1/2 ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ ο πτηνοτρόφος
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. ε΄ , 8).
Ευτυχισμένοι όσοι διατηρούν την καθαρότητα της καρδίας, διότι αυτοί θα ιδούν το πρόσωπο του Θεού, δηλώνει ο Κύριος.
Οι απλοϊκοί άνθρωποι, οι καθαρές καρδιές, οι αγνές ψυχές γίνονται κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος, δέκτες της Χάριτος του Θεού.
Κι ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ είναι ένα θεϊκό λουλούδι, ένας διαλεκτός οικείος του Θεού, ένας προσφιλής Άγιος των ανθρώπων του μόχθου.
Πατρίδα του είναι η Λάμψακος της Φρυγίας. Οι γονείς του διακρίνονται για την ευσέβεια. Μεταδίδουν τον χριστιανικό παλμό και στο νεαρό βλαστάρι τους. Κι ο Τρύφωνας χαριτώνεται και θαυματουργεί. Η αγιότητά του ακτινοβολεί. Η φήμη του απλώνεται κι ο Θεός δοξάζεται. Ο ίδιος παραμένει ο απλοϊκός πτηνοτρόφος, ο ταπεινός υπηρέτης του Θεού.
Ο Βασιλέας της Ρώμης Γορδιανός έχει τη μονάκριβη κόρη του δαιμονισμένη. Ο δαίμονας αποκαλύπτει τον διώκτη του: «Μόνο ο Τρύφωνας μπορεί να με διώξει», αναφωνεί. Ο βασιλέας πάραυτα στέλνει στρατιώτες προς αναζήτηση του Τρύφωνα. Σύντομα συναντούν το 17χρονο βοσκόπουλο. Αμέσως τον οδηγούν στη Ρώμη. Τρεις μέρες πριν φτάσουν, το δαιμόνιο φανερώνει τον ερχομό του Τρύφωνα και ουρλιάζοντας φεύγει. Το κορίτσι ελευθερώνεται. Οι γονείς πανηγυρίζουν και υποδέχονται ευγνώμονα τον Τρύφωνα. Τον παρακαλούν να δείξει το πρόσωπο του δαίμονα και να ρωτήσει, γιατί μπήκε στην κόρη. Ο Άγιος νηστεύει έξι μέρες, προσεύχεται θερμά και στο Όνομα του Χριστού τον προσκαλεί να φανεί ενώπιον όλων. Παρευθύς εμφανίζεται σαν ένας μαύρος σκύλος, άσχημος με πύρινα μάτια. Ο Άγιος ρωτάει: -«Ποιός σε πρόσταξε να βασανίσεις το κορίτσι;» - «Ο αρχηγός μου ο Σατανάς», απαντάει. -«Και ποιά εξουσία έχετε στα παιδιά του Θεού;» -«Εμείς δεν εξουσιάζουμε τους πιστούς οπαδούς του Θεού, αλλά όσους καταπατούν το θέλημά Του και μας ακολουθούν», αποκρίνεται. Ο Άγιος τον επιτιμά κι εξαφανίζεται. Όλοι θαυμάζουν, πολλοί πιστεύουν στον Χριστό κι ο βασιλέας ανταμείβει πλούσια τον ευεργέτη του. Ο Τρύφωνας όμως μοιράζει τα χρήματα στους φτωχούς και επιστρέφει στη Λάμψακο συνεχίζοντας το τίμιο διακόνημά του.
Το Γορδιανό διαδέχονται άλλοι κι ο Δέκιος, σκληρός διώκτης των χριστιανών. Ο δημοφιλής Τρύφωνας συλλαμβάνεται και οδηγείται μπροστά στον έπαρχο. Δίνει τα προσωπικά του στοιχεία, δηλώνει παρρησιακά τη χριστιανική του ιδιότητα κι ελέγχει. Διατάζεται το κρέμασμα και το σπάθισμα. Οι πόνοι φρικτοί. Το αίμα ακατάσχετο. Ο Άγιος ακλόνητος διακηρύττει τη μοναδικότητα του Θεού και προσκαλεί στον Χριστό. Ο έπαρχος εξαγριώνεται. Ο Άγιος δένεται και σύρεται στους δρόμους. Φυλακίζεται, επανακρίνεται κι ομολογεί αλύγιστα. Καρφώνονται στα πόδια σίδερα, μαστιγώνεται, πυρακτώνεται, αλλά δοξολογεί τον Θεό. Πληγωμένο το σώμα, αλλά άτρωτη η ψυχή. Η θεία Χάρη τον ενισχύει. Ο ένθεος έρωτας κορυφώνεται. Το ηθικό ακμαίο. Το φρόνημα πανίσχυρο. Ο Μάρτυρας αήττητος. Ο αποκεφαλισμός η τελεσίδικη απόφαση. Αλλ’ ο Κύριος, τιμητικά, παραλαμβάνει την ψυχή του πριν το αγγίξει ο δήμιος. Το τίμιο λείψανο του Αθλοφόρου Τρύφωνα, θησαυρός πολύτιμος, μεταφέρεται στη Λάμψακο της Μ. Ασίας και τιμάται την 1η Φεβρουαρίου.-
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. ε΄ , 8).
