29/1 ΑΓ. ΣΑΡΒΗΛΟΣ και Η ΑΓ. ΒΕΒΑΙΑ, τα αδέλφια.
- ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ -
«...ου δε επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. ε΄, 20).
Ο Θεός με τη Χάρη Του αλλοιώνει υπάρξεις, μεταστρέφει ἀνθρώπους, μεταμορφώνει
- ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ -
«...ου δε επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. ε΄, 20).
Ο Θεός με τη Χάρη Του αλλοιώνει υπάρξεις, μεταστρέφει ἀνθρώπους, μεταμορφώνει
πρόσωπα, διασώζει ψυχές. Συναντάει έναν τελώνη και τον κάνει Απόστολο. Παίρνει έναν ληστή και τον καθιστά πρώτο οικιστή του Παραδείσου. Βρίσκει μια πόρνη και της δίνει άφεση. Αρπάζει ένα διώκτη και τον ανακηρύσσει φλογερό κήρυκα του Ευαγγελίου. Δέχεται απλοϊκούς ανθρώπους και τους αναδεικνύει σοφούς. Λαμβάνει αμαρτωλούς και παραδίδει Αγίους.
Η Θεία Χάρη πραγματοποιεί «τα αδύνατα παρ' ανθρώποις».
Και οι Άγιοι: ΣΑΡΒΗΛΟΣ και ΒΕΒΑΙΑ είναι επιτεύγματα της Θείας Χάριτος. Ζουν το 110 μ.Χ. στους χρόνους του Βασιλιά Τραϊανού. Πατρίδα τους η Έδεσσα. Ιερέας των ειδώλων ο Σάρβηλος, πιστός εκτελεστής των θυσιών, πειθήνιο όργανο του Σατανά. Η ομορφιά περισσή. Η δόξα πολλή. Το χρήμα άφθονο. Η πολυτέλεια πασιφανής. Οι τιμές βασιλικές. Οι υποδοχές θεϊκές. Ο εγωισμός υπέρμετρος. Η πλάνη οφθαλμοφανής.
Ο Άγιος Βαρσιμαίος, Επίσκοπος Έδεσσας, παρακολουθεί το πλανεμένο παιδί του Θεού και πονεί. Βλέπει το απολωλός πρόβατο της ποίμνης του Ιησού και αγωνιά. Προβαίνει σε διαβήματα επίμονα. Ελέγχει δριμύτατα. Νουθετεί πατρικά. Κατηχεί υπομονετικά. Οι προσβάσεις παραμένουν άκαρπες.
Ο Σάρβηλος εξακολουθεί το σατανικό του έργο. Οι απώλειες ψυχών σημαντικές. Ο Άγιος Βαρσιμαίος πολιορκεί τον Σάρβηλο με τις προσευχές του. Και το θαύμα συντελείται. Η Θεία Χάρη επισκιάζει τον ειδωλολάτρη ιερέα. Η ψυχή κατανύσσεται. Ο νους μεταστρέφεται. Η καρδιά φλογίζεται. Ο Σάρβηλος επιστρέφει στο Χριστό και βαπτίζεται μαζί με την αδελφή του Βεβαία.
Ο Επίσκοπος αγάλλεται. Οι Ουρανοί πανηγυρίζουν. Ο Χριστός χαίρεται. Δυό ψυχές κερδίζονται. Ο φανατικός ειδωλολάτρης ιερέας γίνεται θερμός χριστιανός. Πωλεί τα υπάρχοντά του, διαμοιράζει τα χρήματα στους φτωχούς κι ακολουθεί τον Ιησού. Συνοδοιπορεί με τον Άγιο Βαρσιμαίο οριστικά κι αμετάκλητα.
Ο ηγεμόνας Λυσίας το πληροφορείται και προστάζει την ανάκριση του Σάρβηλου.
Η ομολογία ευθαρσής. Η μαστίγωση επακολουθεί. Το κατηγορητήριο του Μάρτυρα δριμύ. Ο ηγεμόνας έξαλλος. Οι ραβδισμοί επαναλαμβάνονται επτάκις. Η σάρκα κατασχίζεται με σίδερο. Το σώμα κατακαίεται με λαμπάδες. Οι πόνοι φρικτοί. Οι ικεσίες στο Θεό για ενδυνάμωση πύρινες. Η συμπαράσταση άμεση.
Ο Λυσίας θαυμάζει την υπομονή και το ανδρείο φρόνημα του Αγίου. Διατάζει καρφιά να μπουν στην κεφαλή, πριόνια να τεμαχίσουν το σώμα.
Ο Άγιος διαφυλάσσεται αβλαβής με επέμβαση του Θεού και καταπλήσσει τους πάντες.
Η αδελφή του Αγίου, Βεβαία, αυτόκλητα παρουσιάζεται στον ηγεμόνα και διαδηλώνει την πίστη της. Μαστιγώνεται άμεσα και φυλακίζεται.
