ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 46 ΝΟΕΜ. - ΔΕΚ. 2011 / Διανέμεται δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει &ἐπιμελεῖται(ΔυνάμειΘεοῦ) Ε. Α. Κ.
ΚΥΡ. ΙΔ. ΛΟΥΚΑ( Λουκ. ιη. ,35 – 43 ). ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ προσώπου.
ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ.
«Τι σοι θέλεις ποιήσω ;»(Λουκ. ιη΄ , 41 ) .
Ο Θεός είναι αγάπη και οι εκδηλώσεις Του πολυδιάστατες. Η Ενανθρώπηση του Υιού πραγματοποιήθηκε με την κοινή ενέργεια της Παναγίας Τριάδος.
Ο Υιός ενανθρωπίζει, ο Πατέρας ευδοκεί και το Άγιο Πνεύμα συνεργεί.
Η ενσάρκωση του Λόγου και η εκούσια Σταυρική Του Θυσία επιτυγχάνει μεν την καταλλαγή ανθρώπου με τον Θεό, αλλά και εξασφαλίζει στον άνθρωπο τη δυνατότητα της Θέωσης και την προσφορά της ελευθερίας.
Ο άνθρωπος επιλέγει ακόμη και τη σωτηρία του.
«..τι σοι θέλεις ποιήσω ; », ερωτά ο Ιησούς τον τυφλό στην Ιεριχώ. Ενώ γνωρίζει τι θέλει, επιζητεί ν’ ακούσει την προσωπική αίτηση, την επιθυμία του. Δεν επιβάλλει τη θεραπεία. Ενεργεί κατά τη βούληση του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος, με την ένταξή του στο Σώμα της Εκκλησίας, κατά το Βάπτισμα και με τον προσωπικό του αγώνα, αναδεικνύεται πρόσωπο και απολαμβάνει την ελευθερία κινήσεων, αλλά και την ελευθερία από την τυραννία των παθών.
Ο απαθής είναι ο όντως ελεύθερος άνθρωπος. Η απάθεια του εξασφαλίζει την ελεύθερη, αληθινή κοινωνία με τον Θεό και με τους ανθρώπους.
Ο ελεύθερος « εν Χριστώ », είναι ο, κυριολεκτικά, ελεύθερος.
Η«τουΧριστού» ελευθερία καθιστά τον άνθρωπο αληθινό δούλο Χριστού, παντοτινά αδέσμευτο.
«…τι σοι θέλεις ποιήσω ;»,απευθύνει και σήμερα ο Κύριος στον καθένα μας. Κάθε επιθυμία μας, που εμπεριέχει σωστικές διαθέσεις, βρίσκει απήχηση και θετική ανταπόκριση από τον Κύριο.
Είμαστε ελεύθεροι να υποβάλλομε ελεύθερα τις αιτήσεις μας.-
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 46 ΝΟΕΜ. - ΔΕΚ. 2011 / Διανέμεται δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει &ἐπιμελεῖται(ΔυνάμειΘεοῦ) Ε. Α. Κ.
ΚΥΡ. ΙΔ. ΛΟΥΚΑ( Λουκ. ιη. ,35 – 43 ). ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ προσώπου.
ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ.
«Τι σοι θέλεις ποιήσω ;»(Λουκ. ιη΄ , 41 ) .
Ο Θεός είναι αγάπη και οι εκδηλώσεις Του πολυδιάστατες. Η Ενανθρώπηση του Υιού πραγματοποιήθηκε με την κοινή ενέργεια της Παναγίας Τριάδος.
Ο Υιός ενανθρωπίζει, ο Πατέρας ευδοκεί και το Άγιο Πνεύμα συνεργεί.
Η ενσάρκωση του Λόγου και η εκούσια Σταυρική Του Θυσία επιτυγχάνει μεν την καταλλαγή ανθρώπου με τον Θεό, αλλά και εξασφαλίζει στον άνθρωπο τη δυνατότητα της Θέωσης και την προσφορά της ελευθερίας.
Ο άνθρωπος επιλέγει ακόμη και τη σωτηρία του.
