Εισαι η ΑΓΑΠΗ !!!

Αγιος Ρηγίνος Επίσκοπος Σκοπέλου.

25/2   ΑΓ.  ΡΗΓΙΝΟΣ, Επίσκοπος Σκοπέλου.

Τη Χορεία των πανσέπτων Ιεραρχών στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία  απαρτίζουν  θεόσοφοι Πατέρες, ένδοξοι Ποιμενάρχες, άξιοι αντιπρόσωποι Χριστού, γνήσια φερέφωνα Θεού, ευθαρσή στόματα αληθείας, παρρησιακοί Ομολογητές της πίστεως, ανένδοτοι Αγωνιστές της δικαιοσύνης, φλογεροί Διδάσκαλοι  σωστικών μηνυμάτων του Ευαγγελίου, ταπεινοί  Απόστολοι της αγάπης.

Όλοι έζησαν  εἰς τόπον και τύπον Χριστού   ἐπάξια. Όλοι εβίωσαν τις εντολές του Ευαγγελίου απαρέγκλιτα. Όλοι αγάπησαν πολύ το Θεό και υπηρέτησαν με ανιδιοτέλεια τον άνθρωπο.

Ανάμεσα στην πανίερη αυτή ομήγυρη των Θεοφόρων Ιεραρχών ευδιάκριτος και ο Σκοπέλου Ρηγίνος.

Μία μορφή ηγετική και ταπεινή, δυναμική και θαρραλέα.Ένας λύχνος φαεινός της Εκκλησίας.Ένας ακατάβλητος Αγωνιστής της Αλήθειας. Ένας διαπρύσιος κήρυκας της Τριαδικής Θεότητας.

Αγιος Ρηγίνος! Το βλάστημα της Λεβαδείας. Το καύχημα της Εκκλησίας.Ο τύπος των Επισκόπων. Το κλέος των Μαρτύρων. Το σέμνωμα της Σκοπέλου. Ο Άγιος της Ευβοίας.

ΚΥΡ. ΤΕΛΩΝΟΥ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ.Το ΦΩΣ στην καρδιά του ανθρώπου. .

ΚΥΡ. ΤΕΛΩΝΟΥ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ.  ( Β΄ Κορ. δ΄ , 6 – 15 )

Το  ΦΩΣ  στην  ΚΑΡΔΙΑ  του  ανθρώπου.  

 «Ο Θεός ο ειπών  εκ  σκότους φως λάμψαι,ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών…»(Β΄Κορ.δ΄, 6)  Ο  Θεός  είναι Φως, το Φως το αληθινό, ( Ιωαν. α΄ , 9 ), που απλώνεται διάχυτο στο σύμπαν, που φωτίζει την κτίση ολοκληρωτικά και τον άνθρωπο καθολικά.

«Εγώ ειμί το Φως του κόσμου` ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το Φως της ζωής». (Ιωαν. η΄, 12 ).  Το ανέσπερο Φως του Χριστού καταυγάζει το είναι εκείνου, που Τον ακολουθεί απαρέγκλιτα.

Οι  Απόστολοι : Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης, στο Θαβώρ, γεύθηκαν μερικά το Φως της Θεότητας.

Ο Σαούλ, στην πορεία του προς τη Δαμασκό, είδε το Φως, που τον μετέστρεψε υπαρξιακά σε Παύλο, Πυρφόρο  Απόστολο  των  Εθνών.

Ζώντας τη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας γινόμαστε κι εμείς αυτόπτες μάρτυρες και βιώνουμε εμπειρικά το «Φως το αληθινόν».

Βιώνοντας την ασκητική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας επιτυγχάνουμε την κάθαρση  της καρδιάς, ετοιμάζουμε τον χώρο, που αποκαλύπτεται ο Θεός. Εκεί η παρουσία του Θεού φωτίζει το είναι του ανθρώπου και έχομε τον φωτισμό του νου, για να καταλήξουμε στην θέωση.

