ΟΣΙΑ Μ Α Ρ Ι Α, η Αιγυπτία.

1/4 ΟΣΙΑ Μ Α Ρ Ι Α, η Αιγυπτία.

«Ο Θεός αγάπη εστί» (Α Ιωάν. 4, 16). Στον ωκεανό της άμετρης ευσπλαγχνίας του Θεού πλέουν ναυαγοί κι αποπλέουν σεσωσμένοι. Στους κόλπους της θεϊκής αγάπης προσέρχονται αμαρτωλοί και απέρχονται Άγιοι.

Ο Θεός αγαπά παράφορα τον άνθρωπο κι επιδιώκει τη σωτηρία του. Τον αναζητά και τον ανασύρει και τον παρασύρει στο σωστικό του δίχτυ. Η φιλανθρωπία του Θεού σ' όλο της το μεγαλείο! Τον επισημαίνει, του προσφέρει συγκλονιστικές ευκαιρίες και η αρχή της μετανοίας επιτελείται. Ο δρόμος προς την σωτηρία ανοίγεται διάπλατα.

Χαρακτηριστικό υπόδειγμα μετανοίας, αλλά και παράδειγμα θεϊκής αγάπης η μορφή της Οσίας ΜΑΡΙΑΣ της Αιγύπτιας.

Μία μορφή, που ζει έντονα την αμαρτία, αλλά και βιώνει βαθιά τη μετάνοια. Μία ύπαρξη,που συμφύρεται κυριαρχικά στην ακολασία της πόλεως,αλλά και πολιτεύεται ισαγγελικά στο χώρο της ερήμου.

Ένα αγκάθι στο βόρβορο της ακολασίας, αλλά και ένα λουλούδι στο περιβόλι της μετανοίας.

Ας ιχνηλατήσουμε όμως την πολυκύμαντη ζωή της, αντλώντας σωστικά μηνύματα.

6ος αιώνας μ.Χ. και αυτοκράτορας του Βυζαντίου είναι ο Ιουστινιανός. Τότε γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στην πολυθόρυβη και διεφθαρμένη αυτή πόλη, η Μαρία.

12χρονο αγνό λουλούδι είναι και ο διαφθορικός καύσωνας κατακαίει τα πέταλά του. Το πρώτο ολίσθημα σηματοδοτεί τη ζωή της. Αλλεπάλληλες πτώσεις ακολουθούν και γρήγορα φθάνει στο ναδίρ της ηθικής καταπτώσεως. Πιασμένη στον ιστό της ακολασίας υπηρετεί το διάβολο πιστά. Γίνεται πειθήνιο όργανό του, γνήσιο φερέφωνο της ανηθικότητας. Το όνομα της γνωστοποιείται κακόφημα. Η ζωή της ακόλαστη, παγιδεύει, προκαλεί και παρασύρει ολέθρια. Κι η δράση της στοχεύει επεκτατικά. Ιεροσόλυμα ο σταθμός της. Επιβιβάζεται σε καράβι με προσκυνητές των Αγίων Θεοβάδιστων Τόπων. Ο διάβολος δολιοπλοκεί. Ο Ιησούς αγρυπνεί. Η Μαρία πολύτιμο θήραμα βρίσκεται στο στόχο Του. Και η επέμβαση θα είναι καίρια.

14 Σεπτεμβρίου και η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού γιορτάζεται πανηγυρικά στα Ιεροσόλυμα. Πλήθος ευλαβών προσκυνητών πορεύονται προς το Ναό. Ανάμεσά τους κι η Μαρία προσπαθεί μάταια να εισέλθει. Μία δύναμη αόρατη την παρεμοδίζει αποτελεσματικά, την κινητοποιεί σωτήρια. Προσκρούει στην πέτρα του εμποδίου και το είναι της συγκλονίζεται. Αναζητεί την αιτία του εμποδίου και τη διαπιστώνει άμεσα. Ενδοσκοπεί και ανακαλύπτει σίγουρα. Η αμαρτία, η προσωπική της αμαρτία την απωθεί από το Ναό. Το συνειδητοποιεί βαθιά. Μετανοεί ειλικρινά. Κλαίει μεταμελητικά. Ζητεί ικετευτικά από την Παναγία εκτενή μεσιτεία στο Γυιό της, για άφεση αμαρτιών.