Ευτυχισμένοι όσοι διατηρούν την καθαρότητα της καρδίας, διότι αυτοί θα ιδούν το πρόσωπο του Θεού, δηλώνει ο Κύριος.
Οι απλοϊκοί άνθρωποι, οι καθαρές καρδιές, οι αγνές ψυχές γίνονται κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος, δέκτες της Χάριτος του Θεού.
Κι ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ είναι ένα θεϊκό λουλούδι, ένας διαλεκτός οικείος του Θεού, ένας προσφιλής Άγιος των ανθρώπων του μόχθου.
Πατρίδα του είναι η Λάμψακος της Φρυγίας. Οι γονείς του διακρίνονται για την ευσέβεια. Μεταδίδουν τον χριστιανικό παλμό και στο νεαρό βλαστάρι τους. Κι ο Τρύφωνας χαριτώνεται και θαυματουργεί. Η αγιότητά του ακτινοβολεί. Η φήμη του απλώνεται κι ο Θεός δοξάζεται. Ο ίδιος παραμένει ο απλοϊκός πτηνοτρόφος, ο ταπεινός υπηρέτης του Θεού.
Ο Βασιλέας της Ρώμης Γορδιανός έχει τη μονάκριβη κόρη του δαιμονισμένη. Ο δαίμονας αποκαλύπτει τον διώκτη του: «Μόνο ο Τρύφωνας μπορεί να με διώξει», αναφωνεί. Ο βασιλέας πάραυτα στέλνει στρατιώτες προς αναζήτηση του Τρύφωνα. Σύντομα συναντούν το 17χρονο βοσκόπουλο. Αμέσως τον οδηγούν στη Ρώμη. Τρεις μέρες πριν φτάσουν, το δαιμόνιο φανερώνει τον ερχομό του Τρύφωνα και ουρλιάζοντας φεύγει. Το κορίτσι ελευθερώνεται. Οι γονείς πανηγυρίζουν και υποδέχονται ευγνώμονα τον Τρύφωνα. Τον παρακαλούν να δείξει το πρόσωπο του δαίμονα και να ρωτήσει, γιατί μπήκε στην κόρη. Ο Άγιος νηστεύει έξι μέρες, προσεύχεται θερμά και στο Όνομα του Χριστού τον προσκαλεί να φανεί ενώπιον όλων. Παρευθύς εμφανίζεται σαν ένας μαύρος σκύλος, άσχημος με πύρινα μάτια. Ο Άγιος ρωτάει: -«Ποιός σε πρόσταξε να βασανίσεις το κορίτσι;» - «Ο αρχηγός μου ο Σατανάς», απαντάει. -«Και ποιά εξουσία έχετε στα παιδιά του Θεού;» -«Εμείς δεν εξουσιάζουμε τους πιστούς οπαδούς του Θεού, αλλά όσους καταπατούν το θέλημά Του και μας ακολουθούν», αποκρίνεται. Ο Άγιος τον επιτιμά κι εξαφανίζεται. Όλοι θαυμάζουν, πολλοί πιστεύουν στον Χριστό κι ο βασιλέας ανταμείβει πλούσια τον ευεργέτη του. Ο Τρύφωνας όμως μοιράζει τα χρήματα στους φτωχούς και επιστρέφει στη Λάμψακο συνεχίζοντας το τίμιο διακόνημά του.
Το Γορδιανό διαδέχονται άλλοι κι ο Δέκιος, σκληρός διώκτης των χριστιανών. Ο δημοφιλής Τρύφωνας συλλαμβάνεται και οδηγείται μπροστά στον έπαρχο. Δίνει τα προσωπικά του στοιχεία, δηλώνει παρρησιακά τη χριστιανική του ιδιότητα κι ελέγχει. Διατάζεται το κρέμασμα και το σπάθισμα. Οι πόνοι φρικτοί. Το αίμα ακατάσχετο. Ο Άγιος ακλόνητος διακηρύττει τη μοναδικότητα του Θεού και προσκαλεί στον Χριστό. Ο έπαρχος εξαγριώνεται. Ο Άγιος δένεται και σύρεται στους δρόμους. Φυλακίζεται, επανακρίνεται κι ομολογεί αλύγιστα. Καρφώνονται στα πόδια σίδερα, μαστιγώνεται, πυρακτώνεται, αλλά δοξολογεί τον Θεό. Πληγωμένο το σώμα, αλλά άτρωτη η ψυχή. Η θεία Χάρη τον ενισχύει. Ο ένθεος έρωτας κορυφώνεται. Το ηθικό ακμαίο. Το φρόνημα πανίσχυρο. Ο Μάρτυρας αήττητος. Ο αποκεφαλισμός η τελεσίδικη απόφαση. Αλλ’ ο Κύριος, τιμητικά, παραλαμβάνει την ψυχή του πριν το αγγίξει ο δήμιος. Το τίμιο λείψανο του Αθλοφόρου Τρύφωνα, θησαυρός πολύτιμος, μεταφέρεται στη Λάμψακο της Μ. Ασίας και τιμάται την 1η Φεβρουαρίου.-