ΟΣΙΟΣ Σ Ι Σ Ω Η Σ Ο ΜΕΓΑΣ,
ο επίγειος άγγελος.
Στο χώρο της οσιακής ζωής προσέρχονται όσοι αγαπούν πολύ τον Κύριο. Αυτοί απαντούν καταφατικά στην πρόσκληση του Ιησού: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ. η , 34). Λένε «ΝΑΙ» και ρίχνονται σ' έναν αδυσώπητο αγώνα κατά του εαυτού τους, κατά του κόσμου, κατά του Σατανά. Πολεμούνται και πολεμούν. Πληγώνονται, αλλά δεν πτοούνται. Δίνουν μάχες και σημειώνουν νίκες. Με θώρακα την πίστη, με άγκυρα την ελπίδα, με όπλα την αγάπη και την ταπείνωση, την προσευχή και τη νηστεία, αντιμάχονται τις σκοτεινές
ο επίγειος άγγελος.
Στο χώρο της οσιακής ζωής προσέρχονται όσοι αγαπούν πολύ τον Κύριο. Αυτοί απαντούν καταφατικά στην πρόσκληση του Ιησού: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ. η , 34). Λένε «ΝΑΙ» και ρίχνονται σ' έναν αδυσώπητο αγώνα κατά του εαυτού τους, κατά του κόσμου, κατά του Σατανά. Πολεμούνται και πολεμούν. Πληγώνονται, αλλά δεν πτοούνται. Δίνουν μάχες και σημειώνουν νίκες. Με θώρακα την πίστη, με άγκυρα την ελπίδα, με όπλα την αγάπη και την ταπείνωση, την προσευχή και τη νηστεία, αντιμάχονται τις σκοτεινές
δυνάμεις, «δίνουν αίμα και παίρνουν πνεύμα», ανέρχονται τις βαθμίδες της τελειότητας κι επιτυγχάνουν το «καθ' ομοίωσιν».
Οι Όσιοι, άμεσοι κοινωνοί Χριστού, θεοποιημένες εικόνες Θεού. Στην ατέλειωτη στρατιά τους οι «Μεγάλοι» διακρίνονται. Εκείνοι, που έδωσαν πολλά και πήραν πολλά. Εκείνοι, που πρόσφεραν τα πάντα και κατέκτησαν τα πάντα. «Οι μηδέν έ χοντες και τα πάντα
Οι Όσιοι, άμεσοι κοινωνοί Χριστού, θεοποιημένες εικόνες Θεού. Στην ατέλειωτη στρατιά τους οι «Μεγάλοι» διακρίνονται. Εκείνοι, που έδωσαν πολλά και πήραν πολλά. Εκείνοι, που πρόσφεραν τα πάντα και κατέκτησαν τα πάντα. «Οι μηδέν έ χοντες και τα πάντα
κατέχοντες» (Β Κορ. στ 10) κατά τον 'Απ. Παύλο.
Όσιος Σ Ι Σ Ω Η Σ ο Μέγας, στο προσκήνιο.
Το καύχημα των Μοναζόντων, το αγλάϊσμα των Αγγέλων. Η χαρμονή του Θεού. Άγγελος επίγειος. Άνθρωπος Ουράνιος. Ταπείνωσης υπόδειγμα. Εγκράτειας υπογραμμός. Άσκησης υπέρμαχος. Αγάπης εκφραστής.
Από μικρής ηλικίας δείχνει αγαπητική διάθεση προς το Θεό. Το χωράφι της ψυχής του αρδεύεται από τη Θεία Χάρη. Η αγάπη στον άνθρωπο αυξάνεται. Η αγάπη στο Θεό κορυφώνεται. Ο πόθος της ερημικής ζωής εκδηλώνεται. Οι δυνάμεις σφυγμομετρούνται. Η πίστη θερμομετρείται. Η λαχτάρα για κοινωνία με το Θεό αποκαλύπτεται. Η εξόρμηση για την αναζήτηση του Νυμφίου της ψυχής πραγματοποιείται. Η τερπνότητα του κόσμου εγκαταλείπεται. Τα θέλγητρα της ματαιότητας μηδενίζονται. Η φυγή επιτελείται. Η αύλιση συντελείται.
Ο Σισώης, πολίτης της ερήμου, υποψήφιος οικιστής του Παραδείσου. Η αγγελική ζωή αρχίζει στη γη για να συνεχισθεί στον Ουρανό. Ο στίβος της ασκητικής ζωής ανοίγεται.Η υπερφυσική ζωή επιδιώκεται. Οι αγώνες αρχίζουν. Οι προσπάθειες τιτάνιες. Οι μάχες σκληρές. Το σώμα κυριαρχείται. Το πνεύμα κυριαρχεί. Η διαρκής επίκληση του Ονόματος του Ιησού μαστίζει τους Δαίμονες, εξαγιάζει το στόμα, καθαρίζει την ψυχή, φωτίζει το νου, ελκύει το έλεος του Θεού.