Παρακαλεί θερμά τη Θεοτόκο για τη σωτηρία της κι επιζητεί την εγγύηση της. Υπόσχεται οριστικά κι αμετάκλητα ριζική αλλαγή ζωής.

Και το θαύμα συντελείται. Οι ικεσίες εισακούονται. Η φιλανθρωπία του Θεού καταφαίνεται. Τα εμπόδια αποβάλλονται και η είσοδος απελευθερώνεται. Η Μαρία προστρέχει και κατασπάζεται και καταφιλεί και καταβρέχει το Τίμιο Ξύλο με τα ζωογόνα δάκρυα της μετανοίας. Τα ταπεινά ψελλίσματα μιας μετανοημένης καρδιάς θυμίαμα εύοσμο στο Θρόνο του Θεού. Η συντριβή της καρδιάς σηματοδοτεί την αγαλλίαση της ψυχής, την αληθινή μεταστροφή. Η Θεία Χάρη την επισκιάζει και εξέρχεται από το Ναό αναγεννημένη. Προστρέχει στον Ιορδάνη, εξομολογείται λεπτομερειακά, μετανοεί ειλικρινά, συγχωρείται οριστικά, καθολικά. Τα βήματά της οδηγούνται τώρα στην έρημο. Ω, δύναμη της μετανοίας! Και θαυματοποιείς.

Στην ερημική απομόνωση η Μαρία ζει 47 χρόνια. Δέχεται θυελλώδεις επιθέσεις από το σατανά. Δίνει σκληρές μάχες με τις σκοτεινές δυνάμεις. Σημειώνει λαμπρές νίκες, με τη Χάρη του Θεού. Δουλαγωγεί τη σάρκα και την υποτάσσει στο πνεύμα. Ελευθερώνει την ψυχή και ζει αγγελικά. Η προσευχή και η νηστεία, η κακοπάθεια και η αγρυπνία, εξαϋλώνουν την Αθλήτρια της ερήμου. Μετεωρίζεται μεταξύ Ουρανού και γης, όταν προσεύχεται. Βαδίζει πάνω στα Ιορδάνεια νερά ελεύθερα. Η αγάπη του Θεού εκδηλώνεται έντονα στη ζωή της.

Συναντά τον αββά Ζωσιμά και αξιώνεται να λάβει Σώμα και Αίμα Χριστού. Πανέτοιμη πλέον, την 1η Απριλίου, παραδίδει την ψυχή της πάλλευκη στα χέρια του Θεού, για να λάβει τον αμάραντο στέφανο της άρρητης δόξας.

ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ! Ένα υπόδειγμα ειλικρινούς μετανοίας και άπειρης Θεϊκής αγάπης.

Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για κάθε αμαρτωλό, που ποθεί τη λύτρωση.-

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ανάσταση του Γένους.

25/3 Ε Υ Α Γ Γ Ε Λ Ι Σ Μ Ο Σ της Θ Ε Ο Τ Ο Κ Ο Υ.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ του ΓΕΝΟΥΣ.

***********************************************

25 Μαρτίου ! «Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου· ευλογημένη συ εν γυναιξίν» (Λουκά α΄,28-29), προσφωνεί εμφαντικά την Κόρη της Ναζαρέτ ο απεσταλμένος του Θεού Αρχάγγελος Γαβριήλ. Το προαιώνιο Θεϊκό σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου αρχίζει να εφαρμόζεται. Η ευαγγελία ανακοινώνεται σ΄ Εκείνη, που είχε τη θεοποιό Χάρη κατά μετοχή, την Παναγία.

Και η καταφατική της απάντηση στο άγγελμα του Αρχαγγέλου «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου»(Λουκά α΄,38) αποκαλύπτει την υπακοή της στο Θεό, μέσα από μια ελεύθερη επιλογή, την απάρνηση του ιδίου θελήματος και την αποδοχή του θελήματος του Θεού. Περνάει από την κάθαρση και το φωτισμό, με την ησυχαστική Θεοκοινωνία και φθάνει στη θέωση, κατά τον Ευαγγελισμό.

Τοιουτοτρόπως με την επίτευξη της Ενανθρώπησης του Λόγου εξασφαλίζεται η δυνατότητα της θέωσης κάθε ανθρώπου και πραγματοποιείται ο σκοπός της δημιουργίας.

