Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

ΠΑΥΛΟΣ ο Απόστολος των εθνών.



29/6 ΠΑΥΛΟΣ ο Απόστολος των Εθνών.

Δρομέας  στο  στίβο  της  ζωής, διαβάτης  στον  πλανήτη  μας   και  ο  Σαούλ, άνδρας   Ιουδαίος         « γεγεννημένος εν Ταρσώ της Κιλικίας», μεγαλώνει και μορφώνεται στον ελεύθερο αέρα της Ταρσού ο μελλοντικός κήρυκας της Χριστιανικής ελευθερίας.
Μαθητεύει «παρά τους πόδας» Γαμαλιήλ, του νομοδιδασκάλου και εξέρχεται φλογερός και φανατικός, σκληρός και δυναμικός διώκτης των Χριστιανών.
Μετά από τον λιθοβολισμό του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, ο Σαούλ γίνεται πιο ορμητικός.
Στόχος του, τώρα, η Δαμασκός. Έφιππος ξεκινάει να φθάσει γρηγορώτερά και να εκπληρώσει το σχέδιό του. Μοιάζει με κυνηγό, που τον έχει κυριεύσει μία αχαλίνωτη μανία για κυνήγι. Αλλ’ αυτές τις μέρες δεν ήταν ο μόνος κυνηγός. Κάποιος άλλος, Ιησούς ο Ναζωραίος, ακολουθεί τα ίχνη του. Ο Σαούλ νομίζει πως καταδιώκει, ενώ καταδιώκεται. Η αγάπη του Χριστού αυτή τη φορά τρέχει πίσω από το πολύτιμο θήραμα κι ο Σαούλ σ’ αυτό το ταξίδι είναι αδύνατο πια να ξεφύγει. Καθώς πλησιάζει προς τον τόπο της καινούργιας του ανομίας, βαδίζει προς τη μεγάλη του στιγμή. Και να, τώρα, πάνω απ’ τον ουρανό καίει μία εκτυφλωτική φλόγα. Τα άλογα στήνονται όρθια, ενώ ο Σαούλ βρίσκεται ξαπλωμένος κάτω. Μέσα στο φλογισμένο όραμα ένα πρόσωπο ξεχωρίζει, με δυό μάτια, που τον κοιτάζουν σοβαρά και λυπημένα, υπέροχα και ήρεμα. Και τότε μια φωνή ακούεται απαλή σαν χάδι, σαν γλυκό παράπονο, που τον καλεί με το όνομά του: -«Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;
Πάραυτα, σαν αστραπή περνάει από το μυαλό του η σκέψη : -« Έχασα. Ο Ιησούς ζει.» Μια ερώτηση, που δε δείχνει αμφιβολία, αλλά κατάπληξη, βγαίνει από τα χείλη του: -« Τις ει, Κύριε;»
-« Εγώ ειμι Ι Η Σ Ο Υ Σ, ον συ διώκεις ». Τότε ένα υπερκόσμιο φως πλημμυρίζει το είναι του. Το φως της πίστεως έχει ανατείλει μέσα του ! Ο Ουράνιος Κυνηγός έχει συλλάβει το ατίθασο αγρίμι,το αιχμαλώτισε, το εδάμασε και όταν σηκώθηκε ο Σαούλ ήταν για πάντα ένας πιστός ακόλουθος του Ιησού, για όλους τους αιώνες.
Ο Παύλος, η γιγαντιαία προσωπικότητα. Ο Παύλος, με το άφθαστο ηθικό μεγαλείο. Ο άνθρωπος, που μπόρεσε να είπει: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός.»(Γαλ.β. ,20).
Όλος Χριστός ο Παύλος.Τα πόδια του ήταν πόδια Χριστού. Τα χέρια του χέρια Χριστού. Το στόμα του στόμα Χριστού. Άφησε τη φωνή του ν’ αντηχήσει τους πιο υπέροχους τόνους, να ψάλλει τους πιο ωραίους ύμνους γι’ αυτό, που επυρπολείτο ακατάπαυστα η καρδιά του, την αγάπη.
Κι έγινε ο ακούραστος αυτός εργάτης της αγάπης, ο κατ’ εξοχήν Απόστολος της αγάπης, ο «πρώτος μετά τον Έναν»,ο ένθερμος κήρυκας Ιησού του Ναζωραίου.
Ας ακούσουμε όλοι μας την πρόσκλησή του «μιμηταί μου γίνεσθε.» (Α΄,Κορ.,ια. ,1). Ας αφήσουμε την καρδιά μας να την πυρπολήσει ο θησαυρός της αγάπης του Παύλου, να την ηλεκτρίσει η ακλόνητη πίστη του και τα χείλη μας, ας ψιθυρίσουν θερμές ικεσίες.-








Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Πηγή ΖΩΗΣ.

ΚΥΡ. ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ( Ιωαν. ζ΄ , 37 – 52, η΄ , 12 ).ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ.
΄΄Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω΄΄. ( Ιωαν. ζ΄ , 37) .Η προτροπή του Χριστού προς τον άνθρωπο είναι σαφής : Εάν κάποιος διψάει, ας έρχεται προς εμένα και ας πίνει».
Ο Κύριος είναι η Πέτρα της Ζωής, απ’ όπου αναβλύζει το «ύδωρ το ζων», που είναι το Άγιο Πνεύμα.
Ο Χριστός προσφέρει στον άνθρωπο «ύδωρ» αείζωο. Είναι ο Ζωοδότης Κύριος.Ο Χριστός ικανοποιεί τη μεταφυσική δίψα του ανθρώπου αναλογικά της προσωπικής εκζήτησης.
Ο Χριστός εξασφαλίζει την καταλλαγή του ανθρώπου με τον Θεό.
Ο Χριστός ανακαινίζει και μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε πρόσωπο, με επιλογές ελευθερίας.
Το Άγιο Πνεύμα, ως «ύδωρ ζωής», επιτελεί την κάθαρση της καρδιάς, παρέχει τον φωτισμό του νου και οδηγεί τον άνθρωπο στη Θέωση.
Το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και αναπαύεται στον Υιό.
Και ο Λόγος και ο Παράκλητος δρουν σωστικά και απεργάζονται τη Θέωση του ανθρώπου.
Τοιουτοτρόπως συντελούν στη μεταμόρφωση του κόσμου.
Το Άγιο Πνεύμα αρδεύει την καρδιά του ανθρώπου, ζωοποιεί την ύπαρξή του και τον καθιστά μέτοχο της Θεοποιού ενέργειάς Του.Η διασύνδεση του ανθρώπου με την πηγή της Ζωής, τον Χριστό και η αποδοχή του «ύδατος του Παναγίου Πνεύματος», προκαλούν την εσωτερική αλλοίωση του ανθρώπου, η οποία αντικατοπτρίζεται εξωτερικά.
Ο κορεσμός της δίψας του ανθρώπου για ζωή, ειρήνη, χαρά, Αιωνιότητα, επιτυγχάνεται με την καταφυγή στην Τριαδική Θεότητα.
Η Χριστοποίηση και Αγιοπνευματική Ναοποίηση του ανθρώπου, συνεπάγονται και την Αγιοποίησή του.Αυτήν, ας ποθούμε και ας αγωνιζόμαστε να πετύχουμε.-