ΑΓΙΟΙ : ΠΕΤΡΟΣ και ΠΑΥΛΟΣ οι κορυφαίοι Απόστολοι.

29/6 

ΑΓΙΟΙ : ΠΕΤΡΟΣ   και   ΠΑΥΛΟΣ

οι κορυφαίοι  Απόστολοι.

                                Ταπεινός και  άσημος  ψαράς της Βηθσαϊδά της  Γαλιλαίας  ο Πέτρος,

πρόθυμα εγκαταλείπει τα δίχτυα και ακολουθεί  πιστά τον  Ιησοῦ. Είναι ο αυθόρμητος  και  ορμητικός  μαθητής Του, ο ευαίσθητος και δυναμικός, «πέτρα  της  πίστεως» τον ονομάζει ο Κύριος.

 Βλαστός  της  Ταρσού  ο   Παύλος, μορφωμένος  πλατιά, ζηλωτής του Μωσαϊκού  Νόμου,  διώκτης   απηνής   του Χριστιανισμού.

           Η αγάπη  του  Θεού  τον  αρπάζει, τον  μεταστρέφει   και  τον   αναδεικνύει Πυρφόρο Απόστολο  Χριστού.  Είναι ο «Πρώτος μετά  τον  Έναν.»  Είναι   το  «σκεύος  εκλογής  του  Θεού .»

       Πέτρος και  Παύλος! Δυο δοχεία  του Αγ. Πνεύματος. Δυο  κρουνοί της  Θείας  Χάριτος.-

ΚΥΡ.Β΄ ΜΑΤΘ.ΚΛΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ. Η υπακοή.

ΚΥΡ. Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ.
ΚΛΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ. (Ματθ. δ΄, 18 – 23 ).Η υπακοή.
΄΄Οι δε ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ». ( Ματθ. δ΄ , 22 ).
Ανδρέας και Πέτρος, Ιάκωβος καί Ιωάννης. Δύο ζεύγη ομόφρονων και ομόψυχων αδελφών, που δέχονται την Υψηλή κλήση του Ιησού και την αποδέχονται πάραυτα. Αφήνουν τα πάντα, Τον ακολουθούν και βρίσκουν το παν. Αποφασίζουν αρχικά την αποταγή και καταλήγουν στην υποταγή. Σημειώνουν την τέλεια υπακοή.
Η υπακοή, προϋπόθεση της σωτηρίας και όρος απαρέγκλιτος της τελειότητας, όπως ο Κύριος την θέτει.
Η υπακοή συνεπάγεται την κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.
Η υπακοή προϋποθέτει ταπείνωση, εκκοπή του ιδίου θελήματος και ενστέρνιση του θελήματος του Θεού, μέσα από την τήρηση των εντολών Του.
Η υπακοή απαιτεί τη μετατροπή του εγωκεντρισμού σε Χριστοκεντρισμό.
Με τον Χριστό στο επίκεντρο όλοι οι άλλοι στην περιφέρεια αξιοποιούνται και ο ίδιος ο άνθρωπος επιτυγχάνει την κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη.
Η υπακοή επιζητεί την αντικατάσταση της φιλαυτίας με την αγάπη προς τους άλλους. Μια αγάπη, που μεταφράζεται σε εμπειρία αλληλοπεριχώρησης αγαπωμένων προσώπων, με στόχο τη σωτηρία.
Η υπακοή μεταμορφώνει τον άνθρωπο από άτομο σε πρόσωπο, με προοπτική πανανθρώπινης σχέσης.
«Η π α ρ α κ ο ή θάνατος και η υ π α κ ο ή ζωή».Η παρακοή του Αδάμ επέφερε τη διαίρεση και τον θάνατο. Η υπακοή του νέου Αδάμ, του Χριστού, πρόσφερε την ενότητα και τη ζωή.
Η υπακοή, λοιπόν, στο θέλημα του Θεού, ενοποιεί και ζωοποιεί τον άνθρωπο.
Η υπακοή εξασφαλίζει την Αγιοτριαδική ενοίκηση και την Χριστοποίηση του ανθρώπου.
Η υπακοή είναι προσωπική, ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου, διαρκής θετική κίνηση, εκούσιος ζωοποιός θάνατος. Μέσα από τον θάνατο εκπηγάζει η ανάσταση.