25^η Μαρτίου 1821 ! Η γιορτή της ανάστασης του Γένους , η χαρά της ελευθερίας, το τραγούδι της λύτρωσης.

Γιορτάζομε σήμερα το μεγάλο, το αθάνατο, το μοναδικό ’21. Τρανή γιορτή, θύμιση υπέροχου μεγαλείου, υπέρλογης τόλμης, υποδειγματικού θάρρους.

Γιορτάζομε ένα θαύμα, ένα μεγαλούργημα, διότι το ’21 είναι πάνω από τη λογική, είναι ενθουσιασμός, είναι φωτιά και καταιγίδα.

400 χρόνια σκλαβιάς η αδούλωτη ελληνική ψυχή παρέμεινε ευλαβικά προσηλωμένη στην πίστη του Χριστού και στην Ιδέα της Πατρίδας. Η σκέψη του ηρωϊκού λαού μας πετούσε στην τρισένδοξη ιστορία του κι από τα θαυμαστά κατορθώματα των προγόνων του αντλούσε θάρρος και δύναμη.

Οι ραγιάδες των τετρακοσίων χρόνων έλαβαν τη μεγάλη απόφαση : ΄΄ Ε λ ε υ θ ε ρ ί α ή θ ά ν α τ ο ς. ΄΄

΄΄Καλύτερα μ ι α ς ώ ρ α ς

ε λ ε ύ θ ε ρ η ζ ω ή

παρά σ α ρ ά ν τ α χρόνια

σ κ λ α β ι ά και φ υ λ α κ ή. ΄΄

τραγουδεί ο Ρήγας Φεραίος. Και πέρασε το τραγούδι από σε στόμα και έγινε το Ευαγγέλιο και το ΄΄Πιστεύω΄΄ του ραγιά. Και το πήραν οι κάμποι, τα βουνά και οι ραχούλες, το τραγούδησαν οι βρυσούλες και οι βελανιδιές και αντιλάλησε στη Ρούμελη και στο Μωριά και έγινε αεράκι γλυκό και δροσερό, το οποίο χάϊδεψε τις θάλασσες και τα πελάγη κι έφθασε στα όμορφα δαντελλωτά ακρογιάλια κι έφερε το μήνυμα της επανάστασης στα ανδρειωμένα ελληνικά νησιά.

Σείσθηκε η σκλαβωμένη Πατρίδα.΄΄Ε λ ε υ θ ε ρ ί α ή θ ά ν α τ ο ς΄΄.

Αυτή, λοιπόν, την άγια μέρα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε στην Αγία Λαύρα τη Σημαία της Επαναστάσεως. Παρεκάλεσαν τον Θεό και έδωκαν τη μεγάλη υπόσχεση. Ορκίσθηκαν στον Θεό και στην Πατρίδα : Να ελευθερωθούν ή να πεθάνουν. Η ψυχή του σκλάβου αντρειωμένη διαλαλεί :

΄΄Εγώ είμαι η ακατάλυτη ψυχή

των Σαλαμίνων,

στην Εφτάλοφη έφερα το σπαθί

των Ελλήνων,

δεν χάνομαι στα Τάρταρα,

μονάχα ξαποσταίνω,

στη ζωή ξαναφαίνομαι και λαούς

ανασταίνω.΄΄

Η ίδια ψυχή των Σαλαμινομάχων και των πολεμιστών του Λεωνίδα ήλθε και φώλιασε στην ψυχή των ραγιάδων κι έγιναν οι Διάκοι, οι Μιαούληδες, οι Κολοκοτρωναίοι κι οι Μπουμπουλίνες.

Η ίδια η ακατάλυτη ελληνική φλόγα έδωκε δύναμη στον Κανάρη να κρατήσει το δαυλό και στις Σουλιωτοπούλες να χορέψουν το χορό του Ζαλόγγου.

Κι έγιναν σύμβολα πανανθρώπινα οι υπεράνθρωποι του Μεσολογγίου, γιατί νίκησαν πειρασμούς, νίκησαν το σώμα τους και αντάλλαξαν τη ζωή τους με τη δόξα και την αθανασία.

Κι έγραψε η φουστανέλλα σελίδες ηρωισμού στη Ρούμελη και στο Μωρηά κι έγιναν τα Δερβενάκια η καταστροφή του Δράμαλη κι ο αφανισμός της στρατιάς του.

