ΑΝΘΡΩΠΟΙ μονάχοι...

ΑΝΘΡΩΠΟΙ  μονάχοι…

*********************

Άνθρωποι  μονάχοι…

Ξεκίνημα…Γήϊνη πορεία…

Δρόμος  μακρύς  και  στενός

                  και  ανηφορικός.

Συνωστισμός  ανθρώπων.

Αντάμωμα  προσώπων.

Άνθρωποι  μονάχοι…

Μονάχοι  σαν  στάχυα  στον  κάμπο.

Σαν  κυπαρίσσια  στο  ξέφωτο.

Μια πυξίδα  κατεύθυνσης  αποτελούν.

Μια  βολίδα  προς  τον  Ουρανό                  

                                        εκτοξεύουν.

Εκεί  είναι  ο  στόχος.

Μακρυά  από  αντιθέσεις.

Υπερβαίνοντας  αντιπαραθέσεις.

Άνθρωποι  μονάχοι…

Μόνοι  με  μόνο  τον  Θεό!

Σωστική  στάση  ζωής.

Πρόκληση  και  πρόσκληση,

                             για μίμηση  είναι.-

             Από την Ποιητική Συλλογή

                ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ.   Ε.Α.Κ.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ.

ΚΥΡ.  Ζ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ( ΤΥΦΛΩΝ )( Ρωμ. ιε΄, 1- 7 )

ΚΟΙΝΩΝΙΑ   ΑΓΑΠΗΣ.

«Οφείλομεν  δε ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων  βαστάζειν και μη εαυτοίς αρέσκειν.»( Ρωμ. ιε΄,1).

Ο άνθρωπος πλασμένος από τον Θεό είναι πρόσωπο «δυνάμει.» Έχει δηλαδή τη δυνατότητα να  αναδειχθεί σε τέλειο πρόσωπο. Η κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό και η ενότητα μαζί Του, τον καθιστά πρόσωπο.

Η  πορεία  από το «κατ’ εικόνα» στο  «καθ’  ομοίωσιν» τον αναδεικνύει πρόσωπο, εφ’ όσον Πρόσωπο είναι και ο Θεός.

Ο Τριαδικός Θεός, τρία Πρόσωπα, Πατέρας αγέννητος, Υιός γεννητός και Άγιο Πνεύμα εκπορευτό.

Πρόσωπο, λοιπόν ο άνθρωπος με τα χαρακτηριστικά του προσώπου : την ελευθερία, την αγάπη, το αιώνιο.

Ο άνθρωπος – πρόσωπο - με κυρίαρχη έκφραση την αγάπη, ως αλληλοπεριχώρηση, κένωση, θυσία, σταυρό.

Ο άνθρωπος – πρόσωπο -  δεν  αυτοεγκλωβίζεται  ερμητικά, αλλά ανοίγεται κυριολεκτικά στην αναζήτηση άλλου προσώπου. Εγκαταλείπει την φιλαυτία, εγκολπώνεται την φιλοθεϊα και στρέφεται προς την φιλαδελφία.

Τοιουτοτρόπως εισέρχεται με ελευθερία στο άλλο πρόσωπο, επιτρέπει και τον  άλλον να εισέλθει  μέσα του, εκπληρώνει το θέλημα του άλλου και βιώνει την αλληλοπεριχώρηση  των αγαπωμένων προσώπων.

Η υπέρβαση του «εγώ» τον οδηγεί στην ενστέρνιση του «εμείς» και στην  θυσία υπέρ του άλλου.

Η αυτοθυσιαστική αγάπη τον κατευθύνει στην ανάληψη των ασθενειών των αδυνάτων αδελφών, στην ίασή τους, μέσα από την αγαπητική οικειοποίηση.

Η κίνηση αυτή της άρσης των ασθενημάτων των αδυνάτων αδελφών είναι οφειλή και  χρέος αγάπης.

«Μη εαυτοίς αρέσκειν» εντέλλεται ο Απ. Παύλος, που γνώρισε τον Χριστό αποκαλυπτικά και μεταστράφηκε κατά 180ο και ενώθηκε με τον Χριστό και απέκτησε νου Χριστού, θέληση Χριστού, καρδιά Χριστού και βίωσε την θυσία καθημερινά και καθολικά, στα ίχνη Εκείνου.