«..τι σοι θέλεις ποιήσω ; », ερωτά ο Ιησούς τον τυφλό στην Ιεριχώ. Ενώ γνωρίζει τι θέλει, επιζητεί ν’ ακούσει την προσωπική αίτηση, την επιθυμία του. Δεν επιβάλλει τη θεραπεία. Ενεργεί κατά τη βούληση του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος, με την ένταξή του στο Σώμα της Εκκλησίας, κατά το Βάπτισμα και με τον προσωπικό του αγώνα, αναδεικνύεται πρόσωπο και απολαμβάνει την ελευθερία κινήσεων, αλλά και την ελευθερία από την τυραννία των παθών.
Ο απαθής είναι ο όντως ελεύθερος άνθρωπος. Η απάθεια του εξασφαλίζει την ελεύθερη, αληθινή κοινωνία με τον Θεό και με τους ανθρώπους.
Ο ελεύθερος « εν Χριστώ », είναι ο, κυριολεκτικά, ελεύθερος.
Η«τουΧριστού» ελευθερία καθιστά τον άνθρωπο αληθινό δούλο Χριστού, παντοτινά αδέσμευτο.
«…τι σοι θέλεις ποιήσω ;»,απευθύνει και σήμερα ο Κύριος στον καθένα μας. Κάθε επιθυμία μας, που εμπεριέχει σωστικές διαθέσεις, βρίσκει απήχηση και θετική ανταπόκριση από τον Κύριο.
Είμαστε ελεύθεροι να υποβάλλομε ελεύθερα τις αιτήσεις μας.-
ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ.
ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Λατρινὸς.
Η ισάγγεληΜοναχική πολιτεία στίβος πνευματικών αγώνων,αρένα θαυμαστών επιδόσεων, στάδιο υψηλών αναβάσεων, είναι. Ο Μοναχισμός «υπέρ φύσιν» ζωή, καθώς είναι, προσελκύει ανέκαθεν μυριάδες εκλεκτές ψυχές. Η αγάπη στον Θεό πυρπολεί καρδιές, που μηδενίζουν τα πάντα και κερδίζουν τα πάντα.
Μια τέτοια φλεγομένη από την αγάπη του Χριστού καρδιά είναι και ο Όσιος ΠΑΥΛΟΣ ο Νέος.820 μ.Χ. και στην Ελαία της Περγάμου της Μ. Ασίας γεννιέται ο Παύλος, μικρότερος αδελφός του Βασιλείου. Γονείς του ο Αντίοχος, ανώτερος αξιωματικός του αυτοκρατορικού στόλου και η Ευδοκία. Και οι δύο ευσεβείς φροντίζουν να μεταδώσουν, τη ζέση της πίστεως, τη φλόγα της αγάπης στον Θεό, στα παιδιά τους.
Σε μικρή ηλικία, ενώ είναι ο Παύλος, φονεύεται ο πατέρας του σε μια ναυμαχία με τους Αγαρηνούς, κοντά στη Χίο. Η μητέρα του τότε αναλαμβάνει ολοκληρωτικά την ανατροφή των παιδιών. Μετοικούν στο Μαρκάτο της Φρυγίας, για τη μόρφωσή τους στο σχολείο της Ι. Μ. Αγ. Στεφάνου.Εκεί διακρίνονται για τις επιδόσεις τους στον τομέα των γνώσεων, αλλά και των αρετών.
Ο Βασίλειος αναχωρεί στο όρος Λάτρος, όπου και ασκητεύει. Κι όταν ο Παύλος είναι 17ετής, πυρίφλεκτος από αγάπη για τον Θεό, πηγαίνει μαζί του και υποτάσσεται στον ενάρετο ασκητή Πέτρο. Εκεί διακρίνεται για την τέλεια υπακοή, την επίμονη άσκηση, την αδιάλειπτη προσευχή, την αυστηρή εγκράτεια, την πολύωρη αγρυπνία. Η εκτίμηση της Αδελφότητας έκδηλη, αφού προκρίνεται για την ηγουμενική θέση, μετά την εκδημία του Ηγουμένου. Το βάρος της ευθύνης αναλογίζεται και τον πόθο της ασκήσεως έχει, γι’ αυτό και αναχωρεί κρυφά από τη Μονή και κατευθύνεται στην έρημο. Η ασκητική του όμως ακτινοβολία προσελκύει πλήθη πιστών για κατεύθυνση και στήριξη. Η ποθητή ησυχία τώρα ανεπίτευκτη. Και η μετακίνηση αναπόφευκτη.
