8/5 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θεολόγος.
Αναρίθμητοι ανά τους αιώνες οι αφοσιωμένοι οπαδοί του Ιησού. Μία μορφή όμως πάντα ξεχωρίζει. Είναι «ο μαθητής της αγάπης», ο υμνητής της αγάπης, ο εκλεκτός της Αγάπης. Είναι ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ. Ο μαθητής, που δίνει αγάπη πολλή στον Διδάσκαλο και παίρνει αγάπη ξέχωρη από Εκείνον.
Το παιδί του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, που δίνει πρόθυμη καταφατική απάντηση στο προσκλητήριο κάλεσμα του Ιησού, εκεί στο ακρογιάλι της Γαλιλαίας. «… οι δε ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ» (Ματθ. δ , 22).
Ο μαθητής του Θεϊκού λυχναριού, του Τιμίου Προδρόμου, εκείνος, που προσμένει εναγώνια τον Μεσσία και σκιρτάει στο αντίκρισμά Του.
«Ο γιος Της βροντής», που συνδέεται άρρηκτα με τον Χριστό και παίρνει μία διακριτική θέση δίπλα Του.
Ο Ιωάννης, που ακολουθεί πιστά τον Ιησού στη δράση, αλλά και στη σιωπή, στο μεγαλείο του Θαβώρ κατά τη Μεταμόρφωση, αλλά και στο μαρτυρικό μονοπάτι του Γολγοθά, στη Λαμπροφόρο Ανάσταση, αλλά και στην ένδοξη Ανάληψη.
Ο επιστήθιος μαθητής «ον ηγάπα ο Ιησούς» (Ιωάν. ιγ , 24), ο «επιπεσών … επί το στήθος του Ιησού…» (Ιωάν. ιγ , 25). Εκείνος στον οποίο εμπιστεύεται ο Ιησούς τη Μητέρα Του πάνω στο Σταυρό. «Ιησούς ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού γύναι, ίδε ο υιός σου είτα λέγει τω μαθητή ίδε η μήτηρ σου…» (Ιωάν. ιθ , 26-27).
Ο εκλεκτός μαθητής, που δέχεται την επιφοίτηση του Παρακλήτου, που διακηρύττει τη Θεότητα του Λόγου, γι’ αυτό και Θεολόγος επονομάζεται. Ο εμπνευσμένος συγγραφέας του Ευαγγελίου και των τριών Καθολικών Επιστολών.
Ο Θεόπτης και Θεήκοος μαθητής, ο δέκτης των αποκαλυπτικών μηνυμάτων του Θεού, εκεί στο πενιχρό «σπήλαιο της Αποκαλύψεως» στην Πάτμο, στα χρόνια της εξορίας του.
Ο φλογερός κήρυκας του Ιησού. Ο αδιαμφισβήτητος αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας της επίγειας ζωής του Κυρίου. Το γνήσιο φερέφωνο της αγάπης του Θεού.
Στην Έφεσο μαζί με τον Πρόχορο αγωνίζεται για τη μεταστροφή των ειδωλολατρών, για τη διάσωση ανθρωπίνων ψυχών. Κι οι πρώτοι καρποί δρέπονται. Η Ρωμάνα αρνείται τα είδωλα με τη θαυματουργική ανάσταση του γιου της Δόμνου και του συζύγου της Διοσκουρίδη και όλη η οικογένεια προσέρχεται στον Χριστό.
Κηρύττει ο Ιωάννης δίπλα στο άγαλμα της Θεάς Αρτέμιδος και δέχεται καταιγίδα λίθων. Παραμένει ανέγγιχτος, ενώ οι λίθοι συντρίβουν το άγαλμα, επιστρέφουν και πληγώνουν τους λιθοβόλους. Επακολουθεί σεισμός και χάνονται διακόσιοι άνθρωποι. Έντρομοι ζητούν έλεος. Η προσευχή του Θείου Αποστόλου ανασταίνει τους νεκρούς και σύσσωμοι συντάσσονται με τον Χριστό.