Η αποκοπή του ιδίου θελήματος και η υποταγή, η υπακοή στο θέλημα του Θεού και του αδελφού, υλοποιεί το Παύλειο  ένταλμα.

Η αποταγή της αυταρέσκειας, της φιλαρέσκειας, αλλά και της ανθρωπαρέσκειας και η αποδοχή της Θεαρέσκειας, είναι κινήσεις σωστικές.

Η αποβολή του ιδιοτελικού θελήματος και δικαιώματος και η μεταμόρφωση των παθών, σηματοδοτούν την αναγέννηση του ανθρώπου σε πρόσωπο, την επίτευξη του προορισμού της σωτηρίας, την αποδέσμευση από την τυραννία του άγχους και της ανασφάλειας.

Η κενωτική αγάπη είναι Θεϊκή επιταγή, κατά το πρότυπο του Λόγου.-

Ο.Π. ΙΟΥΛ. - ΑΥΓ. 2012 Αρ. Φ. 50

ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ   ΕΚΔΟΣΗ   ΑΡ.Φ.  50    ΙΟΥΛ..  – ΑΥΓ.  2012 /  Διανέμεται  δωρεάν.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.  Γράφει και  επιμελείται (Δυνάμει Θεού) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ   Εκπ/κός

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200

e-mail:  eklidoniari@hotmail. com    και    elklidon@otenet.gr

Η  ιστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com

***************************************************************

Θεολήπτου Φιλαδελφείας. Κατήχηση Ε΄

 Στη Μεταμόρφωση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

1. - Η σημερινή λαμπρή ημέρα της Μεταμόρφωσης, απαιτεί να εξηγήσω στην αγάπη σας - ανάλογα με τη Χάρη που μου δόθηκε από το Χριστό που μεταμορφώθηκε - το μυστήριο της εορτής. Και έτσι, αφού μάθουμε τη δύναμη του μυστηρίου που κρύβεται μέσα της, να εορτάζουμε από δω και πέρα όχι μόνο ψάλλοντας ιερούς ύμνους, αλλά και με σωστή ζωή. Επειδή αυτό ακριβώς, δηλαδή η προκοπή μας στα καλά έργα, αποδεικνύει και ότι έχουμε επίγνωση της δωρεάς που αξιωθήκαμε και ότι έχουμε ανακαλύψει το θησαυρό της, τιμώντας έτσι σεβαστικά την εορτή και με τα λόγια και με τα έργα μας.

2. - Εκείνος που βαδίζει σε πεδιάδα περπατάει εύκολα, επειδή ο τόπος είναι ομαλός και διευκολύνει την οδοιπορία. Όποιος όμως ανεβαίνει σε βουνό κοπιάζει και λούζεται στον ιδρώτα, εξαιτίας της ανηφοριάς, της σωματικής πίεσης και της κόπωσης που εκείνη προκαλεί.

Με ίσια, ομαλή και ευκολοπερπάτητη γη, παρομοίασε το βίο μέσα στις ηδονές, την άνεση και την τρυφή της «κατά σάρκαν» ζωής.  Eπειδή η ζωή αυτή περνάει μέσα στην άνεση και την ευκολία των μάταιων ηδονών.

Με βουνό πάλι, παρομοίασε την ενάρετη ζωή, εξαιτίας της εγκράτειας σε όλα, της αγριάδας της άσκησης και του πόνου που υποφέρουμε απ' όσα θλιβερά μας απαντούν στη ζωή.

3. - Όποιος συζεί με την εγκράτεια και πορεύεται σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού και όποιος καταμαραίνει τις σωματικές ηδονές, εκείνος αποδεικνύεται, σαν τον απόστολο Πέτρο, πιστός και θερμός μαθητής του Κυρίου. Ένας τέτοιος άνθρωπος, θανατώνει το κοσμικό φρόνημα, καταργεί τούς σαρκικούς λογισμούς, ετοιμάζεται για την κακοπάθεια που συνεπάγεται το κήρυγμα του Ευαγγελίου, ελέγχει εκείνους που ζουν άσχημη και αμαρτωλή ζωή και υπομένει για χάρη της αλήθειας τις κακώσεις που αυτοί του προκαλούν, επιδεικνύοντας έτσι το ζήλο του αποστόλου Ιακώβου.