Ο Σάρβηλος δέχεται αλλεπάλληλα κτυπήματα, σχίζεται το πρόσωπο, κρεμάται το σώμα, κατακαίονται τα μέλη, εκδέρνεται το δέρμα. Τέλος αποκεφαλίζονται και τα δυό αδέλφια και προσέρχονται νικηφόρα στη Βασιλεία του Θεού. Εκεί οι ψυχές τους αγάλλονται πανευφρόσυνα κι αιώνια. Από εκεί πρεσβεύουν διαρκώς για μας, που τους τιμάμε στίς 29 Ιανουαρίου.-
Η Θεία Χάρη πραγματοποιεί «τα αδύνατα παρ' ανθρώποις».
Και οι Άγιοι: ΣΑΡΒΗΛΟΣ και ΒΕΒΑΙΑ είναι επιτεύγματα της Θείας Χάριτος. Ζουν το 110 μ.Χ. στους χρόνους του Βασιλιά Τραϊανού. Πατρίδα τους η Έδεσσα. Ιερέας των ειδώλων ο Σάρβηλος, πιστός εκτελεστής των θυσιών, πειθήνιο όργανο του Σατανά. Η ομορφιά περισσή. Η δόξα πολλή. Το χρήμα άφθονο. Η πολυτέλεια πασιφανής. Οι τιμές βασιλικές. Οι υποδοχές θεϊκές. Ο εγωισμός υπέρμετρος. Η πλάνη οφθαλμοφανής.
Ο Άγιος Βαρσιμαίος, Επίσκοπος Έδεσσας, παρακολουθεί το πλανεμένο παιδί του Θεού και πονεί. Βλέπει το απολωλός πρόβατο της ποίμνης του Ιησού και αγωνιά. Προβαίνει σε διαβήματα επίμονα. Ελέγχει δριμύτατα. Νουθετεί πατρικά. Κατηχεί υπομονετικά. Οι προσβάσεις παραμένουν άκαρπες.
Ο Σάρβηλος εξακολουθεί το σατανικό του έργο. Οι απώλειες ψυχών σημαντικές. Ο Άγιος Βαρσιμαίος πολιορκεί τον Σάρβηλο με τις προσευχές του. Και το θαύμα συντελείται. Η Θεία Χάρη επισκιάζει τον ειδωλολάτρη ιερέα. Η ψυχή κατανύσσεται. Ο νους μεταστρέφεται. Η καρδιά φλογίζεται. Ο Σάρβηλος επιστρέφει στο Χριστό και βαπτίζεται μαζί με την αδελφή του Βεβαία.
Ο Επίσκοπος αγάλλεται. Οι Ουρανοί πανηγυρίζουν. Ο Χριστός χαίρεται. Δυό ψυχές κερδίζονται. Ο φανατικός ειδωλολάτρης ιερέας γίνεται θερμός χριστιανός. Πωλεί τα υπάρχοντά του, διαμοιράζει τα χρήματα στους φτωχούς κι ακολουθεί τον Ιησού. Συνοδοιπορεί με τον Άγιο Βαρσιμαίο οριστικά κι αμετάκλητα.
Ο ηγεμόνας Λυσίας το πληροφορείται και προστάζει την ανάκριση του Σάρβηλου.
Η ομολογία ευθαρσής. Η μαστίγωση επακολουθεί. Το κατηγορητήριο του Μάρτυρα δριμύ. Ο ηγεμόνας έξαλλος. Οι ραβδισμοί επαναλαμβάνονται επτάκις. Η σάρκα κατασχίζεται με σίδερο. Το σώμα κατακαίεται με λαμπάδες. Οι πόνοι φρικτοί. Οι ικεσίες στο Θεό για ενδυνάμωση πύρινες. Η συμπαράσταση άμεση.
Ο Λυσίας θαυμάζει την υπομονή και το ανδρείο φρόνημα του Αγίου. Διατάζει καρφιά να μπουν στην κεφαλή, πριόνια να τεμαχίσουν το σώμα.
Ο Άγιος διαφυλάσσεται αβλαβής με επέμβαση του Θεού και καταπλήσσει τους πάντες.
Η αδελφή του Αγίου, Βεβαία, αυτόκλητα παρουσιάζεται στον ηγεμόνα και διαδηλώνει την πίστη της. Μαστιγώνεται άμεσα και φυλακίζεται.
Ο Σάρβηλος δέχεται αλλεπάλληλα κτυπήματα, σχίζεται το πρόσωπο, κρεμάται το σώμα, κατακαίονται τα μέλη, εκδέρνεται το δέρμα. Τέλος αποκεφαλίζονται και τα δυό αδέλφια και προσέρχονται νικηφόρα στη Βασιλεία του Θεού. Εκεί οι ψυχές τους αγάλλονται πανευφρόσυνα κι αιώνια. Από εκεί πρεσβεύουν διαρκώς για μας, που τους τιμάμε στίς 29 Ιανουαρίου.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Θαύματα της Χάριτος του Θεού, ΣΑΡΒΗΛΕ, ΒΕΒΑΙΑ, των Μαρτύρων συνόμιλοι. Αυτάδελφος δυάς, αγλάϊσμα Αγίων, πρεσβεύσατε απαύστως προς την Θεότητα.-