Η εγκράτεια άτεγκτη. Η νηστεία αυστηρή. Η αγρυπνία συνεχής.Η μνήμη του Θεού ανελλιπής. Χαρακτηριστική η στάση του μπροστά στον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου, του ενδόξου Βασιλιά. Φρίττει στον αναλογισμό της παροδικότητας του χρόνου, της προσκαιρότητας της δόξας. Λυπάται βαθιά, θρηνεί ειλικρινά, οδύρεται γοερά και συλλογίζεται:«Σε αντικρίζω, τάφε και δειλιάζω και χύνω καυτά, καρδιακά δάκρυα. Σκέφτομαι το χρέος, την κοινή οφειλή μας». Κι αναφωνεί: «Θάνατε, πως μπορώ να σ' αποφύγω;»
Ζει ο σοφός γέροντας σα μελλοθάνατος κι ετοιμάζεται σαν αιώνιος. Η παρουσία του Θεού έντονη στη ζωή του.Η υποταγή του στο θέλημα του Κυρίου καθολική. Η εμπιστοσύνη του παιδική. Η αθωότητά του χαρακτηριστική. Η πραότητά του φανερή. Η υπομονή του έκδηλη. Η διάκριση ρυθμιστική. Η προόραση χάρισμα Ουράνιο. Καθοδηγεί και συμβουλεύει, ενθαρρύνει και παρηγορεί, όσους τον πλησιάζουν. Οι ασθενείς βρίσκουν τη θεραπεία. Οι νεκροί δέχονται την ανάσταση. Οι πλανεμένοι τον οδηγό. Οι ολιγόπιστοι το στήριγμα. Οι αγωνιστές το βοηθό. «Έπεσες; Σήκω, πάλι και πάλι», έλεγε.
Στον εαυτό του αυστηρός. Στους άλλους επιεικής. Στον Κύριο ικέτης θερμός. Στην ευσπλαχνία Του ελπίζει. Στη δικαιοσύνη Του ωχριά. Την ψυχή του επιμελείται σχολαστικά. Ενδοσκοπεί επίμονα κι επίπονα. Τη σάρκα καθυποτάσσει στο λογισμό σταθερά. Την ψυχή στη δουλεία των παθών διατηρεί αταπείνωτη.
Ιχνηλάτης Χριστού είναι. Αναβάτης Ουρανού γίνεται. Απαθείας χιτώνα ενδύεται. Αρετών στολισμούς δέχεται.
Η αγάπη του άδολη. Η ταπείνωση πανίσχυρη. Η στοργή προς το Χριστό ένθερμη.
Το τέλος της επίγειας αγωνιστικής του πορείας ειρηνικό, αλλά και θαυμαστό. Το πρόσωπό του απαστράπτει. Παρόντες ο Μ. Αντώνιος, ο χορός των Προφητών, ο χορός των Αποστόλων, ο χορός των Αγγέλων.
Η παράκλησή του θερμή προς τους Αγγέλους να τον αφήσουν λίγο να μετανοήσει. «Πραγματικά δεν έχω τη συνείδηση, ότι έστω έκανα αρχή μετανοίας» απαντά σε ερώτηση των γερόντων.
Σε λίγο βλέπει τον Κύριο να έρχεται και να του λέει: «Φέρετέ μου το σκεύος της ερήμου». Αμέσως το πνεύμα παραδίδεται στα χέρια του Άγωνοθέτη Ιησού. Αστραπή επακολουθεί και ευωδία εκχύνεται.
Ο Όσιος Σισώης κοσμεί το χορό των Οσίων, μεγαλύνει την Αγία Τριάδα, μεσιτεύει για όλους μας.
Τον τιμάμε ευλαβικά στις 6 Ιουλίου.-
Όσιος Σ Ι Σ Ω Η Σ ο Μέγας, στο προσκήνιο.
Το καύχημα των Μοναζόντων, το αγλάϊσμα των Αγγέλων. Η χαρμονή του Θεού. Άγγελος επίγειος. Άνθρωπος Ουράνιος. Ταπείνωσης υπόδειγμα. Εγκράτειας υπογραμμός. Άσκησης υπέρμαχος. Αγάπης εκφραστής.
Από μικρής ηλικίας δείχνει αγαπητική διάθεση προς το Θεό. Το χωράφι της ψυχής του αρδεύεται από τη Θεία Χάρη. Η αγάπη στον άνθρωπο αυξάνεται. Η αγάπη στο Θεό κορυφώνεται. Ο πόθος της ερημικής ζωής εκδηλώνεται. Οι δυνάμεις σφυγμομετρούνται. Η πίστη θερμομετρείται. Η λαχτάρα για κοινωνία με το Θεό αποκαλύπτεται. Η εξόρμηση για την αναζήτηση του Νυμφίου της ψυχής πραγματοποιείται. Η τερπνότητα του κόσμου εγκαταλείπεται. Τα θέλγητρα της ματαιότητας μηδενίζονται. Η φυγή επιτελείται. Η αύλιση συντελείται.