Το Φως του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου  είναι «διηνεκής έλλαμψις», κατά τον Αγ. Μακάριο τον Αιγύπτιο και παρέχει γεύση αιώνιας ζωής και παντοειδή γνώση Θεού.

Το Φως του Θεού στον «κεκαθαρμένον» άνθρωπο παρέχει ποικίλα υπερφυσικά χαρίσματα, πρόοραση και διόραση και διάκριση.

Ο άνθρωπος διακρίνει  το  θέλημα του Θεού, εναρμονίζει τη ζωή του με αυτό και πορεύεται απλανώς προς τις Ουράνιες Μονές.

Η αίσθηση του Φωτός του Θεού στην καρδιά μας εχέγγυο μιας αλάθητης πορείας προς την Αιωνιότητα.

Οι Άγιοι πρότυπά μας. Εμείς  ιχνηλάτες  τους  ας  γίνουμε.-

ΟΣΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ η Αθηναία.

19/2 ΟΣ. ΦΙΛΟΘΕΗ.

19/2  ΟΣΙΑ  ΦΙΛΟΘΕΗ

Μονάκριβο  παιδί  η Ρεγούλα, καρπός  προσευχής της Συρίγης και του  Αγγέλου Μπενιζέλου.

12 χρονη η αρχοντοπούλα γίνεται σύζυγος πλουσίου άνδρα.  Η ζωή της γίνεται  μαρτυρική από τη βάναυση συμπεριφορά του. Η 3χρονη δοκιμασία τερματίζεται με το θάνατό του.

Απελεύθερη πλέον ποθεί την ολοκληρωτική αφιέρωση στο Θεό.  Η  καρδιά της  χτυπά  μόνο  για   Εκεῖνον.  Αποφασιστικά και αμετάκλητα εισέρχεται στη μοναχική  αρένα η Φιλοθέη . Κτίζει Μονή  και  γίνεται  φάρος  στα  χρόνια  της Τουρκοκρατίας. 

Η διδαχή της φωτίζει. 

Η αγάπη  της θερμαίνει.

Η πίστη της στηρίζει.

Η προσφορά της τεράστια.

Και  η  γήϊνη πορεία της σφραγίζεται μαρτυρικά.

Μια ακόμη  Οσιομάρτυρας : Φιλοθέη  η  Αθηναία ! –

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Την Οσιομάρτυρα του Χριστού, των απηλπισμένων παρουσία δυναμική. Και των Μοναζόντων, χειραγωγόν αρίστην, μητέρα Φιλοθέην, καθικετεύσωμεν.-

ΣΤΙΧΟΣ (Θεοτοκε η ελπίς…)

Φιλοθέη  πάνσεμνε, των πιστών καταφυγή.

Πρόφθασον, ενθάρρυνε, τούς προσφεύγοντας εν Σοι.-                                       

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Χαίρε Οσίων αγλάϊσμα.

Χαίρε Μαρτύρων ωράϊσμα.

Χαίρε λιμήν θλιβομένων.

Χαίρε πυξίς απογνόντων.

Χαίρε προσφυγή πλανωμένων.

Χαίρε καταφυγή πενομένων.

Χαίροις Φιλοθέη τρισολβία.

ΠΡΟΣΟΜΟΙΟΝ (Ηχ. πλ. Β΄(΄Ολην αποθέμενοι...)

Χορός Οσίων Μαρτύρων, συνεπαγάλλεται, και Άγγελοι βοώσιν, παναρμόνιους ύμνους. Αθλήτριαν Κυρίου την τολμηράν, ανυμνήσωμεν άπαντες,την Φιλοθέην  Μητέρα Θεοφιλή, πανενθέρμως ικετεύσωμεν.-

Ναός του Θεού.

ΚΥΡ. ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Χαναναίας)(Β΄Κορ.στ΄,16–ζ΄,1)

  

ΝΑΟΣ  του ΘΕΟΥ.

«Υμείς γαρ ναός Θεού εστε  ζώντος ». (Β΄Κορ. στ΄,16).

Ναός είναι η Εκκλησία, το Σώμα του Θεανθρώπου. Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινη οργάνωση, αλλά Θεανθρώπινος Οργανισμός.

