8/10 ΟΣΙΑ ΤΑΪΣΙΑ, η έγκλειστη.
΄΄ου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις΄΄ (Ρωμ. ε΄ 20). Η ροπή προς το κακό, πτωτικό επακόλουθο, ταλανίζει τον άνθρωπο. Πλήθος οι αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά άβυσσος η αγάπη του Θεού.
Στον πλεονασμό των ανομιών του ανθρώπου, απαντάει ο υπερπλεονασμός της Χάρης του Θεού. Η αγάπη του Θεού άμετρη, αναζητητική, εφευρετική. Κινείται σε πλαίσιο σωτηριολογικό. Αναζητά και βρίσκει, αρπάζει και σώζει χαμένα πρόβατα. Παίρνει κοράκια της αμαρτίας και τ' αναδεικνύει περιστέρια της αρετής. Λαμβάνει πόρνες και τις εξυψώνει σε Άγιες.
Και η Οσία ΤΑΪΣΙΑ, που η Εκκλησία μας τιμάει στις 8 Οκτωβρίου, είναι ένα θαύμα της αγάπης του Θεού, ένα επίτευγμα της μετανοίας.
Ας γνωρίσουμε, λοιπόν, τη ζωή της για να ζηλώσουμε τη μετάνοιά της και να επιτύχουμε την σωτηρία μας.
Η Ταϊσία γεννιέται με μία ξέχωρη ομορφιά. Δέχεται μία ανάγωγη μητρική ανατροφή. Μεγαλώνει με πρότυπα άσωτα, με εμπειρίες ανήθικες, με προτροπές αμαρτωλές.
Στις κακές περιβαλλοντικές επιδράσεις, προστίθεται και η εφηβική αστάθεια για να ολισθήσει φοβερά η Ταϊσία. Η μητέρα της ηθική αυτουργός και οδηγός στο παραστράτημά της. 11χρονη κόρη η Ταϊσία κι είναι βουτηγμένη στο βόρβορο της ακολασίας. Οι σαρκικές απολαύσεις, ο εύκολος πλουτισμός, κρατοΰν υπόδουλη τη νέα. Μπλεγμένη στον ιστό της αραχνοειδούς σαρκολατρείας, δέσμια των παθών, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια.
Οι εραστές την εκμεταλλεύονται. Οι τίμιοι την οικτείρουν. Ο Θεός την παρακολουθεί. Στο σωτήριο σχέδιό Του βρίσκεται και η Ταϊσία. Και γι' αυτήν έχυσε το Πανάγιο Αίμα Του και δικαιωματικά Του ανήκει η ψυχή της.
Να, λοιπόν, πώς η Θεία Χάρη τη διασώζει. Όργανο του Θεού, εντολοδόχος στο θεϊκό σωτήριο πλάνο ο ενάρετος αββάς Σεραπίων. Πληροφορείται την έκλυτη ζωή της Ταϊσίας και πονεί κατάβαθα και προσεύχεται ένθερμα: ΄΄Χριστέ μου, Συ, που θέλεις όλοι να σωθούν, φύτεψε το φόβο Σου στην καρδιά της, για να επιστρέψει, να μετανοήσει, να σωθεί΄΄.
Και η αλληλική αγάπη δε σταματά στις ικετευτικές επικλήσεις, αλλά επεκτείνεται σε μία ουσιαστική κίνηση. Ντύνεται ο κατάλευκος σεβάσμιος Γέροντας ρούχα κοσμικά, παίρνει ένα νόμισμα και κατευθύνεται προς συνάντηση της Ταϊσίας. Η υποδοχή είναι εγκάρδια, αλλά και οι χειρισμοί του αββά επιδέξιοι. Στις προτάσεις απαντάει με σοφία, που προβληματίζει και αφυπνίζει, με χάρη, που φωτίζει και συγκινεί. Ισχυρές δονήσεις συγκλονίζουν το είναι της Ταϊσίας. Καυτά δάκρυα αυλακώνουν τις παρειές της και πέφτει γονυπετής μπροστά στον αββά, μόλις της αποκαλύπτει το Μοναχικό του Σχήμα και το σκοπό της συνάντησής τους. ΄΄Τίμιε πάτερ, υπάρχει μετάνοια για τους αμαρτωλούς; Εάν μετανοήσω με δέχεται και μένα ο Θεός ; ΄΄ είναι η εναγώνια ερωτηματική κραυγή της.
