικά και
νικηφόρα στα Ουράνια Σκηνώματα για ν’ απολαμβάνει άληκτα το αϊδιο Φως της
Παρουσίας του Θεού. Εμείς θαυμαστές της ζωής του τιμάμε τη μνήμη του μκαι επιζητούμε τις
πρεσβείες του, για να γίνουμε και
μιμητές του.
Νικόλαος Πλανάς! Ένας ακόμη Άγιος σύγχρονος. Ένα αληθινό πρότυπο ζωής
για όλους μας.-