Όποιος πάλι έχει κάνει απόλαυση και τροφή της διανοίας του τα ιερά λόγια, όποιος φλέγεται από την επιθυμία της μελέτης και ασχολείται επίμονα και ευχάριστα με τούς λόγους της φύσεως και την κατανόηση της αλήθειας, αυτός μιμείται τον τρόπο σκέψεως και ζωής του ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου. Αυτός με το σώμα, την ψυχή και τη διάνοια ακολουθεί κατά βήμα τον Κύριο. Αυτός πάντα τρέχει το θλιβερό δρόμο της αρετής, ανεβαίνει στο νοητό όρος και προσεύχεται απερίσπαστα. Επειδή εκεί εκτελείται η καθαρή προσευχή, που διώχνει μακριά κάθε έννοια αυτού του κόσμου και φωτίζει ολόκληρο το νου, αυξάνοντάς τον με το λάδι της θείας αγάπης και καταυγάζοντάς τον με θείες φωτοχυσίες.

4. - Όταν ο νους φωτίζεται με τη μνήμη του Θεού και όταν, με την απερίσπαστη προσευχή, λάμπει και ακτινοβολεί από τη θεία γνώση, όταν επίσης διατηρεί καθαρά όλα τα κινήματα του σώματός του, τότε από το στόμα βγαίνουν λόγια γεμάτα σύνεση και σοφία. Τότε τα αισθητήριά του καλύπτονται από τη ομορφιά της σεμνότητας και τα σωματικά μέλη του κοπιάζουν στη διακονία των καλών πράξεων. Τότε όλος ο άνθρωπος γίνεται φως,γιατί η ψυχή γίνεται λυχνάρι του φωτεινό, που φέγγει «το φως το αληθινό, εκείνο που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο» των αρετών. (Ιωάν. 1,19).

ΠΡΑΞΗ και ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ.

   ΚΥΡ. ΑΓ.ΠΑΤΕΡΩΝ  Δ΄ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ.

  ( Ματθ.  ε΄, 14 – 19 )

 ΠΡΑΞΗ  και ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ.

«Ος δ’ αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών.» ( Ματθ. ε΄, 19 ).

Ο Ευαγγελικός Νόμος, που περιέχεται στην Κ. Διαθήκη, είναι ο Μωσαϊκός  Νόμος  συμπληρωμένος. Είναι ο Νόμος του Θεού στην τέλεια μορφή του. Η τήρηση των εντολών του Θεού καθήκον κάθε εθελοντή στρατιώτη Χριστού.

Κάθε άνθρωπος, που δέχεται το Βάπτισμα  πολιτογραφείται στον κατάλογο υποψηφίων Αγίων, κληρονόμων της βασιλείας του Θεού.

Με το Βάπτισμα ο μεταπτωτικός άνθρωπος υφίσταται ανάπλαση, δέχεται την αναγέννηση, δίδεται η δυνατότητα της Θέωσης.

Στην πνευματική του πορεία ο άνθρωπος διεξάγει έναν αδυσώπητο αγώνα, μια ανένδοτη μάχη, για κάθαρση της καρδιάς, φωτισμό του νου, Χριστοποίηση.

Ο Αθλητής Χριστού πιστεύει ακράδαντα στον Ιησού, τηρεί απαρέγκλιτα τις εντολές του Κυρίου, βιώνει επακριβώς την ορθόδοξη ασκητική και μετέχει ενεργά και συνειδητά στη λατρευτική και Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.

Ο πύκτης του στίβου εκκλησιοποιείται, κάνει πράξη τις εντολές του Θεού και έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να διδάξει την Ευαγγελική  Αλήθεια. «Ο ποιήσας και διδάξας μέγας κληθήσεται εις την βασιλεία των ουρανών».