Κι έγινε η γέφυρα της Αλαμάνας Θερμοπύλες και μιμήθηκε ο Διάκος με τα παλλικάρια του τον Λεωνίδα με τους τριακοσίους του.

΄΄ Για ιδές καιρόν, που διάλεξε

ο Χάρος να με πάρει,

τώρα π’ ανθίζει το κλαρί και

βγάζει η γη χορτάρι.΄΄

Κι έμειναν το Αρκάδι και το Κούγκι, άστρα φωτεινά στο στερέωμα της οικουμένης, για να φωτίζουν και να οδηγούν σε πράξεις ηρωισμού και θυσίας.

Κι έγινε η λεβεντογέννα Κρήτη φωτιά, θηρίο ανήμερο και αγωνίσθηκε αιώνες, πληγώθηκε, αλλά δεν απέθανε κι έζησε και κατεσπάραξε τους τυράννους της κι έγινε θυγατέρα ζηλευτή στην αγκάλη της μητέρας Ελλάδας.

Κι έλαμψαν στη θάλασσα, πετράδια πολύτιμα, διαμάντια σπάνια, όλο λάμψη και φλόγα, τα δοξασμένα νησιά μας.

Κι έγιναν οι βάρκες της Χίου, των Ψαρών, της Ύδρας και των Σπετσών φωτιά, άνεμος και καταιγίδα, η οποία έκαψε κι έσπειρε τον τρόμο και τον πανικό στις τουρκικές αρμάδες.

Κι έγινε ο Παπαφλέσσας η δόξα και το καύχημα, η δάφνη και η μυρτιά της Πατρίδας μας.

Κι έγιναν το Μανιάκι και το Καρπενήσι, η Αραπίτσα και η Αλαμάνα, το Μεσολόγγι και το Χάνι της Γραβιάς, η πηγή της φωτιάς, η πηγή της λυτρώσεως, την οποία τόσο πόθησαν και αγάπησαν οι σκλαβωμένοι Έλληνες.

Η 25η Μαρτίου, ας είναι ημέρα εθνικής χαράς και εθνικής αγάπης, πανεθνικής ενότητας. Ο σημερινός πανηγυρισμός της, ας χρησιμεύσει, ως ένα πατριωτικό αναβάπτισμα και ας μας υπενθυμίσει την υποχρέωση, την οποία έχουμε, συσπει-ρωμένοι σε μία αδιάσπαστη φάλαγγα, να διαφυλάξουμε την τρισένδοξη Πατρίδα μας ελεύθερη.

Πανηγυρίζοντας δε σήμερα τα ελευθέρια, ας στρέψουμε το νου μας προς τους ήρωες, οι οποίοι εθυσίασαν τη ζωή τους στο βωμό της Πατρίδας μας, ας εκφράσουμε τον σεβασμό μας στους γιγαντομάχους του `21 και ας φροντίσουμε να είμαστε άξιοι συνεχιστές του ενδόξου παρελθόντος μας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ: Απαρχή τῆς σωτηρίας του ανθρώπου.

ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ του 1821 : Έναυσμα επανάστασης και επίτευξη απελευθέρωσης.

25^η Μαρτίου: Ορόσημο Χριστιανοσύνης και Ρωμιοσύνης.-

ΚΛΗΣΗ για ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ και ΣΤΑΥΡΟ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ.( Μαρκ. η΄ , 34 – θ , 1 )

ΚΛΗΣΗ για ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ και ΣΤΑΥΡΟ.

«΄Οστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. »( Μαρκ. η΄ , 34 ).

Ο Ιησούς απευθύνει προσωπικές προσκλήσεις, για κατάταξη εκούσια στο στράτευμά Του.

Εθελοντές οι στρατιώτες του Χριστού. Ο Ίδιος Πρώτος Σταυροφόρος απαιτεί σταυροφόροι να είναι και οι ακόλουθοί Του, αφ’ ενός, αλλά και αφ’ ετέρου να επιδείξουν αυταπάρνηση.

Αυταπάρνηση σημαίνει να απαρνηθείς τον εαυτό σου. Η αυταπάρνηση συνεπάγεται την απάρνηση κάθε ηδονής, κάθε εφάμαρτης επιθυμίας, κάθε αμαρτωλής πράξεως, κάθε πάθους.

