29/7. ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
ο λόγιος.
«Ουαί δε μοι έστιν εάν μη ευαγγελίζωμαι» (Α΄ Κορ. θ΄ ,16), είναι οι λόγοι του ένθερμου Αποστόλου των Εθνών Παύλου.
Εγερτήριο σάλπισμα για επιτακτικούς ιεραποστολικούς αγώνες. Δραστικό έναυσμα για φλογερή ιεραποστολική πορεία.
Κι ο αντίλαλος των λόγων του διαπερνά τους αιώνες μέχρι συντελείας. Κι αφυπνίζονται ψυχές και πυκνώνουν την ιεραποστολική φάλαγγα του Ιησού. Πολυπληθείς οι ένζηλοι αγωνιστές της εξάπλωσης της Βασιλείας του Θεού στη γη. Κι ανάμεσά τους κι ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ.
Ένας ακόμη Χριστιανός τάσσεται εκούσια στην υπηρεσία του Χριστού. Ένας λόγιος επί πλέον γίνεται φερέφωνο Χριστού. Ένας ταλαντούχος νέος προσφέρει αντίδωρο αγάπης στον Κύριο.
Ας γνωρίζουμε όμως τη γήινη πορεία του. Είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα.
Πατρίδα του είναι η Κιλικία. Από μικρός γνωρίζει τον Χριστό και πιστεύει με ειλικρίνεια. Εντρυφεί στην Αγ. Γραφή και θέλγεται η ψυχή, σαγηνεύεται η καρδιά, φωτίζεται ο νους. Η πίστη γιγαντώνεται. Η φλόγα θεριεύει. Ο ζήλος φουντώνει. Η χριστιανική αλήθεια, πολύτιμο απόκτημα, δεν παραμένει προσωπικό. Με τη φλόγα στην καρδιά και την ευφράδεια στο στόμα, φροντίζει το πιστεύω του να γίνει κτήμα όλων.
Κηρύσσει διαπρύσια, πειστικά, θελκτικά. Η εναρμόνηση λόγων και έργων ακτινοβολεί, μαγνητίζει. Η καρποφορία πλούσια. Οι περιοδείες επεκτείνονται στη Μ. Ασία. Ο λόγος του Θεού απλώνεται. Ανθρώπινες καρδιές μεταστρέφονται. Ψυχές πολλές σώζονται. Ο θερισμός πλούσιος.
Η Άγκυρα είναι τώρα τόπος εντατικής εργασίας. Οι καλοπροαίρετοι ειδωλολάτρες πιστεύουν στον Χριστό και Τον ακολουθούν. Οι σκληροκάρδιοι όμως αντιδρούν και συκοφαντούν τον κήρυκα του Χριστού.
Ο Καλλίνικος τώρα στο εδώλιο. Ο άρχοντας Σακερδώς, φανατικός ειδωλολάτρης, τον ανακρίνει σχολαστικά και με θρασύτητα.
- «Πως τολμάς να περιφρονείς τους θεούς, που μας ευεργετούν και όλοι θυσιάζουν; Γιατί προτρέπεις τους ανθρώπους να τους απαρνηθούν;», είναι οι προκλητικές ερωτήσεις του.
Κι ο ταπεινός εργάτης του Ευαγγελίου απαντά εύτολμα: - «Δούλος του Κυρίου Ιησού Χριστού είμαι. Εκείνος είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Εκείνος είναι η ακατάβλητη δύναμη, ο ανεκτίμητος πλούτος, το μοναδικό μου καύχημα. Ο Ιησούς είναι το Φως και Αυτόν κηρύττω. Σ’ Αυτόν προσκαλώ να έλθουν όλοι και ν’ αφήσουν το σκοτάδι της ειδωλολατρείας. Παρακαλώ και σένα άρχοντά μου να εγκαταλείψεις τα είδωλα και να έλθεις στον Χριστό».
Ο άρχοντας εμμένει αδιάλλακτος στις πεποιθήσεις του και εκτοξεύει αλλεπάλληλες απειλές.
Ο Καλλίνικος αντιμετωπίζει τα πάντα ατρόμητα. -«Δε φοβούμαι τίποτε. Αψηφώ τις οποιεσδήποτε τιμωρίες και είμαι έτοιμος να τις υποστώ για την αγάπη του Χριστού. Επιθυμώ να μαρτυρήσω για τον Χριστό και να πεθάνω, για να ζήσω αιώνια και μακάρια μαζί Του», δηλώνει απερίφραστα κι αταλάντευτα.
Ο άρχοντας εξαγριώνεται και δίνει το σύνθημα της αρχής των κολαστηρίων.
Ο Μάρτυρας αποδύεται των ενδυμάτων και δέχεται σκληρές μαστιγώσεις. Παραμένει όμως γαλήνιος, ειρηνικός, εδραίος στην πίστη. Ευχαριστιακή δοξολογία ψελλίζουν τα χείλη για την τιμή του μαρτυρίου.
Ο Σακερδώς θαυμάζει το θάρρος και την υπομονή του Μάρτυρα και σκληρύνει τη στάση του.
Σε λίγο σιδερένια νύχια κατασχίζουν τις σάρκες του ακαταδάμαστου αθλητή. Πληγωμένος και αιμόφυρτος στο σώμα, άτρωτος κι αδούλωτος στην ψυχή, βαδίζει θριαμβευτικά το δρόμο του μαρτυρίου. Ο Κύριος είναι μαζί του ποιόν να φοβηθεί;
Διατάσσεται άμεσα να φορέσει σιδερένια παπούτσια, με εσωτερικά αιχμηρά καρφιά και να διατρέξει μία απόσταση σημαντική. Η Γάγγρα είναι το τέρμα και πυρίκαυστο το τέλος του Μάρτυρα.
Η εντολή εκτελείται πάραυτα. Κι ο δρομέας Μάρτυρας εκκινεί. Τα πόδια γίνονται διάτρητα. Οι πόνοι φρικτοί. Ο ηρωισμός όμως απαράμιλλος. Ο θαυμασμός των στρατιωτών καταφανής. Η κόπωσή του εμφανής. Η δίψα του αφόρητη. Κι ο Μάρτυρας του Χριστού καταφύγιό τους. Η συγχώρεση πρόθυμη κι η προσευχή θερμή για τους δημίους του. Ο Κύριος εισακούει, θαυματοποιεί και νερό άφθονο αναβλύζει από μία πέτρα.
Ο ηρωισμός και η αγάπη του Καλλίνικου καταπλήσσουν κι επηρεάζουν τους στρατιώτες. Η δειλία τους όμως μπροστά στην ισχύ του άρχοντα υπερισχύει. Κι η προτροπή του Μάρτυρα συνηγορεί.
Η πυρά ανάπτεται. Το πληγωμένο Μαρτυρικό σώμα γίνεται πυρανάλωμα. 29 Ιουλίου: Η ψυχή του Καλλίνικου μετατίθεται στα Επουράνια Σκηνώματα και συναπαρτίζεται στον πανευκλεή χορό των Μαρτύρων. Εκεί ευφραίνεται αένα την τρυφή του Παραδείσου.-