Το εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο αντικατοπτρίζεται στη βιοτή  του Χριστοποιημένου προσώπου και επιδρά θετικά και πολλαπλά στο κοινωνικό περιβάλλον.

Η  εφαρμογή  και διδασκαλία του Νόμου του Θεού μέλημα των εργατών του πνεύματος, των επιζητητών του Παραδείσου.

Οι έμπρακτοι αποστολείς Ευαγγελικών μηνυμάτων αποτελούν το «φως του κόσμου», είναι τα Κατοικητήρια της Τρισηλίου Θεότητας.

Διδάσκαλοι, αλλά ποιητές, πρωταρχικά, των Κυριακών ρημάτων, ας προσπαθήσουμε να γίνουμε, ώστε να αξιωθούμε της βασιλείας Του.-

Ο Διάβολος αντικοινωνικός.

ΚΥΡ. Ε΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ.(Των Γαδαρηνών)(Ματθ. η΄,28 – θ΄,1)

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ.

« Υπήντησαν  αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι εκ των μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μη ισχύειν τινά παρελθείν διά της οδού εκείνης ».  ( Ματθ. η΄, 28 ).

Ο Τριαδικός Θεός είναι ο Δημιουργός, ο Κύριος, ο Εξουσιαστής των πάντων. Κυβερνά αδιάλειπτα και αλάθητα το Σύμπαν ο Θεός, αλλά δεν παραβιάζει, ούτε καταργεί το αυτεξούσιο των λογικών όντων.

Και ο Διάβολος ακόμη, όντας πρόσωπο, εφ’ όσον άγγελος φωτός δημιουργήθηκε και σε άγγελο του σκότους εξέπεσε, διατηρεί την ελευθερία του.

Πρόσωπο, λοιπόν, ο Διάβολος και κινείται ελεύθερα και αυτενεργεί. Ως πρόσωπο προσωπικά μιλάει στον Χριστό, όπως στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή φαίνεται, αλλά και παρακλητικά, ως έναντι πανίσχυρου αντιπάλου.

Στόχος του πρώτιστος η απώλεια του ανθρώπου. Αυτήν απεργάζεται επίμονα και δολιοπλοκεί. Αντιστρατεύεται τις σωστικές ενέργειες του Θεού και διεργάζεται  αντικοινωνικά.

Ασκεί κατοχική επιρροή στον εμπαθή άνθρωπο, σ’ εκείνον, που είναι αποκοινωνικοποιημένος με τον Χριστό και ενεργοποιεί τα υφιστάμενα πάθη.

Τοιουτοτρόπως διαπράττονται αμαρτίες, με τις οποίες συνεπάγεται η απώλεια της Θεϊκής Χάριτος, η διάσπαση κοινωνίας αγάπης μεταξύ ανθρώπου και Θεού και μεταξύ συνανθρώπων.

Η διατάραξη των διαπροσωπικών σχέσεων έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στην κοινωνία, με εκφράσεις αντικοινωνικές και ενέργειες αναρχικές.

Ο  Θεός  επιτρέπει  τις εκδηλώσεις κακίας του Διαβόλου, αλλά, με αγαπητικές μεταστροφικές παρεμβάσεις, περιορίζει τις καταστρεπτικές συνέπειες.

Ωστόσο η αμαρτία, ως «παρά φύσι» ζωή, παραμένει αντικοινωνική, με συσσώρευση προβλημάτων και δουλεία στυγνή.

Η όντως κοινωνική ζωή είναι η «εν Χριστώ» ζωή, που διάγεται στα πλαίσια της αγάπης και της ταπείνωσης.

Ο Διάβολος δρα ύπουλα και οδηγεί στην ανελευθερία και καταστροφή.

Ο Χριστός κινείται σωτήρια και προσφέρει την ελευθερία και την αιώνια ζωή.

Ο απεγκλωβισμός από τα δίχτυα του Διαβόλου είναι ανάγκη επιτακτική.

Η αναθέρμανση των σχέσεών μας με τον Κύριο θα μας διαφυλάξει από τις σατανικές παγίδες.-