23/4 ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Μεγαλομάρτυς.
Στη Χορεία των Μαρτύρων
διακριτική θέση κατέχουν οι Μεγαλομάρτυρες. Εκείνοι, που αγάπησαν πολύ,
βασανίστηκαν πολύ και χαριτώθηκαν πολύ. Ανδρείοι στο φρόνημα, αλύγιστοι στην
ψυχή, θερμοί στην πίστη, φλογεροί στην αγάπη, ομολογούν και διδάσκουν,
θαυματουργούν και κατατροπώνουν τον εχθρό. Το μαρτύριό τους φρικιαστικό, το
ψυχικό μεγαλείο τους παραδειγματικό, μαγνητίζει και προσελκύει ψυχές στο
Χριστό.
Ανάμεσά τους εξέχουσα
θέση κατέχει ο Άγιος ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος, δίνει σκληρές μάχες και σημειώνει περιφανείς
νίκες. Είναι ένας Άγιος ένδοξος και λαοφιλής.
Πατρίδα του είναι η
Καππαδοκία. Οι γονείς του ευσεβείς. Σε μικρή ηλικία μένει ορφανός από πατέρα.
Νέος κατατάσσεται στο στρατό. Οι επιδόσεις του είναι άριστες. Οι αναβάσεις του
αλματώδεις. Καταλαμβάνει την επίζηλη θέση του στρατηλάτη.
Ο αυτοκράτορας
Διοκλητιανός τον υπερεκτιμά. Ο Γεώργιος πρώτος στους πολέμους, πρώτος και στην
ειρήνη. Πολύτιμος σύμβουλος και βοηθός του βασιλιά στο έργο του, καλείται να
συνυπογράψει και να συντελέσει στον αφανισμό του χριστιανισμού. Η χριστιανική
του συνείδηση επαναστατεί. Διαμαρτύρεται έντονα και ομολογεί απερίφραστα τη
χριστιανική του ιδιότητα, την αυθεντία του Ιησού.
Ο Διοκλητιανός
εξοργίζεται και διατάζει να κλεισθεί ο Γεώργιος στη φυλακή και να
τοποθετηθεί βαρειά πέτρα στο στήθος του.
Την επομένη ανακρίνεται και διακηρύττει το πιστεύω του στο Θεό και στην
Αιωνιότητα. Το τίμημα; Δένεται σε τροχό με κοφτερά μαχαίρια και το σώμα του
τεμαχίζεται. Ο θείος Αγωνοθέτης παρακολουθεί τον πιστό Του δούλο και αποστέλνει
Άγγελο εμψυχωτή, ελευθερωτή και θεραπευτή. Οι αυτόπτες μάρτυρες δοξολογούν το
Θεό. Η συγκομιδή πλούσια. Δυό αξιωματικοί, Πρωτολέων
και Ανατόλιος, με χίλιους στρατιώτες
ομολογούν πίστη στο Χριστό και θανατώνονται.
Ο Άγιος ρίχνεται για
τρεις μέρες σε λάκκο με ασβέστη και νερό. Παραμένει αβλαβής και διασαλπίζει τη
θεϊκή δύναμη.
Εξαναγκάζεται να βαδίσει
με πυρακτωμένα καρφιά στα παπούτσια. Προσεύχεται και το επιτυγχάνει. Κάθε νίκη
του Χριστιανού αθλητή εξορίζει τον ειδωλολάτρη βασιλιά. Φυλακίζεται και
μαστιγώνεται βάναυσα. Το σώμα υποφέρει, αλλά το πρόσωπο λάμπει, αντικατοπτρίζει
τη Θεϊκή Χάρη.
Ο Διοκλητιανός ενεργεί
απεγνωσμένα. Καλεί σε βοήθεια το μάγο
Αθανάσιο να επέμβη με μαγικά δραστικά φάρμακα. Η προσπάθεια μένει άκαρπη. Ο
μάγος έκθαμβος πιστεύει στο Χριστό και φονεύεται.
Να, και η γυναίκα του
Διοκλητιανού Αλεξάνδρα. Αυθόρμητα
ομολογεί πίστη στο Χριστό και φυλακίζεται. Εκεί και καθώς προσεύχεται παραδίδει
την ψυχή της στα χέρια του Θεού.
Ο Άγιος και πάλι στη
φυλακή. Δέχεται τώρα το μήνυμα του Χριστού, που του απονέμει το μαρτυρικό
στεφάνι, αιώνιο έπαθλο.
Την επομένη μέσα στον
ειδωλολατρικό ναό θρυμματίζει τα είδωλα. Επίτευγμα του αήττητου όπλου του
Σταυρού. Αυτό εξαγριώνει το Διοκλητιανό και διατάζει τον αποκεφαλισμό
του. Φθάνει τροπαιούχος στο τέλος της μαρτυρικής του πορείας και εισέρχεται
πανένδοξος στη χώρα του Φωτός, για ν' απολαμβάνει αιώνια την ανέκφραστη ομορφιά
του Παραδείσου.-