25/2
ΑΓ. ΡΗΓΙΝΟΣ, Επίσκοπος Σκοπέλου.
Τη
Χορεία των πανσέπτων Ιεραρχών στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία απαρτίζουν θεόσοφοι Πατέρες, ένδοξοι
Ποιμενάρχες, άξιοι αντιπρόσωποι Χριστού, γνήσια
φερέφωνα Θεού, ευθαρσή στόματα αληθείας, παρρησιακοί Ομολογητές της πίστεως,
ανένδοτοι Αγωνιστές της δικαιοσύνης, φλογεροί Διδάσκαλοι σωστικών μηνυμάτων του Ευαγγελίου,
ταπεινοί Απόστολοι της αγάπης.
Όλοι
έζησαν εἰς
τόπον και τύπον Χριστού ἐπάξια. Όλοι εβίωσαν τις εντολές του
Ευαγγελίου απαρέγκλιτα. Όλοι αγάπησαν πολύ το Θεό και υπηρέτησαν με
ανιδιοτέλεια τον άνθρωπο.
Ανάμεσα
στην πανίερη αυτή ομήγυρη των Θεοφόρων Ιεραρχών ευδιάκριτος και ο Σκοπέλου Ρηγίνος.
Μία μορφή ηγετική και ταπεινή, δυναμική
και θαρραλέα.Ένας λύχνος φαεινός της Εκκλησίας.Ένας ακατάβλητος Αγωνιστής της
Αλήθειας. Ένας διαπρύσιος κήρυκας της Τριαδικής Θεότητας.
Αγιος Ρηγίνος! Το βλάστημα
της Λεβαδείας. Το καύχημα της Εκκλησίας.Ο τύπος των Επισκόπων. Το κλέος των
Μαρτύρων. Το σέμνωμα της Σκοπέλου. Ο Άγιος της Ευβοίας.
Ας
εντρυφήσουμε, λοιπόν, στην πλούσια βιοτή του, για συγκομιδή ψυχωφελών μηνυμάτων.
4ος
αιώνας μ.Χ. και στη Λειβαδιά της Στερεάς Ελλάδας γεννιέται από θεοσεβείς γονείς
ο Ρηγίνος. Ανατρέφεται Χριστολογικά και
κοσμείται χρηστοηθικά.
Εμφορείται με φόβο Θεού και πυρπολείται
από αγάπη για το Θεό. Την έμφυτη
αγχίνοια αξιοποιεί και σημειώνει αλματώδη πνευματική πρόοδο. Παίρνει πολύπλευρη
επιστημονική μόρφωση και διακρίνεται. Φροντίζει
παράλληλα για την ψυχική του
καλλιέργεια, με μια επίπονη αυτογνωσία, ανελλιπή αυτοκριτική, διαρκή εγρήγορση,
αδιάλειπτη προσευχή, αυστηρή νηστεία, συνεχή σκληραγωγία και μεθοδική άσκηση.
Διέρχεται
το στάδιο της νεότητας με εγκράτεια και σωφροσύνη. Με οδηγό τον Ιησού τιθασεύει τα πάθη, δαμάζει τη σάρκα, ελευθερώνει την
ψυχή και ζει αγνά, καθάρια, φωτεινά,
δημιουργικά.
Καθίσταται
Κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος,
άνθρωπος θεοχαρίτωτος, αφού και θαύματα επιτελεί. Η ζωή του ακτινοβολεί κι η
αγιότητά του γνωστοποιείται πανελλήνια. Και ο Θεός, που δοξάζεται με την
άμεμπτη πολιτεία του Ρηγίνου, τον αντιδοξάζει επάξια. Τον προωθεί διακριτικά
στην επιτελική θέση του Αρχιερέα. Τον τοποθετεί Ποιμένα για να οδηγεί και να
φωτίζει το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας.