Η αυταπάρνηση σηματοδοτεί τον αγώνα για κάθαρση καρδιάς από τα πάθη, ώστε να επέλθει ο φωτισμός του νου και να επιτευχθεί η θέωση.

Η αυταπάρνηση απαιτεί την απάρνηση του ιδίου θελήματος και την αποδοχή του θελήματος του Θεού.

Η αυταπάρνηση πρώτος και βασικός όρος της εκούσιας στρατολόγησης στη συνοδεία του Ιησού.

Δεύτερος όρος η άρση του σταυρού. Ο Ιησούς Πρώτος σήκωσε τον Σταυρό, καρφώθηκε πάνω στον Σταυρό και η Σταυρική Του Θυσία ήταν λυτρωτική για τη δημιουργία καθολικά.

Η πτώση των Πρωτοπλάστων επέφερε τη διάσπαση του ανθρώπου από τον Θεό, των ανθρώπων μεταξύ τους, του ανθρώπου –προσώπου, εσωτερικά, του συνδέσμου ανθρώπου και φύσεως.

Η αμαρτία, ως «παρά φύσι» κίνηση της ψυχής προξένησε τη φθορά και τη θνητότητα.

Ο Εσταυρωμένος Χριστός ανέδειξε τον Σταυρό σε συνεκτικό σημείο αναφοράς όλης της κτίσεως.

Η δύναμη του Σταυρού αναδείχθηκε ενοποιός όλων των διασπάσεων.

Διά του Σταυρού ο άνθρωπος επιστρέφει στον Θεό και ενώνεται και κοινωνεί μαζί Του.

Διά του Σταυρού ο άνθρωπος ενοποιείται εσωτερικά και κατ’ επέκταση Χριστο-ποιείται.

Διά του Σταυρού ο άνθρωπος κυριαρχεί επί της φύσεως, η οποία και τον υπηρετεί.

Ο Σταυρός του Χριστού σύμβολο αγάπης και ειρήνης και ο σταυροφόρος χριστιανός ειρηνεύει, υπομένει, ελπίζει, αγαπά και σώζεται. Ο σταυρός του καθενός είναι στα μέτρα του και οπωσδήποτε σωστικός.

Απάρνηση εαυτού και άρση σταυρού, λοιπόν.

Να, οι δύο προϋποθέσεις για την κατάταξη στο εθελοντικό στράτευμα του Ιησού.

Ας τις εκπληρώσουμε.-

ΠΑΡΑΛΥΣΙΑ και ΥΓΕΙΑ.

ΚΥΡ. Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ. (Μαρκ. β΄, 1-12). ΒΚΥΡ. Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. ( Μαρκ. β΄, 1 – 12 )

ΠΑΡΑΛΥΣΙΑ και ΥΓΕΙΑ.ΠΑΡΑΛΥΣΙΘΑΠΑΡΑΛΥΣΙΑ και ΥΓΕΙΑ.

«Και έρχονται προς αυτόν παραλυτικόν φέροντες, αιρόμενον υπό τεσσάρων…» ( Μαρκ. β΄, 3 ).
Καπερναούμ! Ο Ιησούς βρίσκεται μέσα σ’ ένα σπίτι. Η άφιξη γνωστοποιείται αστραπιαία. Πάραυτα «συνήχθησαν πολλοί, ώστε μηκέτι χωρείν τα προς την θύραν και ελάλει αυτοίς τον λόγον.»
Ασφυκτιούν εσωτερικά και αποδρούν εξωτερικά.
Προστρέχουν στην «πηγή της ζωής » να ακούσουν, να ρουφήξουν τον λόγο του Κυρίου, για να κατασβήσουν τη δίψα τους.
Πολλοί οι ακροατές. Ολίγοι οι ποιητές. Πλείστοι οι φιλήκοοι, οι φιλοθεάμονες. Ελάχιστοι οι φιλάρετοι.
Η γνώση της αλήθειας, η ανεύρεση τρόπου σωτηρίας, απαιτούν την εφαρμογή.
Η απαρέγκλιτη τήρηση των θεϊκὠν εντολών είναι σωστική ενέργεια, αλλά συνεπάγεται ανένδοτο αγώνα, για την επίτευξή της.
Ο άνθρωπος, που κινείται ανάμεσα στη φιλοδοξία, στη φιλαργυρία, στη φιληδονία, διαθέτει παράλυτη ψυχή. Η φιλαυτία επιφέρει την παραλυσία, την καθήλωση της ψυχής σ’ένα σώμα, που υπηρετεί τις ηδονές, που ρέπει ακατάσχετα προς την αμαρτία.
Η παράλυτη, αμαυρωμένη ψυχή , ποθεί κάποτε τη σωτηρία της.
«...αιρόμενος υπό τεσσάρων» φθάνει ο παραλυτικός στο χώρο, που βρίσκεται ο Κύριος. Έρχεται εκεί, και επιζητεί τη θεραπεία του.
Ο Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς τονίζει χαρακτηριστικά τις τέσσερις προϋποθετικές κινήσεις για θεραπεία:Την αυτομεμψία, την εξομολόγηση, την υπόσχεση διόρθωσης και την προσευχή.
Όλα αυτά, βέβαια, αφού πρωταρχικά σημειωθεί απαλλαγή του λογισμού από γήϊνους περισπασμούς και κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη.
Τότε επέρχεται η υψοποιός ταπείνωση και σηματοδοτείται η προσέγγιση τουΧριστού.
Ο νους υγιής πλέον διευθύνει το σώμα σε μεταστροφικές πράξεις και δεν διευθύνεται από αυτό καταστροφικά.
Η ψυχή, λουσμένη στο Φως της αναστάσεώς της, κοινωνεί με τον Χριστό, ζει για τον Χριστό και πορεύεται ακάθεκτα προς την ποθητή Συνάντηση με Εκείνον, στα δώματα της Βασιλείας των ουρανών.-