Αυτή είναι η εμπειρία όλων των Αγίων και αυτή η συνεχής προτροπή τους, σ’ όλους τους αθλητές της Στρατευομένης Εκκλησίας.-

Ομολογία.

ΚΥΡ. ΑΓ.  ΠΑΝΤΩΝ.(Ματθ.ι΄,32–33,37–38,ιθ΄,27–30)

Ο Μ Ο Λ Ο Γ Ι Α. 
 «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς».(Ματθ.ι΄,32).

Όλοι οι Άγιοι έχουν κοινό σημείο αναφοράς τον Χριστό και Εκείνον βιώνουν «εν Αγίω Πνεύματι».Η βίωση αυτή συνεπάγεται την ομολογία.

Ομολογία «διά Χριστού» και «εν Χριστώ».

Ομολογία, ύστερα από την κοινωνία με τον Χριστό και με τη δύναμή Του.

Η ομολογία των Αγίων απαύγασμα της Χριστοποίησή τους. Δέκτες οι ίδιοι  του  Θεού Λόγου, αναδεικνύονται και προβολείς του Θείου Φωτός.

Οι Άγιοι ομολόγησαν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον και Αναστημένον.

Με την πίστη εδραία, με την καρδιά πυρακτωμένη έδιναν  τη μαρτυρία του Χριστού ακατάπαυστα.

Οι Μάρτυρες με την παρρησιακή ομολογία τους, προκαλούσαν τα ανήλεα μαρτύρια και σφράγιζαν με το αίμα τους την αγωνιστική τους πορεία.

Η ομολογία τους θα εξασφαλίσει και την ομολογία του Χριστού. Η ενοίκηση του Χριστού εντός τους θα δώσει τη μαρτυρία της γνησιότητας στον Πατέρα.

Ο Θεός Πατέρας, που αγαπά τον Υιό θα επιδείξει αγάπη και στον άνθρωπο, που συνδέεται με τον Χριστό. Δηλαδή η ένωσή μας με τον Χριστό εχέγγυο και της απόδοσης της πατρικής αγάπης, ένεκεν του Υιού.

Συνεπώς κατά τη Δευτέρα Παρουσία ο Λόγος θα μαρτυρήσει για τους Αγίους.

Η ομολογία μας στη γήϊνη ζωή θα διασφαλίσει  την  ομολογία του Κυρίου, για την κληρονομία της αιώνιας ζωής.

Ανένδοτος αγώνας, λοιπόν, για Χριστοποίηση και ομολογία.-

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ.

11/6. ΑΓΙΟΣ  ΛΟΥΚΑΣ  ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Ο  ΙΑΤΡΟΣ   ΚΑΙ  ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

             Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς,Βαλεντὶν Βόϊνο Γιασενέτσκι,γεννήθηκε  τὸ 1877  στὸ   Ποντικάπαιο ( Κέρτς ) τῆς Κριμαίας ἀπὸ θεοσεβεῖς καὶ φιλάνθρωπους  γονεῖς.Δέχτηκε τὰ νάματα τῆς  πίστεως  καὶ τῆς ἀγάπης στὸ Θεὸ καὶ στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ νηπιακὴ ἡλικία.Μὲ τὴν εὐφυΐα ἔμφυτη ἐπιλέγει γιὰ σπουδὴ τὴν ἰατρικὴ σχολή,ἔτσι ὥστε νὰ θεραπεὺει σώματα καὶ ψυχές. Ἀναδείχθηκε ἄριστος ἐπιστήμων στὴν ὀφθαλμολογία, μὲ ἔντονη συμμετοχὴ σὲ ἰατρικὰ  συνέδρια, μὲ σημαντικὲς ἔρευνες, μὲ πλούσιο συγγραφικὸ ἔργο, ἀφειδώλευτη  προσφορὰ στοὺς συνανθρώπους του, ἀλλὰ καὶ ἀνελλιπῆ συμμετοχὴ στὴ Λατρευτικὴ καὶ Μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

       Τὸ 1921,  ἰατρὸς διάσημος, Καθηγητὴς τοῦ  Πανεπιστημίου  τῆς  Τασκένδης, χειροτονεῖται Ἱερέας τοῦ Ὑψίστου, ἐκπληρώνοντας τὸν ἐνδόμυχο πόθο του. Κι' ἀπ' αὐτὴ τὴ  θέση, ρασοφόρος, εὔτολμα διδάσκει καὶ χειρουργεῖ.