Όμως και στο νέο ασκητήριο φτάνει η φήμη του και τον κυκλώνουν πλήθη. Έτσι αναζητεί πάλι μακρινό τόπο ησυχίας. Κι οι Σάμιοι Μοναχοί στο όρος Λάτρος, Νικόδημος και Κοσμάς, προτεί-νουν το όρος Κέρκη της Σάμου, όπου υπάρχει το σπήλαιο του φιλοσόφου Πυθαγόρα. Έτσι φεύγει κρυφά για το καταπράσινο Αιγαιοπελαγίτικο νησί, την Σάμο. Εκεί συναντά συμπτωματικά τον άρχοντα Θεοφάνη, σαν κυνηγό και τον οδηγεί στο δυσπρόσιτο σπήλαιο. Ο Όσιος κατενθουσιασμένος παραμένει κι ασκείται εντατικά κι απολαμβάνει «Θαβώρειες» στιγμές.Οι αγώνες του ανένδοτοι επισκιάζονται από πλούσια Θεϊκή Χάρη.
Η αγιότητά του ακτινοβολεί. Οι Σάμιοι προστρέχουν με λαχτάρα κοντά του. Η ενίσχυση, που δέχονται είναι πολύτιμη. Τότε επανιδρύονται τα ερειπωμένα τρία Μοναστήρια με Σαμίους Μοναχούς. Η αγαλλίαση όλων είναι άφατη. Οι ψαλμωδίες αντιλαλούν κι οι καμπάνες αντηχούν ευφρόσυνα. Η Λαύρα του Κέρκη και πάλι σ’ όλο της το μεγαλείο. Η ευλογία του Θεού εμφανής.
Οι Μοναχοί του Λάτρους όμως έχασαν τον Άγιο και άριστο χειραγωγό τους και τον αναζητούν επίμονα και σε κάθε απόκρημνη σπηλιά. Πληροφορούνται τη διαφυγή του στη Σάμο, τον ανευρίσκουν και τον πείθουν να τους ακολουθήσει. Στο Λάτρος παραμένει αρκετά νουθετώντας και ενισχύοντας.
Αλλά η Σάμος τον θέλγει και τη νοσταλγεί. Κρυφά λοιπόν και με δύο Μοναχούς, τον Συμεών κι έναν Πρεσβύτερο, φθάνουν και πάλι στον Κέρκη, όπου κατά Θεία προσταγή τους αναμένει στο λιμάνι οδηγός με δυό ζώα.Τώρα το έργο του είναι ιεραποστολικό. Οργώνει την Σάμο σπέρνοντας τον λόγο του Θεού. Η καρποφορία πλούσια.
15 Δεκεμβρίου 896μ.Χ. και μετά από ολιγοήμερη ασθένεια εκδημεί για τις Ουράνιες Μονές, για πανευφρόσυνες, άληκτες απολαύσεις.
Οι πρεσβείες του πολύτιμες για το Σαμιακό λαό είναι. Οι επικλήσεις μας προς τον Όσιό μας θερμές, ας είναι.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις των Οσίων ο γλυκασμός, Περγάμου ο γόνος, και του Λάτρους τερπνός βλαστός. Χαίροις των Σαμίων, το καύχημα και κλέος, πιστών θερμός προστάτης, ΠΑΥΛΕ μακάριε.-
ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Λατρινὸς.
Η ισάγγεληΜοναχική πολιτεία στίβος πνευματικών αγώνων,αρένα θαυμαστών επιδόσεων, στάδιο υψηλών αναβάσεων, είναι. Ο Μοναχισμός «υπέρ φύσιν» ζωή, καθώς είναι, προσελκύει ανέκαθεν μυριάδες εκλεκτές ψυχές. Η αγάπη στον Θεό πυρπολεί καρδιές, που μηδενίζουν τα πάντα και κερδίζουν τα πάντα.
Μια τέτοια φλεγομένη από την αγάπη του Χριστού καρδιά είναι και ο Όσιος ΠΑΥΛΟΣ ο Νέος.820 μ.Χ. και στην Ελαία της Περγάμου της Μ. Ασίας γεννιέται ο Παύλος, μικρότερος αδελφός του Βασιλείου. Γονείς του ο Αντίοχος, ανώτερος αξιωματικός του αυτοκρατορικού στόλου και η Ευδοκία. Και οι δύο ευσεβείς φροντίζουν να μεταδώσουν, τη ζέση της πίστεως, τη φλόγα της αγάπης στον Θεό, στα παιδιά τους.