Κι ο αββάς άμεσα τη διαβεβαιώνει για τη μακροθυμία του Θεού και την αγάπη Του και την αγωνία Του και τη χαρά Του για την επιστροφή κάθε αμαρτωλού. Η μεταστροφή συντελείται υπαρξιακά. Η απόφαση λαμβάνεται οριστικά. Αφήνεται στο έλεος του Θεού. Ένα τρίωρο χρειάζεται τώρα για να κόψει κάθε δεσμό με το παρελθόν. Κάνει μια κίνηση δυναμική, αλλά και αποφασιστική. Στο μέσον της πόλεως κατακαίει ό,τι απέκτησε με την πορνεία. Απελεύθερη πλέον προστρέχει στο Γέροντα Σεραπίωνα και παραδίδεται άνευ όρων για την σωτήρια επέμβαση. Ο θεοφώτιστος αββάς την τοποθετεί έγκλειστη σε κελλί Μοναστηρίου, σφραγίζοντας με μόλυβδο την πόρτα και παρέχοντας, ανά δύο μέρες, λίγο ξερό ψωμί και λίγο νερό, από μία θυρίδα. Η αθλήτρια εισέρχεται στον ασκητικό στίβο με τις προσευχές του αββά να τη συνοδεύουν και με την αδιάλειπτη ΄΄ευχή του Ιησού΄΄ στα χείλη.
Εκεί η Ταϊσία μάχεται με το Σατανά και τα πάθη της. Βιώνει τη μετάνοια με συντριβή και κατάνυξη επί τρία χρόνια.
Ο αββάς βλέπει τον αγώνα της, θαυμάζει τη μετάνοιά της και την ευσπλαχνίζεται. Καταφεύγει στο Μ. Αντώνιο για μία προορατική πληροφορία, ως προς το ευπρόσδεκτο της μετανοίας της Ταϊσίας από τον Θεό. Κι ο Μ. Αντώνιος προτρέπει τους μαθητές του σε προσευχή για το θέμα. Η θεϊκή απάντηση δεν αργεί. Ο μεγαλύτερος μαθητής του, Παύλος, βλέπει όραμα λαμπρής κλίνης και αμάραντου στεφάνου στον Ουρανό. Η σκέψη του το απέδωσε, ότι θα ανήκει ο στέφανος στο Γέροντά του. Μία ουράνια φωνή του επεξηγεί: ΄΄Δεν είναι, Παύλε, του πατέρα σου Αντωνίου ο στέφανος, αλλά της Ταϊσίας, της πρώην πόρνης΄΄.Η απάντηση δόθηκε. Ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοια της Ταϊσίας. Ο αββάς Σεραπίων ευτυχής, επιστρέφει στο Μοναστήρι, ανακοινώνει την ευαρέσκεια του Θεού και αποφυλακίζει την Ταϊσία.
Η γυναίκα, αθλήτρια της μετανοίας, αποκαλύπτει το μυστικό του αγώνα της: ΄΄Τίμιε πάτερ, σ' ολόκληρη τη διαμονή μου στο κελλί είχα συνεχώς το φορτίο των αμαρτιών στη σκέψη μου΄΄. Κι ο Γέροντας της αποκρίνεται: ΄΄Ο ταπεινός λογισμός σου ευαρέστησε τον Θεό΄΄.
Δέκα πέντε μέρες ζει με την αδελφότητα η Ταϊσία και αναχωρεί ειρηνικά προς τα Ουράνια Σκηνώματα. Ο στόχος της επιτεύχθηκε. Η σωτηρία της είναι πραγματικότητα. Βρίσκεται τώρα πανευτυχής στον αγιόλεκτο χορό και ευφραίνεται αιώνια.-
΄΄ου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις΄΄ (Ρωμ. ε΄ 20). Η ροπή προς το κακό, πτωτικό επακόλουθο, ταλανίζει τον άνθρωπο. Πλήθος οι αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά άβυσσος η αγάπη του Θεού.