Η Εκκλησία, Άγιος Ναός Αυτού, Αγιοτριαδικό Κατοικητήριο.

Η Εκκλησία σύνολο Αγίων Χριστιανών, ζωντανών μελών της, συνδεδεμένων οργανικά με τον Χριστό.

Αλλά Ναός και ο χώρος, που τελείται το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας στο καθιερωμένο από τον Αρχιερέα Θυσιαστήριο.

Ναός και ο κάθε πιστός, πολιτογραφείται στην στρατιά του Ιησού, είναι συνδεδεμένος με τον Χριστό, εφ’ όσον  μετέχει της ασκητικής, λατρευτικής και Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας και αποτελεί δέκτη των χαρισμάτων του Παναγίου Πνεύματος.

Ναός του Θεού η καρδιά του αγωνιστή της κάθαρσης των παθών, της αδιάλειπτης προσευχής.

Ναός του Θεού ο άνθρωπος, που έχει την καρδιά του θυσιαστήριο όπου κατοικεί και ενεργεί ο Θεός, όπου η μνήμη του Θεού είναι αδιάπτωτη και διηνεκής.

Κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος τα σώματά μας. Η διαφύλαξή τους είναι κίνηση χρεωστική.

Η «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωσιν» επισφράγιση του  ανθρώπου από τον Θεό, έκφραση του πλούτου της Θείας  αγάπης Του.

Επιστέγασμα των αναριθμήτων δωρεών του Θεού προς τον άνθρωπο η ανάδειξή του σε Ναό  Θεού  ζώντος. «Ενοικήσω εν αυτώ και εμπεριπατήσω και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός.»(Β΄Κορ.στ΄,16).

Η αποδοχή αυτού του προνομίου, που προσφέρει ο Θεός στον άνθρωπο, συνεπάγεται έναν ισόβιο αόρατο πόλεμο κατά του «εαυτού του», του «σατανά», του «κόσμου». Το σώμα του ανθρώπου πεδίο συγκλονιστικής μάχης. Τον άνθρωπο διεκδικούν ο Θεός και ο σατανάς. Ο Θεός για να τον σώσει, να τον αφθαρτοποιήσει και ο σατανάς για να τον οδηγήσει στην απώλεια.

Ο αγώνας  δικός μας. Η επιλογή δική μας. Η παράδοση των σωμάτων μας σ’ Εκείνον σηματοδοτεί την ναοποίησή μας, την εκκλησιοποίησή μας.

Αγώνας ανένδοτος, για κάθαρση της καρδιάς, του ναού μας, απαιτείται. Αυτό  προτρέπει  και ο Απ. Παύλος. «Καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος επιτελούντες  αγιωσύνην  εν φόβω Θεού.»(Β΄Κορ.ζ΄,1).-

Άγιοι: Ακύλας και Πρίσκιλλα.

13/2  ΑΓΙΟΙ: ΑΚΥΛΑΣ  και ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ,

ένα  ομόφρονο  ζευγάρι.

«Παρακαλώ ουν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε» (Εφ. δ  1). Αυτή την παράκληση και προτροπή κάνει ο φλογερός Απόστολος των Εθνών Παύλος. Ο καθένας, όπου καλείται, να δίνει τη μάχη για την επίτευξη της σωτηρίας του. Τόσο η άγαμη όσο και η έγγαμη ζωή, αν βιώνονται με συνέπεια και εναρμονίζονται με το θέλημα του Θεού οδηγούν στη χώρα του Παραδείσου.

Πολυάριθμοι οι αφιερωμένοι απόλυτα στον Κύριο. Αρκετοί κι εκείνοι, που χρησιμοποιούν τον οικογενειακό στίβο για να πετύχουν την θέωση.