Τα θαύματα πολλά. Οι προσχωρήσεις καθημερινές. Ο Σατανάς μαίνεται και εξεγείρει τον λαό εναντίον του. Παραδίδονται θεληματικά στα χέρια του. Προσέρχονται στο ναό της Αρτέμιδος, προσεύχονται κι ο ναός γκρεμίζεται αναίμακτα. Ο Άγιος Ιωάννης εξαναγκάζει το Δαίμονα σε ομολογία της πολύχρονης δράσης του στον τόπο εκείνο και προστάζει στο όνομα του Χριστού την εξαφάνισή του. Η συγκομιδή πλούσια και εκείνη την ημέρα.
Ο βασιλιάς Δομιτιανός πληροφορείται την καταπληκτική δραστηριότητά τους και διατάζει βασανιστήρια. Υποχρεώνονται να πιουν δηλητήριο, αλλά μένουν αβλαβείς. Ρίχνονται σε πιθάρια με λάδι, αλλά διατηρούνται ανέγγιχτοι. Εξορίζονται στην Πάτμο. Στο ταξίδι θαυματουργεί ο Άγιος Ιωάννης και κερδίζει τους σωματοφύλακες. Η δράση συνεχίζεται και στο νησί. Η δυναμική παρουσία του Ιωάννη προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Ο μάγος Κύνωπας αγωνίζεται σθεναρά εναντίον του. Οι σατανικές δυνάμεις αντιμάχονται την παντοδυναμία του Θεού, αλλά κατατροπώνονται.
Με τις προσευχές του Αγίου ο Κύνωπας εξαφανίζεται στη θάλασσα, εκεί, που κάνει τις δαιμονικές νεκραναστάσεις.Η νίκη είναι περιφανής. Λαός και άρχοντες πιστεύουν στον Χριστό και δέχονται τα σωτήρια κηρύγματα του Ιωάννη. Τότε συγγράφει την Αποκάλυψη και ανακαλείται από την εξορία στην Έφεσο. Ζει ακόμη είκοσι έξι χρόνια και σε ηλικία 106 περίπου ετών γίνεται η μετάστασή του και η αιώνια ενδημία του στον πανευφρόσυνο χώρο του Παραδείσου. Από εκεί πρεσβεύει αδιάλειπτα για μας, που τον τιμάμε στις 26 Σεπτεμβρίου και στις 8 Μαΐου.-
Αναρίθμητοι ανά τους αιώνες οι αφοσιωμένοι οπαδοί του Ιησού. Μία μορφή όμως πάντα ξεχωρίζει. Είναι «ο μαθητής της αγάπης», ο υμνητής της αγάπης, ο εκλεκτός της Αγάπης. Είναι ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ. Ο μαθητής, που δίνει αγάπη πολλή στον Διδάσκαλο και παίρνει αγάπη ξέχωρη από Εκείνον.
Το παιδί του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, που δίνει πρόθυμη καταφατική απάντηση στο προσκλητήριο κάλεσμα του Ιησού, εκεί στο ακρογιάλι της Γαλιλαίας. «… οι δε ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ» (Ματθ. δ , 22).
Ο μαθητής του Θεϊκού λυχναριού, του Τιμίου Προδρόμου, εκείνος, που προσμένει εναγώνια τον Μεσσία και σκιρτάει στο αντίκρισμά Του.
«Ο γιος Της βροντής», που συνδέεται άρρηκτα με τον Χριστό και παίρνει μία διακριτική θέση δίπλα Του.
Ο Ιωάννης, που ακολουθεί πιστά τον Ιησού στη δράση, αλλά και στη σιωπή, στο μεγαλείο του Θαβώρ κατά τη Μεταμόρφωση, αλλά και στο μαρτυρικό μονοπάτι του Γολγοθά, στη Λαμπροφόρο Ανάσταση, αλλά και στην ένδοξη Ανάληψη.
Ο επιστήθιος μαθητής «ον ηγάπα ο Ιησούς» (Ιωάν. ιγ , 24), ο «επιπεσών … επί το στήθος του Ιησού…» (Ιωάν. ιγ , 25). Εκείνος στον οποίο εμπιστεύεται ο Ιησούς τη Μητέρα Του πάνω στο Σταυρό. «Ιησούς ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού γύναι, ίδε ο υιός σου είτα λέγει τω μαθητή ίδε η μήτηρ σου…» (Ιωάν. ιθ , 26-27).