Στον πλεονασμό των ανομιών του ανθρώπου, απαντάει ο υπερπλεονασμός της Χάρης του Θεού. Η αγάπη του Θεού άμετρη, αναζητητική, εφευρετική. Κινείται σε πλαίσιο σωτηριολογικό. Αναζητά και βρίσκει, αρπάζει και σώζει χαμένα πρόβατα. Παίρνει κοράκια της αμαρτίας και τ' αναδεικνύει περιστέρια της αρετής. Λαμβάνει πόρνες και τις εξυψώνει σε Άγιες.
Και η Οσία ΤΑΪΣΙΑ, που η Εκκλησία μας τιμάει στις 8 Οκτωβρίου, είναι ένα θαύμα της αγάπης του Θεού, ένα επίτευγμα της μετανοίας.
Ας γνωρίσουμε, λοιπόν, τη ζωή της για να ζηλώσουμε τη μετάνοιά της και να επιτύχουμε την σωτηρία μας.
Η Ταϊσία γεννιέται με μία ξέχωρη ομορφιά. Δέχεται μία ανάγωγη μητρική ανατροφή. Μεγαλώνει με πρότυπα άσωτα, με εμπειρίες ανήθικες, με προτροπές αμαρτωλές.
Στις κακές περιβαλλοντικές επιδράσεις, προστίθεται και η εφηβική αστάθεια για να ολισθήσει φοβερά η Ταϊσία. Η μητέρα της ηθική αυτουργός και οδηγός στο παραστράτημά της. 11χρονη κόρη η Ταϊσία κι είναι βουτηγμένη στο βόρβορο της ακολασίας. Οι σαρκικές απολαύσεις, ο εύκολος πλουτισμός, κρατοΰν υπόδουλη τη νέα. Μπλεγμένη στον ιστό της αραχνοειδούς σαρκολατρείας, δέσμια των παθών, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια.
Οι εραστές την εκμεταλλεύονται. Οι τίμιοι την οικτείρουν. Ο Θεός την παρακολουθεί. Στο σωτήριο σχέδιό Του βρίσκεται και η Ταϊσία. Και γι' αυτήν έχυσε το Πανάγιο Αίμα Του και δικαιωματικά Του ανήκει η ψυχή της.
Να, λοιπόν, πώς η Θεία Χάρη τη διασώζει. Όργανο του Θεού, εντολοδόχος στο θεϊκό σωτήριο πλάνο ο ενάρετος αββάς Σεραπίων. Πληροφορείται την έκλυτη ζωή της Ταϊσίας και πονεί κατάβαθα και προσεύχεται ένθερμα: ΄΄Χριστέ μου, Συ, που θέλεις όλοι να σωθούν, φύτεψε το φόβο Σου στην καρδιά της, για να επιστρέψει, να μετανοήσει, να σωθεί΄΄.
Και η αλληλική αγάπη δε σταματά στις ικετευτικές επικλήσεις, αλλά επεκτείνεται σε μία ουσιαστική κίνηση. Ντύνεται ο κατάλευκος σεβάσμιος Γέροντας ρούχα κοσμικά, παίρνει ένα νόμισμα και κατευθύνεται προς συνάντηση της Ταϊσίας. Η υποδοχή είναι εγκάρδια, αλλά και οι χειρισμοί του αββά επιδέξιοι. Στις προτάσεις απαντάει με σοφία, που προβληματίζει και αφυπνίζει, με χάρη, που φωτίζει και συγκινεί. Ισχυρές δονήσεις συγκλονίζουν το είναι της Ταϊσίας. Καυτά δάκρυα αυλακώνουν τις παρειές της και πέφτει γονυπετής μπροστά στον αββά, μόλις της αποκαλύπτει το Μοναχικό του Σχήμα και το σκοπό της συνάντησής τους. ΄΄Τίμιε πάτερ, υπάρχει μετάνοια για τους αμαρτωλούς; Εάν μετανοήσω με δέχεται και μένα ο Θεός ; ΄΄ είναι η εναγώνια ερωτηματική κραυγή της.
