«Ο Θεός αγάπη εστί» (Α Ιωάν. 4, 16). Στον ωκεανό της άμετρης ευσπλαγχνίας του Θεού πλέουν ναυαγοί κι αποπλέουν σεσωσμένοι. Στους κόλπους της θεϊκής αγάπης προσέρχονται αμαρτωλοί και απέρχονται Άγιοι.
Ο Θεός αγαπά παράφορα τον άνθρωπο κι επιδιώκει τη σωτηρία του. Τον αναζητά και τον ανασύρει και τον παρασύρει στο σωστικό του δίχτυ. Η φιλανθρωπία του Θεού σ' όλο της το μεγαλείο! Τον επισημαίνει, του προσφέρει συγκλονιστικές ευκαιρίες και η αρχή της μετανοίας επιτελείται. Ο δρόμος προς την σωτηρία ανοίγεται διάπλατα.
Χαρακτηριστικό υπόδειγμα μετανοίας, αλλά και παράδειγμα θεϊκής αγάπης η μορφή της Οσίας ΜΑΡΙΑΣ της Αιγύπτιας.
Μία μορφή, που ζει έντονα την αμαρτία, αλλά και βιώνει βαθιά τη μετάνοια. Μία ύπαρξη,που συμφύρεται κυριαρχικά στην ακολασία της πόλεως,αλλά και πολιτεύεται ισαγγελικά στο χώρο της ερήμου.
Ένα αγκάθι στο βόρβορο της ακολασίας, αλλά και ένα λουλούδι στο περιβόλι της μετανοίας.
Ας ιχνηλατήσουμε όμως την πολυκύμαντη ζωή της, αντλώντας σωστικά μηνύματα.
6ος αιώνας μ.Χ. και αυτοκράτορας του Βυζαντίου είναι ο Ιουστινιανός. Τότε γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στην πολυθόρυβη και διεφθαρμένη αυτή πόλη, η Μαρία.
12χρονο αγνό λουλούδι είναι και ο διαφθορικός καύσωνας κατακαίει τα πέταλά του. Το πρώτο ολίσθημα σηματοδοτεί τη ζωή της. Αλλεπάλληλες πτώσεις ακολουθούν και γρήγορα φθάνει στο ναδίρ της ηθικής καταπτώσεως. Πιασμένη στον ιστό της ακολασίας υπηρετεί το διάβολο πιστά. Γίνεται πειθήνιο όργανό του, γνήσιο φερέφωνο της ανηθικότητας. Το όνομα της γνωστοποιείται κακόφημα. Η ζωή της ακόλαστη, παγιδεύει, προκαλεί και παρασύρει ολέθρια. Κι η δράση της στοχεύει επεκτατικά. Ιεροσόλυμα ο σταθμός της. Επιβιβάζεται σε καράβι με προσκυνητές των Αγίων Θεοβάδιστων Τόπων. Ο διάβολος δολιοπλοκεί. Ο Ιησούς αγρυπνεί. Η Μαρία πολύτιμο θήραμα βρίσκεται στο στόχο Του. Και η επέμβαση θα είναι καίρια.
14 Σεπτεμβρίου και η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού γιορτάζεται πανηγυρικά στα Ιεροσόλυμα. Πλήθος ευλαβών προσκυνητών πορεύονται προς το Ναό. Ανάμεσά τους κι η Μαρία προσπαθεί μάταια να εισέλθει. Μία δύναμη αόρατη την παρεμοδίζει αποτελεσματικά, την κινητοποιεί σωτήρια. Προσκρούει στην πέτρα του εμποδίου και το είναι της συγκλονίζεται. Αναζητεί την αιτία του εμποδίου και τη διαπιστώνει άμεσα. Ενδοσκοπεί και ανακαλύπτει σίγουρα. Η αμαρτία, η προσωπική της αμαρτία την απωθεί από το Ναό. Το συνειδητοποιεί βαθιά. Μετανοεί ειλικρινά. Κλαίει μεταμελητικά. Ζητεί ικετευτικά από την Παναγία εκτενή μεσιτεία στο Γυιό της, για άφεση αμαρτιών.
Παρακαλεί θερμά τη Θεοτόκο για τη σωτηρία της κι επιζητεί την εγγύηση της. Υπόσχεται οριστικά κι αμετάκλητα ριζική αλλαγή ζωής.
Και το θαύμα συντελείται. Οι ικεσίες εισακούονται. Η φιλανθρωπία του Θεού καταφαίνεται. Τα εμπόδια αποβάλλονται και η είσοδος απελευθερώνεται. Η Μαρία προστρέχει και κατασπάζεται και καταφιλεί και καταβρέχει το Τίμιο Ξύλο με τα ζωογόνα δάκρυα της μετανοίας. Τα ταπεινά ψελλίσματα μιας μετανοημένης καρδιάς θυμίαμα εύοσμο στο Θρόνο του Θεού. Η συντριβή της καρδιάς σηματοδοτεί την αγαλλίαση της ψυχής, την αληθινή μεταστροφή. Η Θεία Χάρη την επισκιάζει και εξέρχεται από το Ναό αναγεννημένη. Προστρέχει στον Ιορδάνη, εξομολογείται λεπτομερειακά, μετανοεί ειλικρινά, συγχωρείται οριστικά, καθολικά. Τα βήματά της οδηγούνται τώρα στην έρημο. Ω, δύναμη της μετανοίας! Και θαυματοποιείς.
Στην ερημική απομόνωση η Μαρία ζει 47 χρόνια. Δέχεται θυελλώδεις επιθέσεις από το σατανά. Δίνει σκληρές μάχες με τις σκοτεινές δυνάμεις. Σημειώνει λαμπρές νίκες, με τη Χάρη του Θεού. Δουλαγωγεί τη σάρκα και την υποτάσσει στο πνεύμα. Ελευθερώνει την ψυχή και ζει αγγελικά. Η προσευχή και η νηστεία, η κακοπάθεια και η αγρυπνία, εξαϋλώνουν την Αθλήτρια της ερήμου. Μετεωρίζεται μεταξύ Ουρανού και γης, όταν προσεύχεται. Βαδίζει πάνω στα Ιορδάνεια νερά ελεύθερα. Η αγάπη του Θεού εκδηλώνεται έντονα στη ζωή της.
Συναντά τον αββά Ζωσιμά και αξιώνεται να λάβει Σώμα και Αίμα Χριστού. Πανέτοιμη πλέον, την 1η Απριλίου, παραδίδει την ψυχή της πάλλευκη στα χέρια του Θεού, για να λάβει τον αμάραντο στέφανο της άρρητης δόξας.
ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ! Ένα υπόδειγμα ειλικρινούς μετανοίας και άπειρης Θεϊκής αγάπης.
Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για κάθε αμαρτωλό, που ποθεί τη λύτρωση.-