Σε μικρή ηλικία, ενώ είναι ο Παύλος, φονεύεται ο πατέρας του σε μια ναυμαχία με τους Αγαρηνούς, κοντά στη Χίο. Η μητέρα του τότε αναλαμβάνει ολοκληρωτικά την ανατροφή των παιδιών. Μετοικούν στο Μαρκάτο της Φρυγίας, για τη μόρφωσή τους στο σχολείο της Ι. Μ. Αγ. Στεφάνου.Εκεί διακρίνονται για τις επιδόσεις τους στον τομέα των γνώσεων, αλλά και των αρετών.
Ο Βασίλειος αναχωρεί στο όρος Λάτρος, όπου και ασκητεύει. Κι όταν ο Παύλος είναι 17ετής, πυρίφλεκτος από αγάπη για τον Θεό, πηγαίνει μαζί του και υποτάσσεται στον ενάρετο ασκητή Πέτρο. Εκεί διακρίνεται για την τέλεια υπακοή, την επίμονη άσκηση, την αδιάλειπτη προσευχή, την αυστηρή εγκράτεια, την πολύωρη αγρυπνία. Η εκτίμηση της Αδελφότητας έκδηλη, αφού προκρίνεται για την ηγουμενική θέση, μετά την εκδημία του Ηγουμένου. Το βάρος της ευθύνης αναλογίζεται και τον πόθο της ασκήσεως έχει, γι’ αυτό και αναχωρεί κρυφά από τη Μονή και κατευθύνεται στην έρημο. Η ασκητική του όμως ακτινοβολία προσελκύει πλήθη πιστών για κατεύθυνση και στήριξη. Η ποθητή ησυχία τώρα ανεπίτευκτη. Και η μετακίνηση αναπόφευκτη.
Όμως και στο νέο ασκητήριο φτάνει η φήμη του και τον κυκλώνουν πλήθη. Έτσι αναζητεί πάλι μακρινό τόπο ησυχίας. Κι οι Σάμιοι Μοναχοί στο όρος Λάτρος, Νικόδημος και Κοσμάς, προτεί-νουν το όρος Κέρκη της Σάμου, όπου υπάρχει το σπήλαιο του φιλοσόφου Πυθαγόρα. Έτσι φεύγει κρυφά για το καταπράσινο Αιγαιοπελαγίτικο νησί, την Σάμο. Εκεί συναντά συμπτωματικά τον άρχοντα Θεοφάνη, σαν κυνηγό και τον οδηγεί στο δυσπρόσιτο σπήλαιο. Ο Όσιος κατενθουσιασμένος παραμένει κι ασκείται εντατικά κι απολαμβάνει «Θαβώρειες» στιγμές.Οι αγώνες του ανένδοτοι επισκιάζονται από πλούσια Θεϊκή Χάρη.
Η αγιότητά του ακτινοβολεί. Οι Σάμιοι προστρέχουν με λαχτάρα κοντά του. Η ενίσχυση, που δέχονται είναι πολύτιμη. Τότε επανιδρύονται τα ερειπωμένα τρία Μοναστήρια με Σαμίους Μοναχούς. Η αγαλλίαση όλων είναι άφατη. Οι ψαλμωδίες αντιλαλούν κι οι καμπάνες αντηχούν ευφρόσυνα. Η Λαύρα του Κέρκη και πάλι σ’ όλο της το μεγαλείο. Η ευλογία του Θεού εμφανής.
Οι Μοναχοί του Λάτρους όμως έχασαν τον Άγιο και άριστο χειραγωγό τους και τον αναζητούν επίμονα και σε κάθε απόκρημνη σπηλιά. Πληροφορούνται τη διαφυγή του στη Σάμο, τον ανευρίσκουν και τον πείθουν να τους ακολουθήσει. Στο Λάτρος παραμένει αρκετά νουθετώντας και ενισχύοντας.
Αλλά η Σάμος τον θέλγει και τη νοσταλγεί. Κρυφά λοιπόν και με δύο Μοναχούς, τον Συμεών κι έναν Πρεσβύτερο, φθάνουν και πάλι στον Κέρκη, όπου κατά Θεία προσταγή τους αναμένει στο λιμάνι οδηγός με δυό ζώα.Τώρα το έργο του είναι ιεραποστολικό. Οργώνει την Σάμο σπέρνοντας τον λόγο του Θεού. Η καρποφορία πλούσια.