ΠΡΟΤΡΟΠΗ

Γνωριμία με τον Χ Ρ Ι Σ Τ Ο.

ΚΥΡ. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ( Ιωαν. α΄, 44 – 52 )
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ με τον ΧΡΙΣΤΟ.
«ευρήκαμεν, Ιησούν…τον από Ναζαρέτ.» (Ιωαν. α΄, 45).
Ο άνθρωπος πλασμένος «κατ’ εικόνα» του Αρχέτυπου Λόγου επιποθεί τον Θεό.
Η αναζήτηση του Θεού είναι πανανθρώπινη διαδικασία.
Η εκζήτηση του Τριαδικού Θεού, για τον Χριστιανό, αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο στην πνευματική του πορεία.
Η Γνωριμία μαζί Του σημείο ζωής.
Η Συνάντηση με Εκείνον υπόθεση προσωπική και ταυτόχρονα σωστική.
Πώς θα επιτευχθούν, λοιπόν, η Υψηλή Γνωριμία και Συνάντηση με τον Ιησού ;
Η εκούσια κατάταξη στο στράτευμά Του και η ένταξη στην Εκκλησία Του, αποτελεί το πρώτο σημαντικό βήμα. Με το Άγιο Βάπτισμα επιτελείται η πολιτογράφηση στη Βασιλεία του Θεού, απαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας.
Η συμμετοχή στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας εναγιοποιεί τον άνθρωπο.
Η Αγιογραφική και Αγιοπατερική μελέτη εξασφαλίζουν τη γνώση των εντολών του Θεού, ως θεωρία και πράξη και την αποτροπή των πτωτικών κινήσεων.
Η έμπρακτη, θυσιαστική αγάπη προς τον αδελφό μας, ως ανταύγεια της φλογερής αγάπης προς τον Θεό, εγγύηση σωτηρίας, αλλά και γνωριμίας με τον Κύριο.
Η βίωση της ασκητικής ζωής της Εκκλησίας, με τον ανένδοτο αγώνα της κάθαρσης της καρδιάς, συνεπάγεται τον φωτισμό του νου και κατ’ επέκταση την θέωση.
Θέωση σημαίνει θέα του Θεού, γνωριμία μαζί Του, κοινωνία με Εκείνον.
Οι Άγιοι, με την απελευθέρωση από τα δεσμά των παθών και τη μεταμόρφωσή τους, με την μη απολυτοποίηση της λογικής και την έντονη αίσθηση της Πρόνοιας του του Θεού,πέτυχαν την αληθινή γνωριμία με τον Χριστό και τη διαρκή κοινωνία μαζί Του.
Ήταν ένα επίτευγμα ισόβιου, αδυσώπητου αγώνα.
Αυτόν κι εμείς ας επιχειρήσουμε και θα τερματίσουμε νικηφόρα.-