Ανάμεσά τους το εκλεκτό ζευγάρι: Ακύλας και Πρίσκιλλα. Είναι εκείνοι για τους οποίους ο Απόστολος Παύλος κάνει ιδιαίτερη μνεία σε τρεις επιστολές του: «Ασπάσασθε Πρίσκιλλα και Ακύλαν τους συνεργούς μου εν Χριστώ Ιησού» (Ρωμ. ιστ ΄ 3), (Α΄Κορ. ιστ΄ 19, Β΄ Τιμ. δ΄19).

Η καταγωγή τους είναι από τη Μαύρη Θάλασσα. Ζουν επί βασιλιά Κλαδίου, 48 μ.Χ. Τόπος διαμονής τους η Κόρινθος, μετά τη Ρώμη. Εκεί ο Ακύλας ασχολείται με την τέχνη του σκηνοποιού. Αυτή η ομοτεχνία γίνεται το πρώτο σημείο επαφής Ακύλα και Παύλου. Κοντά στον Ακύλα κι ο Παύλος εργάζεται για την εξασφάλιση του επιούσιου. Έτσι αρχίζει μία φιλία, που καταλήγει στην αδελφοποίηση.

Ο   Απόστολος   Παύλος,  βαθύς    ανατόμος,   διακρίνει    την    αγαθή       προαίρεση,     την    καλλιεργησιμότητα του ψυχικού χωραφιού του Ακύλα και της Πρίσκιλλας.

Διαβλέπει το δυναμισμό, που διαθέτουν. Ρίχνει τον σπόρο της αλήθειας στις ψυχές τους, σκιαγραφώντας τη Θεανδρική Προσωπικότητα του Ιησού, εξιστορώντας τη λυτρωτική Του Θυσία, εξαίροντας το πέλαγος της αγάπης του Θεού.

Η διδασκαλία του τους μαγνητίζει. Η ψυχή τους ηλεκτρίζεται. Η καρδιά τους φλογίζεται. Το είναι τους αιχμαλωτίζεται. Η ζωή τους παραδίδεται σ' Εκείνον.Η στιγμή της προσωπικής τους γνωριμίας με τον Ιησού είναι σταθμός και αφετηρία μιας ζωής ανακαινισμένης.

Από τον Παύλο χειραγωγούνται και βαπτίζονται. Με ένθερμο ζήλο και ασίγαστη φλόγα, κατατάσσονται στο επιτελείο του Παύλου και γίνονται στενοί συνεργάτες. Σημειώνει ο Παύλος την προσφορά τους: «...οίτινες υπέρ της ψυχής μου τον εαυτών τράχηλον  υπέθηκαν...» (Ρωμ. ιστ΄4).

Στόχος τους η θέωση. Διακαής πόθος τους η εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού στη γη. Και το σπίτι τους γίνεται εργαστήρι ψυχών. Ομόφωνοι και οι δύο και ομότροποι συμβαδίζουν κι ατενίζουν στην ίδια κορυφή. Κατεργάζονται την ψυχή τους και η άμεμπτη βιοτή τους προσελκύει ψυχές στον Χριστό. Ακολουθούν τον Παύλο στις αποστολικές του πορείες. Συγκινδυνεύουν και συγκοπιάζουν για τη δόξα του Θεού. Παντού ετοιμάζουν «κατ' οίκον εκκλησίες», φυτώρια αγάπης και προετοιμάζουν ψυχές για να δεχθούν τον Χριστό.

Στην Έφεσο, βοηθούν τον Επίσκοπο Τιμόθεο. Νυχθημερόν αγωνίζονται και μοχθούν για την αύξηση του πληρώματος της Εκκλησίας. Διδάσκουν και θαυματουργούν. Συλλαμβάνονται και  αποκεφαλίζονται  στις 13 Φεβρουαρίου.

Το αίμα τους, τελική προσφορά, επισφράγιση της ιεραποστολικής ζωής τους κι αρχή μιας ατέρμονης ευφροσύνης.-

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Δεύτε ανυμνήσωμεν οι πιστοί, ζεύγος ομοφρόνων, Αποστόλων των ζηλωτών. Ακύλα  συν Πρισκίλλη, των συνεργών του Παύλου, τους κήρυκας του Λόγου, καθικετεύσωμεν.-