Ο Ρηγίνος Αρχιερέας Σκοπέλου. Ο λαός πανηγυρίζει. Σύσσωμος προστρέχει για να λάβει
ευλογία και Χάρη. Οι ασθενείς αναμένουν
την ίαση. Οι αμαρτωλοί την αλάθητη καθοδήγηση. Οι πτωχοί την ενισχυτική
συμπαράσταση. Οι θλιμμένοι την πλούσια παραμυθία. Οι μορφωμένοι ατενίζουν τον
Άγιο φιλόσοφο και τον θαυμάζουν. Οι Ιερείς πλαισιώνουν τον ισάγγελο Ποιμένα
και ωφελούνται πολυποίκιλα.Όλοι
παίρνουν δώρα σωστικά.
Η
αγωνία και ο αγώνας του ταπεινού και ακούραστου Ιεράρχη επικεντρώνονται στον
πόθο για εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού. Κηρύσσει διαπρύσια, βιωματικά. Ορθοτομεί
δογματικά και ορθοφρονεί πρακτικά.
Δίνει
το «παρών» δυναμικὰ
στην Αρειανική διαμάχη, που συνεχίζεται και μετά την καταδικαστική απόφαση της
Α΄Οικουμενικῆς Συνόδου στη Νίκαια. Έτσι το 347 μ.Χ. στην Σύνολο της Σαρδικής
του Ιλλυρικού, επί Αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου και Κώνσταντος, ο σεπτός Ιεράρχης
υποστηρίζει με ζέση και ενάργεια «τον
Υιόν του Θεού ομοούσιον τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι» και κατατροπώνει τους εχθρούς της πίστεως.
Ο Άγιος Σκοπέλου Ρηγίνος αναδεικνύεται
υπέρμαχος Αγωνιστής της Ορθοδοξίας και βρίσκεται αγέρωχος στις επάλξεις της. Επιστρέφει νικητής και τροπαιούχος στην Επισκοπή
του, όπου ο λαός τον υποδέχεται με άφατη αγαλλίαση και ευφροσύνη.
Αλλ’
ο μισόκαλος διάβολος δεν αργοπορεί και ενσπείρει σκάνδαλα στην Εκκλησία. Οι
άπιστοι διώκουν τους πιστούς. Ο βασιλιάς Ιουλιανός, ενώ αρχικά υποκρίνεται τον
ανεξίθρησκο, σύντομα αποκαλύπτει τα καταχθόνια σχέδιά του· επιδιώκει την κατάλυση της Εκκλησίας και καταδιώκει ανήλεα τους
Χριστιανούς. Συλλαμβάνει, βασανίζει, φυλακίζει και φονεύει απάνθρωπα τους
πιστούς. Στόχος του και ο Ιεράρχης Ρηγίνος.
Συλλαμβάνεται βίαια, κολακεύεται
προκλητικά, απειλείται ζωηρά, τιμωρείται βάναυσα, αλλά παραμένει εδραίος στην
πίστη. Ο ηγεμόνας όμως επιμένει και
προσδοκεί την κάμψη του φρονήματος του Αγίου. Τον βασανίζει σκληρά και αναμένει
να θυσιάσει στα είδωλα ο ίδιος και πλήθος Χριστιανών.
Ο Άγιος όμως Επίσκοπος παραμένει
ανυποχώρητος. Ο ηγεμόνας αγανακτεί
απελπίζεται, εξοργίζεται και προστάζει τον αποκεφαλισμό του.
Έτσι
η ψυχή του Μάρτυρα Επισκόπου, του
Αγωνιστή της Ορθοδοξίας, απέρχεται στην Αιωνιότητα και προσέρχεται στον
Αθλοθέτη Κύριο για να λάβει δίκαια τον άφθαρτο στέφανο της αναφαίρετης δόξας
του Παραδείσου.
Το
πολύαθλο σώμα του Ιερομάρτυρα Ρηγίνου μεταφέρεται στην Κύπρο. Αργότερα μέρος
του λειψάνου μεταφέρεται στη Σκόπελο, στην Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου και τιμάται
πανηγυρικά στις 25 Φεβρουαρίου.
Άγιος Ρηγίνος! Ο τύπος των Ιεραρχών. Ο συνόμιλος των
Μαρτύρων. Ο δείκτης τωνΑσκητών. Ο ισάγγελος Πολίτης.Ο Αγωνιστής οδίτης.Ο
ένθερμος πρεσβευτής, για μας, στον Θρόνο της Τριαδικής Θεότητας.-