15 Δεκεμβρίου 896μ.Χ. και μετά από ολιγοήμερη ασθένεια εκδημεί για τις Ουράνιες Μονές, για πανευφρόσυνες, άληκτες απολαύσεις.
Οι πρεσβείες του πολύτιμες για το Σαμιακό λαό είναι. Οι επικλήσεις μας προς τον Όσιό μας θερμές, ας είναι.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις των Οσίων ο γλυκασμός, Περγάμου ο γόνος, και του Λάτρους τερπνός βλαστός. Χαίροις των Σαμίων, το καύχημα και κλέος, πιστών θερμός προστάτης, ΠΑΥΛΕ μακάριε.-
Ν Υ Ξ Ε Ι Σ
"Η αγάπη μακροθυμεί." ( Α΄ Κορ. ιγ΄, 4 ).
Στις διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις εμφαίνονται ποικιλόμορφα και ποικιλώνυμα προβλήματα. Η θετική επίλυσή τους απαιτεί νηφαλιότητα και δικαιοσύνη, στοργή και αυτοκυριαρχία, μεγαλοψυχία και σιωπή.
Οι έντονες αντιπαραθέσεις, οι απαιτητικές διεκδικήσεις, οι ζωηρές διαμάχες, οι εκδικητικές επιθέσεις, οι παράλογοι ανταγωνισμοί, αποδεικνύουν την παντελή έλλειψη μακροθυμίας.
Και η μακροθυμία είναι καρπός της αγάπης. Η αγάπη προωθεί την διαπλάτυνση της καρδιάς, διευρύνει τον οριακό της ορίζοντα, αυξάνει τα αποθέματα ανοχής και ανεξικακίας. Η αγάπη, στη μακροθυμική της έκφραση, αποκαλύπτει την μεγαλειώδη της ταυτότητα.
Και είναι αυτή, που πρέπει να υλοποιώ κάθε μέρα, όλη μέρα.-
"Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν."(Καθ. 'Επιστ. Ιακ. α΄, 12)
Η βίωση της Ορθόδοξης Ασκητικής ζωής συνεπάγεται την πειρασμική εμπειρία.
Ο πειρασμός άθλημα για στεφηφόρες κατακτήσεις.
Ο πειρασμός προκαλείται από τις προσωπικές μεταπτωτικές τάσεις και επιθυμίες, επιτρέπεται από τον Θεό και δεν παρέχεται ποτέ από τον Θεό. Ὁ πειρασμός αξιοποιείται σωστικά, αν υποφέρεται υπομονετικά.
"Ουδείς απείραστος δύναται εισελθείν εις την Βασιλείαν των Ουρανών.", μας προειδοποιεί εμφαντικά ο Μ. Αντώνιος.
Ας υπομένουμε, λοιπόν, τις πειρασμικές προκλήσεις, αφού εγγυώνται την σωτηρία μας.-
"Η αγάπη μακροθυμεί." ( Α΄ Κορ. ιγ΄, 4 ).
Στις διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις εμφαίνονται ποικιλόμορφα και ποικιλώνυμα προβλήματα. Η θετική επίλυσή τους απαιτεί νηφαλιότητα και δικαιοσύνη, στοργή και αυτοκυριαρχία, μεγαλοψυχία και σιωπή.
Οι έντονες αντιπαραθέσεις, οι απαιτητικές διεκδικήσεις, οι ζωηρές διαμάχες, οι εκδικητικές επιθέσεις, οι παράλογοι ανταγωνισμοί, αποδεικνύουν την παντελή έλλειψη μακροθυμίας.
Και η μακροθυμία είναι καρπός της αγάπης. Η αγάπη προωθεί την διαπλάτυνση της καρδιάς, διευρύνει τον οριακό της ορίζοντα, αυξάνει τα αποθέματα ανοχής και ανεξικακίας. Η αγάπη, στη μακροθυμική της έκφραση, αποκαλύπτει την μεγαλειώδη της ταυτότητα.
Και είναι αυτή, που πρέπει να υλοποιώ κάθε μέρα, όλη μέρα.-
"Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν."(Καθ. 'Επιστ. Ιακ. α΄, 12)
Η βίωση της Ορθόδοξης Ασκητικής ζωής συνεπάγεται την πειρασμική εμπειρία.
Ο πειρασμός άθλημα για στεφηφόρες κατακτήσεις.