Ο Σισώης, πολίτης της ερήμου, υποψήφιος οικιστής του Παραδείσου. Η αγγελική ζωή αρχίζει στη γη για να συνεχισθεί στον Ουρανό. Ο στίβος της ασκητικής ζωής ανοίγεται.Η υπερφυσική ζωή επιδιώκεται. Οι αγώνες αρχίζουν. Οι προσπάθειες τιτάνιες. Οι μάχες σκληρές. Το σώμα κυριαρχείται. Το πνεύμα κυριαρχεί. Η διαρκής επίκληση του Ονόματος του Ιησού μαστίζει τους Δαίμονες, εξαγιάζει το στόμα, καθαρίζει την ψυχή, φωτίζει το νου, ελκύει το έλεος του Θεού.
Η εγκράτεια άτεγκτη. Η νηστεία αυστηρή. Η αγρυπνία συνεχής.Η μνήμη του Θεού ανελλιπής. Χαρακτηριστική η στάση του μπροστά στον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου, του ενδόξου Βασιλιά. Φρίττει στον αναλογισμό της παροδικότητας του χρόνου, της προσκαιρότητας της δόξας. Λυπάται βαθιά, θρηνεί ειλικρινά, οδύρεται γοερά και συλλογίζεται:«Σε αντικρίζω, τάφε και δειλιάζω και χύνω καυτά, καρδιακά δάκρυα. Σκέφτομαι το χρέος, την κοινή οφειλή μας». Κι αναφωνεί: «Θάνατε, πως μπορώ να σ' αποφύγω;»
Ζει ο σοφός γέροντας σα μελλοθάνατος κι ετοιμάζεται σαν αιώνιος. Η παρουσία του Θεού έντονη στη ζωή του.Η υποταγή του στο θέλημα του Κυρίου καθολική. Η εμπιστοσύνη του παιδική. Η αθωότητά του χαρακτηριστική. Η πραότητά του φανερή. Η υπομονή του έκδηλη. Η διάκριση ρυθμιστική. Η προόραση χάρισμα Ουράνιο. Καθοδηγεί και συμβουλεύει, ενθαρρύνει και παρηγορεί, όσους τον πλησιάζουν. Οι ασθενείς βρίσκουν τη θεραπεία. Οι νεκροί δέχονται την ανάσταση. Οι πλανεμένοι τον οδηγό. Οι ολιγόπιστοι το στήριγμα. Οι αγωνιστές το βοηθό. «Έπεσες; Σήκω, πάλι και πάλι», έλεγε.
Στον εαυτό του αυστηρός. Στους άλλους επιεικής. Στον Κύριο ικέτης θερμός. Στην ευσπλαχνία Του ελπίζει. Στη δικαιοσύνη Του ωχριά. Την ψυχή του επιμελείται σχολαστικά. Ενδοσκοπεί επίμονα κι επίπονα. Τη σάρκα καθυποτάσσει στο λογισμό σταθερά. Την ψυχή στη δουλεία των παθών διατηρεί αταπείνωτη.
Ιχνηλάτης Χριστού είναι. Αναβάτης Ουρανού γίνεται. Απαθείας χιτώνα ενδύεται. Αρετών στολισμούς δέχεται.
Η αγάπη του άδολη. Η ταπείνωση πανίσχυρη. Η στοργή προς το Χριστό ένθερμη.
Το τέλος της επίγειας αγωνιστικής του πορείας ειρηνικό, αλλά και θαυμαστό. Το πρόσωπό του απαστράπτει. Παρόντες ο Μ. Αντώνιος, ο χορός των Προφητών, ο χορός των Αποστόλων, ο χορός των Αγγέλων.
Η παράκλησή του θερμή προς τους Αγγέλους να τον αφήσουν λίγο να μετανοήσει. «Πραγματικά δεν έχω τη συνείδηση, ότι έστω έκανα αρχή μετανοίας» απαντά σε ερώτηση των γερόντων.
Σε λίγο βλέπει τον Κύριο να έρχεται και να του λέει: «Φέρετέ μου το σκεύος της ερήμου». Αμέσως το πνεύμα παραδίδεται στα χέρια του Άγωνοθέτη Ιησού. Αστραπή επακολουθεί και ευωδία εκχύνεται.
Ο Όσιος Σισώης κοσμεί το χορό των Οσίων, μεγαλύνει την Αγία Τριάδα, μεσιτεύει για όλους μας.
Τον τιμάμε ευλαβικά στις 6 Ιουλίου.-