Ο εκλεκτός μαθητής, που δέχεται την επιφοίτηση του Παρακλήτου, που διακηρύττει τη Θεότητα του Λόγου, γι’ αυτό και Θεολόγος επονομάζεται. Ο εμπνευσμένος συγγραφέας του Ευαγγελίου και των τριών Καθολικών Επιστολών.
Ο Θεόπτης και Θεήκοος μαθητής, ο δέκτης των αποκαλυπτικών μηνυμάτων του Θεού, εκεί στο πενιχρό «σπήλαιο της Αποκαλύψεως» στην Πάτμο, στα χρόνια της εξορίας του.
Ο φλογερός κήρυκας του Ιησού. Ο αδιαμφισβήτητος αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας της επίγειας ζωής του Κυρίου. Το γνήσιο φερέφωνο της αγάπης του Θεού.
Στην Έφεσο μαζί με τον Πρόχορο αγωνίζεται για τη μεταστροφή των ειδωλολατρών, για τη διάσωση ανθρωπίνων ψυχών. Κι οι πρώτοι καρποί δρέπονται. Η Ρωμάνα αρνείται τα είδωλα με τη θαυματουργική ανάσταση του γιου της Δόμνου και του συζύγου της Διοσκουρίδη και όλη η οικογένεια προσέρχεται στον Χριστό.
Κηρύττει ο Ιωάννης δίπλα στο άγαλμα της Θεάς Αρτέμιδος και δέχεται καταιγίδα λίθων. Παραμένει ανέγγιχτος, ενώ οι λίθοι συντρίβουν το άγαλμα, επιστρέφουν και πληγώνουν τους λιθοβόλους. Επακολουθεί σεισμός και χάνονται διακόσιοι άνθρωποι. Έντρομοι ζητούν έλεος. Η προσευχή του Θείου Αποστόλου ανασταίνει τους νεκρούς και σύσσωμοι συντάσσονται με τον Χριστό.
Τα θαύματα πολλά. Οι προσχωρήσεις καθημερινές. Ο Σατανάς μαίνεται και εξεγείρει τον λαό εναντίον του. Παραδίδονται θεληματικά στα χέρια του. Προσέρχονται στο ναό της Αρτέμιδος, προσεύχονται κι ο ναός γκρεμίζεται αναίμακτα. Ο Άγιος Ιωάννης εξαναγκάζει το Δαίμονα σε ομολογία της πολύχρονης δράσης του στον τόπο εκείνο και προστάζει στο όνομα του Χριστού την εξαφάνισή του. Η συγκομιδή πλούσια και εκείνη την ημέρα.
Ο βασιλιάς Δομιτιανός πληροφορείται την καταπληκτική δραστηριότητά τους και διατάζει βασανιστήρια. Υποχρεώνονται να πιουν δηλητήριο, αλλά μένουν αβλαβείς. Ρίχνονται σε πιθάρια με λάδι, αλλά διατηρούνται ανέγγιχτοι. Εξορίζονται στην Πάτμο. Στο ταξίδι θαυματουργεί ο Άγιος Ιωάννης και κερδίζει τους σωματοφύλακες. Η δράση συνεχίζεται και στο νησί. Η δυναμική παρουσία του Ιωάννη προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Ο μάγος Κύνωπας αγωνίζεται σθεναρά εναντίον του. Οι σατανικές δυνάμεις αντιμάχονται την παντοδυναμία του Θεού, αλλά κατατροπώνονται.
Με τις προσευχές του Αγίου ο Κύνωπας εξαφανίζεται στη θάλασσα, εκεί, που κάνει τις δαιμονικές νεκραναστάσεις.Η νίκη είναι περιφανής. Λαός και άρχοντες πιστεύουν στον Χριστό και δέχονται τα σωτήρια κηρύγματα του Ιωάννη. Τότε συγγράφει την Αποκάλυψη και ανακαλείται από την εξορία στην Έφεσο. Ζει ακόμη είκοσι έξι χρόνια και σε ηλικία 106 περίπου ετών γίνεται η μετάστασή του και η αιώνια ενδημία του στον πανευφρόσυνο χώρο του Παραδείσου. Από εκεί πρεσβεύει αδιάλειπτα για μας, που τον τιμάμε στις 26 Σεπτεμβρίου και στις 8 Μαΐου.-