            Τὸ 1923 κείρεταιΜοναχός, μετονομάζεται Λουκᾶς,πρὸς τιμὴ τοῦ Εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ καὶ χειροτονεῖται Ἀρχιερέας. Δυναμικὸς καὶ τολμηρὸς δὲ διστάζει νὰ συγκρουσθεῖ μὲ τὴ σκληρὴ ἐξουσία, ὅταν ἡ Ἐκκλησία διώκεται καὶ διατάσσεται ἡ ἀπομὰκρυνση τῶν  εἰκόνων ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ  χειρουργείου. Ἡ ἄρνησή του ὅμως νὰ χειρουργήσει συγγενῆ κομματικοῦ στελέχους ἐπαναφέρει τὴν εἰκόνα  τῆς Παναγίας στὴ  θέση της.

          Ὡς Ἐπίσκοπος Τασκένδης καὶ Τουρκεστάν, διακρίνεται γιὰ τὴ  δράση του καὶ τὴν ἄγρυπνη φροντίδα του γιὰ τὸ ποίμνιό του. Στόχος του νὰ μὴ χαθεῖ καμιὰ ψυχή, νά ἀναδείξει  τὴν ποίμνη, ποὺ  ὁ  Κύριος τοῦ  ἐμπιστεύθηκε "γωνιὰ  τοῦ Παραδείσου", μέ τούς πιστοὺς Οὐρανοπολίτες   σεσωσμένους. Τοιουτοτρόπως, ὅταν  συλλαμβάνεται μὲσα στὸ σπίτι του  καὶ ἐξορίζεται, ἀφήνοντας τὰ 4 ἀπορφανισθέντα παιδιά του καὶ φυλακίζεται, ἐπὶ 10  ἔτη στὴ Σιβηρία, ὑπομένει βασανιστήρια, μαρτυρικὲς ἀνακρίσεις,ἀλλὰ καὶ ἐνημερώνει συμβουλευτικά τούς Χριστιανούς, ἀποστέλλοντας ἀντίγραφα σχετικά, ὥστε νὰ ἀγρυπνοῦν,διαφυλάσσοντας ἀλώβητη τὴν πίστη τους καὶ ἀδιάπτωτη τὴν ἀγάπη τους στὸν  Κύριο.Ὑποφέρει τὰ πάνδεινα γιὰ τὴν πίστη του στὸ Χριστό, ἀλλὰ εὐφραίνεται ἐσωτερικά.

Η κάθοδος του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

 

ΚΥΡ. ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ. ( Πραξ. β΄ , 1 – 11 )
Η κάθοδος του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

«Και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι, ωσεί πυρός…και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις .»( Πραξ. β΄,3–4 ).
Πεντηκοστή ! Η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας, εφ’ όσον η έλευση του Παρακλήτου ενεργοποίησε και αποκάλυψε την παρουσία της Εκκλησίας στον κόσμο.
Η εμφάνιση του Παναγίου Πνεύματος εκδηλώθηκε με πύρινες γλώσσες, για να καταδείξει τον αποστολέα του, που είναι ο Χριστός, την αποστολή του, που είναι η μόρφωση του Χριστού στις καρδιές των ανθρώπων, το ομοούσιο των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδας, αφού ο Θεός είναι «πυρ καταναλίσκον» και τη διπλή ενέργεια της διδασκαλίας των Αγίων Αποστόλων, η οποία άλλους ως Φως φωτίζει και άλλους ως φωτιά κατακαίει.
«…γλώσσαι ωσεί πυρός». Γλώσσαι σαν φωτιά επικάθησαν στις κεφαλές των Αγίων Αποστόλων και πάραυτα η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος πλημμύρισε το είναι τους και προσέλαβαν το χάρισμα της γλωσσολαλιάς.