Κι ο αββάς άμεσα τη διαβεβαιώνει για τη μακροθυμία του Θεού και την αγάπη Του και την αγωνία Του και τη χαρά Του για την επιστροφή κάθε αμαρτωλού. Η μεταστροφή συντελείται υπαρξιακά. Η απόφαση λαμβάνεται οριστικά. Αφήνεται στο έλεος του Θεού. Ένα τρίωρο χρειάζεται τώρα για να κόψει κάθε δεσμό με το παρελθόν. Κάνει μια κίνηση δυναμική, αλλά και αποφασιστική. Στο μέσον της πόλεως κατακαίει ό,τι απέκτησε με την πορνεία. Απελεύθερη πλέον προστρέχει στο Γέροντα Σεραπίωνα και παραδίδεται άνευ όρων για την σωτήρια επέμβαση. Ο θεοφώτιστος αββάς την τοποθετεί έγκλειστη σε κελλί Μοναστηρίου, σφραγίζοντας με μόλυβδο την πόρτα και παρέχοντας, ανά δύο μέρες, λίγο ξερό ψωμί και λίγο νερό, από μία θυρίδα. Η αθλήτρια εισέρχεται στον ασκητικό στίβο με τις προσευχές του αββά να τη συνοδεύουν και με την αδιάλειπτη ΄΄ευχή του Ιησού΄΄ στα χείλη.
Εκεί η Ταϊσία μάχεται με το Σατανά και τα πάθη της. Βιώνει τη μετάνοια με συντριβή και κατάνυξη επί τρία χρόνια.
Ο αββάς βλέπει τον αγώνα της, θαυμάζει τη μετάνοιά της και την ευσπλαχνίζεται. Καταφεύγει στο Μ. Αντώνιο για μία προορατική πληροφορία, ως προς το ευπρόσδεκτο της μετανοίας της Ταϊσίας από τον Θεό. Κι ο Μ. Αντώνιος προτρέπει τους μαθητές του σε προσευχή για το θέμα. Η θεϊκή απάντηση δεν αργεί. Ο μεγαλύτερος μαθητής του, Παύλος, βλέπει όραμα λαμπρής κλίνης και αμάραντου στεφάνου στον Ουρανό. Η σκέψη του το απέδωσε, ότι θα ανήκει ο στέφανος στο Γέροντά του. Μία ουράνια φωνή του επεξηγεί: ΄΄Δεν είναι, Παύλε, του πατέρα σου Αντωνίου ο στέφανος, αλλά της Ταϊσίας, της πρώην πόρνης΄΄.Η απάντηση δόθηκε. Ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοια της Ταϊσίας. Ο αββάς Σεραπίων ευτυχής, επιστρέφει στο Μοναστήρι, ανακοινώνει την ευαρέσκεια του Θεού και αποφυλακίζει την Ταϊσία.
Η γυναίκα, αθλήτρια της μετανοίας, αποκαλύπτει το μυστικό του αγώνα της: ΄΄Τίμιε πάτερ, σ' ολόκληρη τη διαμονή μου στο κελλί είχα συνεχώς το φορτίο των αμαρτιών στη σκέψη μου΄΄. Κι ο Γέροντας της αποκρίνεται: ΄΄Ο ταπεινός λογισμός σου ευαρέστησε τον Θεό΄΄.
Δέκα πέντε μέρες ζει με την αδελφότητα η Ταϊσία και αναχωρεί ειρηνικά προς τα Ουράνια Σκηνώματα. Ο στόχος της επιτεύχθηκε. Η σωτηρία της είναι πραγματικότητα. Βρίσκεται τώρα πανευτυχής στον αγιόλεκτο χορό και ευφραίνεται αιώνια.-