Ο πειρασμός προκαλείται από τις προσωπικές μεταπτωτικές τάσεις και επιθυμίες, επιτρέπεται από τον Θεό και δεν παρέχεται ποτέ από τον Θεό. Ὁ πειρασμός αξιοποιείται σωστικά, αν υποφέρεται υπομονετικά.
"Ουδείς απείραστος δύναται εισελθείν εις την Βασιλείαν των Ουρανών.", μας προειδοποιεί εμφαντικά ο Μ. Αντώνιος.
Ας υπομένουμε, λοιπόν, τις πειρασμικές προκλήσεις, αφού εγγυώνται την σωτηρία μας.-
Ε Ν Α Υ Σ Μ Α Τ Α
Η Θ ε ο π ο ί η σ η του α ν θ ρ ώ π ο υ και η π ε ρ ι θ ω ρ ι ο π ο ί ησ η του ΘΕΟΥ προκαλούν ά γ χ ο ς.-
Η Χ ρ ι σ τ ο π ο ί η σ η του ε ί ν α ι μας απόδειξη τέλειας π ί σ τ ε ω ς.-
Ζ ή σ ε με τη μ ν ή μ η της Κ ρ ί σ η ς του ΚΥΡΙΟΥγια να ζήσεις α ι ώ ν ι α ευφρόσυνα.-
Η π α ρ α κ ρ ά τ η σ η του ι δ ί ο υ θελήματος α π ο δ ι ώ κ ε ι το Θ ε ϊ κ ό θέλημα.-
Σ τ ο χ ε ύ ο ν τ α ς τον Ο υ ρ α ν ό, κερδίζεις και τη γ η. Σ τ ο χ ε ύ ο ν τ α ς τη γ η χάνεις και τον Ο υ ρ α ν ό και τη γ η.-
Οι κ α λ ο ί λ ο γ ι σ μ ο ί επιφέρουν ε σ ω τ ε ρ ι κ ή η σ υ χ ί α μέσα σε ε ξ ω τ ε ρ ι κ ή α ν η σ υ χ ί α.-
Μ έ ρ ι μ ν α χωρίς ΘΕΟ είναι μ α τ α ι ο π ο ν ί α. Α μ ε ρ ι μ ν η σ ί α με το ΘΕΟ επιφέρει τη χ ο ρ η γ ί α.-
Η π ο σ ό τ η τ α των δ ι κ α ι ω μ ά τ ω ν, που δ ι ε κ δ ι κ ε ί ς, αποδεικνύει την π ν ε υ μ α τ ι κ ή σου σ τ ά θ μ η.-
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ
Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου.
• Για να γνωρίση κανείς τον Κύριο δεν χρειάζεται να είναι πλούσιος ή επιστήμονας, αλλά χρειάζεται να είναι εγκρατής, να έχη πνεύμα ταπεινό και ν' αγαπά τον πλησίον.
• Είναι απαραίτητο να έχουμε υπακοή, ταπείνωση και αγάπη, αλλιώς όλες οι μεγάλες ασκήσεις και αγρυπνίες αποβαίνουν μάταιες. Χωρίς την αγάπη όλα είναι δύσκολα.
• Αν ένας λαός υποφέρει, τότε πρέπει να μετανοήσουν όλοι, και ο Θεός θα έξομαλύνη όλα προς το καλό.
• Μακαρία η ψυχή η οποία αγάπησε την ταπείνωση και το πένθος και εμίσησε τους κακούς λογισμούς.
• Οπνευματικός άνθρωπος σχίζει με τον νου τα ουράνια σαν αετός και η ψυχή του αισθάνεται τον Θεό και βλέπει όλο τον κόσμο, έστω κι αν προσεύχεται στο σκοτάδι της νύχτας.Ο μη πνευματικός όμως ευχαριστιέται με την μάταιη δόξα ή τον υλικό πλούτο και επιθυμεί σαρκικές απολαύσεις.
