Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο Πρωτόκλητος.

30/11 Α Γ . Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ ο Πρωτόκλητος .

Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ !
Ο πρώτος προσκεκλημένος του Υψηλοῦ Επισκέπτη της γης, του Θεανθρώπου. Ο αδελφός του Πετρου, από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας.
Η απαρχή του επιτελείου του Ιησού.Ο πρωταρχικός συντελεστής της συγκρότησης της ομάδας
των δώδεκα Μαθητών Του. Παρών ο Ανδρέας από την πρώτη στιγμή της δράσης του Ιησού μέχρι και την Ανάληψή Του.
Οργώνει τη Βιθυνία, τον Πόντο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, την ΄Ηπειρο, την Πελοπόννησο. Στην Αχαϊα καταλήγει. Εκεί διδάσκει και θαυματουργεί.
Η Μαξιμίλα, σύζυγος του ανθύπατου Αιγεάτη θεραπεύεται και πιστεύει στον Χριστό. Ο ανθύπατος εξαγριώνεται και συλλαμβάνει τον Ανδρέα. Τον βασανίζει και τον σταυρώνει.
Ο πρώτος Επίσκοπος Πατρών Στρατοκλής φροντίζει το λείψανό του, ενώ Άγγελοι οδηγούν την ψυχή του στο Θρόνο του Διδασκάλου Του.-


Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ και ΠΛΟΥΤΟΣ.

ΚΥΡ. ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ ( Λουκ. ιη΄, 18 – 27)
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ και ΠΛΟΥΤΟΣ.

΄΄Πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την Βασιλεία του Θεού.΄΄ ( Λουκ. ιη΄ , 24 ).
Ο πλούτος σημείο αντιλεγόμενο κάθε εποχής. Ο πλούτος στα χέρια «των ολίγων» δημιουργεί τον καπιταλισμό και στον αντίποδα, ως αντίδραση, τον μαρξισμό.
Ωστόσο, οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν, ότι ο πλούτος αποτελεί πτωτικό καρπό.
Προπτωτικά ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος και πλούσιος. Μεταπτωτικά επήλθε η διάσπαση της ενότητας και η εμφάνιση της εγωπάθειας.
Η διέλευση της ζωής ανάμεσα σε δυσχέρειες και το φάσμα του θανάτου, όντας υπαρκτό και ορατό, μετέτρεψαν τον άνθρωπο από Θεοκεντρικό σε ανθρωποκεντρικό.
Συνεπώς η ιδιοκτησία απετέλεσε μεταπτωτικό φαινόμενο, άρρηκτα συνδεδεμένο με την αμαρτία και τα πάθη, την ανασφάλεια και την θνητότητα.
Ο πλούτος, δωρεά του Θεού στον άνθρωπο. Όλοι οι άνθρωποι παιδιά του Θεού Πατέρα και κατά συνέπεια με ίσα και κοινά δικαιώματα.
Συνεπώς ο πλούτος δίδεται για χρήση, για επιβίωση όλων και όχι για κατάχρηση και απόλαυση των ολίγων.
Η κατάχρηση του πλούτου συνεπάγεται την υποδούλωση του ανθρώπου, τη βίωση της ανελευθερίας, τη διάπραξη της αμαρτίας και ατιμίας, την απώλεια της αίσθησης της Πατρότητας του Θεού και της Αδελφότητας του «πλησίον.»
Η Εκκλησία αντιτίθεται στα πάθη και όχι στα υλικά αγαθά. Επιποθεί την πρωταρχική ισονομία και απορρίπτει τη διαίρεση. Προτείνει την κάθαρση του ανθρώπου, διά της ασκητικής βιοτής και της Μυστηριακής μετοχής, ώστε να επιτευχθεί η προπτωτική κοινοκτημοσύνη.
Η Ορθοδοξία απορρίπτει την άποψη της σωτηρίας του φτωχού, λόγω φτώχειας και της απώλειας του πλουσίου, λόγω πλούτου.
Πιστεύει, ότι η ανθρώπινη αγωνιστικότητα και η Αγιοπνευματική παρέμβαση σηματοδοτούν την απαλλαγή του ανθρώπου από το πάθος της φιλαργυρίας, την ηρωϊκή έξοδο από τον εαυτό του, το άνοιγμά του προς τον Θεό και το δόσιμο στον αδελφό του.
Ο πλούτος, ως δωρεά του Θεού στον άνθρωπο, τον καθιστά διαχειριστή και όχι ιδιοκτήτη, ευγνώμονα εσαεί προς τον Κύριο.
Το χρήμα δίδεται για να βρίσκεται στην υπηρεσία και όχι στην κυριαρχία του ανθρώπου, στην υπηρεσία της αγάπης. Τότε ο άνθρωπος, διά του χρήματος καταξιώνεται και εξαγιάζεται.-




Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΑΓΙΟΣ ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ

25/11 Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ

Στην επίλεκτη Χορεία των Μεγαλομαρτύρων, διακριτική θέση κατέχει ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ.
Γέννημα και θρέμμα της Ανατολής, ζει το 255 μ.Χ., στα χρόνια Βασιλιά Δεκίου. Μεγαλώνει σε χριστιανικό οικογενειακό περιβάλλον και δέχεται σωτήριες νουθεσίες. Κατατάσσεται νέος στο στράτευμα και του αναθέτουν να εξόντωση τους βαρβάρους.
Ο Κύριος τον επισημαίνει και σπεύδει δι' Αγγέλου να τον βοηθήσει. Τον ενθαρρύνει και του παραδίδει ξίφος για να κατατρόπωσει τον εχθρό.
Ο Μερκούριος ορμάει ακάθεκτος και σκορπίζει τον όλεθρο. Θανατώνει κι αυτόν τον βάρβαρο στρατηγό, προκαλώντας την άτακτη φυγή των στρατιωτών. Η νίκη είναι περιφανής. Η πανωλεθρία θαυμαστή. Έπαθλο το αξίωμα του αρχιστρατήγου.
Ο Μερκούριος πλέει σε πελάγη δόξης και ευτυχίας.
Συνεργάζεται με το γήινο Βασιλιά και λησμονεί τον Ουράνιο. Άγγελος του υπενθυμίζει τον Χορηγό της νίκης και την ατέρμονη δόξα, που τον αναμένει. Συνέρχεται, μετανοεί ειλικρινά για τη συμπεριφορά του, κλαίει πικρά για την αγνωμοσύνη του και υπόσχεται τελεσίδικα αφοσίωση σ' Εκείνον. Διαβάλλεται στο Βασιλιά για τη χριστιανική του ιδιότητα και καλείται να ομολογήσει αυτοπροσώπως. Η ευκαιρία δίδεται, κι ο Μερκούριος είναι αποφασισμένος να φανεί θαρραλέος. Δηλώνει απερίφραστα τη θεϊκή επέμβαση σαν αιτία της νίκης του. Αποβάλλει τη στρατηγική στολή κι' ομολογεί με παρρησία την πίστη του στο Χριστό.
Ο Βασιλιάς εξοργίζεται και τον φυλακίζει, ενώ Άγγελος τον επισκέπτεται και τον ενθαρρύνει. Την επομένη αρχίζουν επώδυνα κολαστήρια. Δένεται με σχοινιά και τεντώνεται το σώμα του, ενώ κατακόβουν και κατακαίνε τις σάρκες του. Οι πόνοι αφόρητοι, η αιμορραγία ακατάσχετη, αλλά κι' η καρτερία θαυμαστή. Ρίχνεται ημιθανής, σε σκοτεινό χώρο. Εκεί παρευρίσκεται ο Άγγελος, για ενδυνάμωση και παντελή θεραπεία.
Ο Άγιος αναπέμπει ύμνους ευχαριστίας και δοξολογίας στον Κύριο. Ο Βασιλιάς καταπλήσσεται στη θέα του υγιούς Μερκουρίου. Ο Άγιος διακηρύσσει τον Παντοδύναμο Γιατρό και δέχεται πάνδεινα βασανιστήρια. Διαμελίζουν τα μέλη του, κεντούν και τρυπούν με πυρωμένα σίδερα το κορμί του και τον χτυπούν αλύπητα. Υπομένει ανδρεία τις οδύνες ο γενναίος αθλητής. Κρεμούν ανάποδα το σώμα του και δένουν στο λαιμό του μεγάλη πέτρα, ενώ ραβδΐζουν το σώμα του με χάλκινη μάστιγα. Η γενναιότητά του θαυμαστή. Η υπομονή του έκδηλη. Ο τύραννος ηττημένος διατάζει την αποκεφάλισή του στην Καισαρεία.
Ο Άγιος τροπαιοφόρος δέχεται την επίσκεψη του Ίδιου του Κυρίου, που του αναγγέλλει το αίσιο τέρμα του αγώνα του. Προσεύχεται υπέρ των βασανιστών του και προτάσσει την τίμια κεφαλή του στο δήμιο.
Η ψυχή αποχωρίζεται από το μαρτυρικό σώμα και ανέρχεται στα Ουράνια Σκηνώματα, για να παραλάβει τον επινίκιο στέφανο. Εκεί στη χώρα του Φωτός ,τον προσμένουν πλήθη Αγίων και Αγγέλων για να πανηγυρίσουν την περίλαμπρη νίκη του. Κι εμείς τιμάμε την μνήμη του στις 25 Νοεμβρίου και επικαλούμαστε τις θερμές πρεσβείες του.-






Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Τα ΠΡΟΤΥΠΑ μας.

ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΜΑΣ.
Η πορεία του ανθρώπου στη γη πορεία δύσκολη και ακανθώδης. Χρειάζεται πυξίδα για ορθή πλεύση, για αποφυγή υφάλων, για πορεία σωστική. Απαιτούνται ιδανικά πρότυπα για να βαδίσεις στ' αχνάρια τους με σιγουριά και ασφάλεια. Κυκλοφορούν στην εποχή μας και προβάλλονται πολλά, αλλά κίβδηλα. ΄Ολα αυτά ελκύουν, θέλγουν, αλλά παραπλανούν οικτρά, αποπροσανατολίζουν καθοριστικά. Είναι κατεπείγουσα ανάγκη να αναζητηθούν αληθινά πρότυπα ζωής, που εκφράζουν τη ζωή και οδηγούν στη ζωή. Αυτά βρίσκονται και μόνο στο χώρο της Ορθοδοξίας.
Είναι οι Άγιοι, οι δικοί μας άνθρωποι, που τώρα βρίσκονται στον Ουρανό, στρατιές ολόκληρες.
Είναι οι αγωνιστικές εκείνες μορφές, που βίωσαν την Ορθόδοξη Ασκητική, δηλαδή μετείχαν στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, ζούσαν σε διαρκή άσκηση και εφαρμογή των Θεϊκών παραγγελμάτων.
Είναι οι βιαστές εκείνοι, που άρπαξαν τη Βασιλεία του Θεού, αφού " έδωσαν αίμα και έλαβαν πνεύμα. " Είναι οι αγωνιστές του πνεύματος, που υπέταξαν την σάρκα στο πνεύμα και αναδείχθηκαν απελεύθεροι.
Ελεύθεροι
, λοιπόν, από τα δεσμά των παθών, δούλοι Χριστού γνήσιοι, μαχητές ανένδοτοι, κοινωνοί Θεού, πέτυχαν τη μεταμόρφωση του είναι τους και έφθασαν στο "καθ' ομοίωσιν", αφού πέρασαν από την κάθαρση της καρδιάς στον φωτισμό του νου.
Οι Άγιοι αγάπησαν πολύ τον Θεο, αφού αγαπήθηκαν πολύ από τον Θεό. Πυρπολημένοι από την θεϊκή αγάπη υπηρέτησαν θυσιαστικά τον άνθρωπο και ανέπτυξαν μια πλατιά κοινωνία αγάπης.΄Ολη η κτίση ήταν στο πλάνο της αγαπητικής τους δράσης.
Ο Θεός ήταν η προτεραιότητά τους.
Με πολυπληθείς εμπειρίες, από ένα αστείρευτο οπλοστάσιο, με το ακαταμάχητο όπλο του Σταυρού μπροστά, προβάλλουν νικηφόρα οι Άγιοι.
Καθένας και μια ιδιάζουσα περίπτωση δείχνει το μονοπάτι, που οδηγεί στην θέωση.
Με την "κατά φύσιν" έγγαμη ζωή ή με την "υπέρ φύσιν" μοναχική ζωή πέτυχαν την σωτηρία.
Με τη μαρτυρία ζωής και με το μαρτύριο επισφράγισμα αναδείχθηκαν οι Μάρτυρες της πίστεώς μας.
"........έκαστος εν τη κλήσει η εκλήθη, εν ταύτη μενέτω." (Α΄, Κορ. ζ΄, 20). Ο καθένας από εκεί, που τον τοποθέτησε το χέρι του Θεού ας αγωνισθεί.
Ανιχνεύοντας το πρότυπό του ας ιχνηλατήσει πιστά. Στ' αχνάρια του απαρέγκλιτα ας βαδίσει.
Οι πρόδρομοι υπάρχουν.
Η πορεία είναι ευκολότερη και ασφαλέστερη.
Π ί σ τ η δυνατή χρειάζεται. Α γ ά π η πλατιά απαιτείται. Τ α π ε ί ν ω σ η βαθιά είναι αναγκαία για μια αγωνιστική πορεία.
Με την ενέργεια του Θεού και την συνέργεια του ανθρώπου η νίκη είναι βέβαιη.
Ακολουθώντας τον Πρώτο Σταυροφόρο, τον Κύριο, προσβλέποντας στους μιμητές Του και πρεσβευτές μας Αγίους και στη Μεγάλη Μάνα μας, την Κυρία Θεοτόκο, ο αγώνας είναι στεφηφόρος.
Συμπολίτες εμείς των Αγίων, θα αναδειχθούμε αναμφίβολα Ουρανοπολίτες και οικείοι του Θεού, οικήτορες του Παραδείσου μόνιμοι.
Ας ελπίζουμε, αλλά ας μην επαναπαυόμαστε. "Ας μετανοούμε αλλά ας μην εφησυχάζουμε.
"Κράτα το νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι.", είπε ο Κύριος στον ΄Οσιο Σιλουανό. Φ ό β ο ς, ε λ π ί δ α, ε π α γ ρ ύ π ν η σ η. Με την άγκυρα στον Ουρανό, με ουρανοδείκτες τούς Αγίους, ας πορευόμαστε ανεπίστροφα για την ποθητή Πατρίδα, εκεί, που η ευφροσύνη από τη θέα της παρουσίας και της αγάπης του Θεού της αγάπης, είναι άληκτη.
Πόθος μας και ευχή μας η επίτευξη αυτού του στόχου απ' όλους μας, ώστε να συνευφραινόμαστε ατελεύτητα.-







Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Ο ΚΑΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

ΚΥΡ. Θ΄, ΛΟΥΚΑ ( Εφεσ. β΄ , 14 –22 )
Ο ΚΑΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

΄΄Ἰνα τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπο.΄΄( Εφεσ. β΄ , 15 )
Οι Πρωτόπλαστοι, με την πτωτική εκδήλωση της φιλαυτικής διαθέσεως ως παρακοή, αποστασιοποιήθηκαν από τον Θεό.
Η αγάπη όμως της Τριαδικής Θεότητας προχώρησε σε μια αυτοθυσιαστική προσφορά του Λόγου.
Ο ερχομός του Υιού του Θεού στη γη, με την ενανθρώπησή Του, έφερε στη γη, ως δώρο, την ειρήνη.
Η σταυρική Του Θυσία πέτυχε την καταλλαγή του ανθρώπου με τον Θεό, την κατάρριψη του μεσότοιχου της έχθρας και πρόσφερε στον άνθρωπο τη δυνατότητα της θέωσης.
Στο Πρόσωπό Του ο Κύριος δημιούργησε έναν καινό άνθρωπο, μια καινούργια ύπαρξη. Τον άνθρωπο τον κατέστησε νέον άνθρωπο, πρόσωπο.
Ο Χριστιανισμός στην ορθή βίωσή του διατηρεί παντοτινά νέον τον άνθρωπο.
Ο Ιησούς είναι το καινούργιο Πρόσωπο μέσα στην ιστορία, που επέφερε ριζικές αλλαγές και μετέστρεψε τον ρουν της.
Ο ορθόδοξος χριστιανός, ο νέος τύπος ανθρώπου, που βιώνει την ορθόδοξη ασκητική και ζει τη Μυστηριακή ζωή και έχει εμπειρία της Πεντηκοστής στη ζωή του, αντανακλά και το αιώνιο.
Ο καινός ΄΄εν Χριστώ΄΄ άνθρωπος είναι συντονισμένος στη συχνότητα τ’ ουρανού και οι στιγμές της ζωής του είναι αιωνοποιημένες.
Η εναγιοποιημένη ζωή του καινού ανθρώπου τον καθιστά γνήσιο εκφραστή της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της αγάπης.

Ο καινός άνθρωπος, ο ορθόδοξος, είναι ο αγωνιστής, ο Χριστοποιημένος, η επιστολή Χριστού, το γνήσιο φερέφωνο του Ιησού, η ακτίνα της αγάπης Του.
Αυτόν τον νέο τύπο ανθρώπου μόνο ο Χριστός τον δημιουργεί , με την αναγεννητική Του δύναμη.
Να γίνουμε, λοιπόν και εμείς νέοι άνθρωποι. Άνθρωποι του Χριστού.-