• Ω, και να γνωρίζαμε πόσο αγαπά η Παναγία όλους, όσοι τηρούν τις εντολές του Χριστού, και πόσο λυπάται και στεναχωριέται για κείνους που δεν μετανοούν! Αληθινά, αυτή είναι η βοήθεια μας ενώπιον του Θεού, και μόνο το Όνομά της χαροποιεί την ψυχή.... Και αυτή την Αμόλυντη Μητέρα Του ο Κύριος την έδωσε σ' εμάς, και είναι η χαρά και η ελπίδα μας. Αυτή είναι η πνευματική μας Μητέρα και βρίσκεται κοντά μας. Ζει στους Ουρανούς, αλλά δεν λησμονεί και εμάς τους φτωχούς. Αγκαλιάζει με την ευσπλαγχνία της όλη την γη και όλους τους λαούς.-
Η Θ ε ο π ο ί η σ η του α ν θ ρ ώ π ο υ και η π ε ρ ι θ ω ρ ι ο π ο ί ησ η του ΘΕΟΥ προκαλούν ά γ χ ο ς.-
Η Χ ρ ι σ τ ο π ο ί η σ η του ε ί ν α ι μας απόδειξη τέλειας π ί σ τ ε ω ς.-
Ζ ή σ ε με τη μ ν ή μ η της Κ ρ ί σ η ς του ΚΥΡΙΟΥγια να ζήσεις α ι ώ ν ι α ευφρόσυνα.-
Η π α ρ α κ ρ ά τ η σ η του ι δ ί ο υ θελήματος α π ο δ ι ώ κ ε ι το Θ ε ϊ κ ό θέλημα.-
Σ τ ο χ ε ύ ο ν τ α ς τον Ο υ ρ α ν ό, κερδίζεις και τη γ η. Σ τ ο χ ε ύ ο ν τ α ς τη γ η χάνεις και τον Ο υ ρ α ν ό και τη γ η.-
Οι κ α λ ο ί λ ο γ ι σ μ ο ί επιφέρουν ε σ ω τ ε ρ ι κ ή η σ υ χ ί α μέσα σε ε ξ ω τ ε ρ ι κ ή α ν η σ υ χ ί α.-
Μ έ ρ ι μ ν α χωρίς ΘΕΟ είναι μ α τ α ι ο π ο ν ί α. Α μ ε ρ ι μ ν η σ ί α με το ΘΕΟ επιφέρει τη χ ο ρ η γ ί α.-
Η π ο σ ό τ η τ α των δ ι κ α ι ω μ ά τ ω ν, που δ ι ε κ δ ι κ ε ί ς, αποδεικνύει την π ν ε υ μ α τ ι κ ή σου σ τ ά θ μ η.-
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ
Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου.
• Για να γνωρίση κανείς τον Κύριο δεν χρειάζεται να είναι πλούσιος ή επιστήμονας, αλλά χρειάζεται να είναι εγκρατής, να έχη πνεύμα ταπεινό και ν' αγαπά τον πλησίον.
• Είναι απαραίτητο να έχουμε υπακοή, ταπείνωση και αγάπη, αλλιώς όλες οι μεγάλες ασκήσεις και αγρυπνίες αποβαίνουν μάταιες. Χωρίς την αγάπη όλα είναι δύσκολα.
• Αν ένας λαός υποφέρει, τότε πρέπει να μετανοήσουν όλοι, και ο Θεός θα έξομαλύνη όλα προς το καλό.
• Μακαρία η ψυχή η οποία αγάπησε την ταπείνωση και το πένθος και εμίσησε τους κακούς λογισμούς.
• Οπνευματικός άνθρωπος σχίζει με τον νου τα ουράνια σαν αετός και η ψυχή του αισθάνεται τον Θεό και βλέπει όλο τον κόσμο, έστω κι αν προσεύχεται στο σκοτάδι της νύχτας.Ο μη πνευματικός όμως ευχαριστιέται με την μάταιη δόξα ή τον υλικό πλούτο και επιθυμεί σαρκικές απολαύσεις.
• Ω, και να γνωρίζαμε πόσο αγαπά η Παναγία όλους, όσοι τηρούν τις εντολές του Χριστού, και πόσο λυπάται και στεναχωριέται για κείνους που δεν μετανοούν! Αληθινά, αυτή είναι η βοήθεια μας ενώπιον του Θεού, και μόνο το Όνομά της χαροποιεί την ψυχή.... Και αυτή την Αμόλυντη Μητέρα Του ο Κύριος την έδωσε σ' εμάς, και είναι η χαρά και η ελπίδα μας. Αυτή είναι η πνευματική μας Μητέρα και βρίσκεται κοντά μας. Ζει στους Ουρανούς, αλλά δεν λησμονεί και εμάς τους φτωχούς. Αγκαλιάζει με την ευσπλαγχνία της όλη την γη και όλους τους λαούς.-