Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ.

ΚΥΡ. ΘΩΜΑ. ( Πραξ. ε΄ , 12 – 20 )
Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ.

«Συνήρχετο δε και το πλήθος…φέροντες ασθενείς και οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες εθεραπεύοντο άπαντες.» ( Πραξ. ε. , 16 ).
Οι Άγιοι Απόστολοι, φορείς της Θ. Χάριτος, μετά την Πεντηκοστή, πρόσφεραν αφειδώλευτα και αδιάκριτα σ’ όλους τους ασθενείς την θεραπεία. Η θεραπευτική αυτή Χάρη αποτελούσε επιβεβαιωτικό στοιχείο της εσωτερικής παρουσίας και ενέργειας του Θεού.
Η ασθένεια αποτελεί φαινόμενο μεταπτωτικό. Η πτώση των Πρωτοπλάστων επέφερε την ασθένεια, τον πόνο, τη φθαρτότητα, τη θνητότητα. Είναι οι «δερμάτινοι χιτώνες», που φέρει ο μεταπτωτικός άνθρωπος.
Η ασθένεια εμφαίνεται στον άνθρωπο πολλάκις είτε ως συνέπεια ασύδοτης βιοτής, είτε ως ενέργεια δαιμονική, είτε ως παραχώρηση Θεϊκή, για κάθαρση πταισμάτων ή για απόκτηση ταπεινού φρονήματος.
Η ασθένεια πάντως, όποια μορφή και προέλευση και αν έχει, είναι ευλογία Θεού, εφ’ όσον η ποιότητα της αντιμετώπισής της συνεπάγεται την σωτηρία μας ή μη.
Η ασθένεια είναι δοκιμασία για τον Αθλητή του Χριστού, με προεκτάσεις και συνέπειες σωστικές.
Η ορθή αντιμετώπιση της ασθένειας απαιτεί υπομονή και δοξολογική στάση έναντι του Θεού.
Οι δαιμονικές παρεμβάσεις, με προκλήσεις θυμού, βλασφημίας, γογγυσμού, ύβρεων, αχαριστίας και λοιπών εκδηλώσεων, αντιμετωπίζονται νικηφόρα με τη δημιουργία καλών λογισμών.
Η πίστη στον Θεό γεννά την ελπίδα, η οποία αναδεικνύεται ισχυρό αντίδοτο κατά του άγχους και της απελπισίας.
Η προσευχή, πανίσχυρο αλεξιτήριο κατά των πειρασμικών επιθέσεων στον ασθενή.
Η ικετευτική κραυγή ελέους ταπεινώνει το φρόνημα και προκαλεί το άνοιγμα των κρουνών της ευσπλαχνίας του Θεού.
Η υγεία δεν είναι αυτοσκοπός της ζωής, εφ’ όσον η ασθένεια, με την ορθή αντιμετώπισή της, συντελεί και προάγει θετικά το σωστικό σχέδιο του Θεού για τον κάθε άνθρωπο.
Συνεπώς η ασθένεια και η θεραπεία της εργαλεία σωτήρια στα χέρια του αγωνιστή της πίστεως, του υποψήφιου οικήτορα του Παραδείσου.-

Τις ΘΕΟΣ Μέγας!

Αφιέρωμα στη Μ. ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 42 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 / Διανέμεται δωρεάν. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει &ἐπιμελεῖται(ΔυνάμειΘεοῦ)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Ἐκπ/κός ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549 Κ.Τ. 6936773200 e-mail: eklidoniari@hotmail. com και elklidon@otenet.gr Ἡ ἱστοσελίδα μου: http://www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com/

Ο Δ Ο Ι Π Ο Ρ Ι Κ Ο στη Μ. Ε Β Δ Ο Μ Α Δ Α :

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ : "Ω Σ Α Ν Ν Α ! " Θριαμβευτική η είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.Μετά Βαϊων και κλάδων η υποδοχή. Ενθέρμως και ενθουσιωδώς Τον υποδέχεται ο λαός.Διθύραμβος νίκης οι ζητωκραυγές.

Όντως, προανάκρουσμα της νίκης κατά του διαβόλου, του θανάτου και της φθοράς. Η σταυρική Θυσία του Χριστού επέφερε τη λύτρωση και χάρισε την αθανασία. "Ωσαννά!"Ο χαιρετιστήριος παιάνας στον αναμενόμενο Μεσσία, στον προσωπικό Σωτήρα. Η ανεπάρκειά μας Τόν επιζητεί. Η ανελεύθερη ελευθερία μας Τον χρειάζεται. "Ωσαννά!" με εύκολη μετατροπή σε "άρον, άρον σταύρωσον!". Και όμως υπάρχει η δυνατότητα της μη αναστροφής. Βρίσκεται στην αληθινή κοινωνία με τον προσωπικό Τριαδικό Θεό, στη διάβαση "διά της στενής πύλης", στη διακονία και όχι στην εξουσία, στην αγάπη και όχι στην εκμετάλλευση, στην ταπείνωση και όχι στην εγωπάθεια, στην υπεύθυνη διαχείριση της ελευθερίας και όχι στη βίωση της ασυδοσίας, στη σταυρική πορεία, που καταλήγει στη Ζωηφόρο Ανάσταση.-

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ : "ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α " Ιωσήφ πρότυπο ελεύθερου προσώπου. "Τον δουλωθέντα μεν τω σώματι, την ψυχήν δε αδούλωτον συντηρούντα."(Οίκος από Συναξάρι ημέρας.) Δούλος εξωτερικά, ελεύθερος εσωτερικά. Η ψυχή του έμεινε ελεύθερη. Η σκέψη του εκινείτο ελεύθερα. Η καρδιά του παρέμεινε ελεύθερο πεδίο, ελεύθερη από πάθη και παντοειδείς αμαρτίες. Με το βλέμμα εστραμμένο στο Θεό, έδωσε τη μάχη της αγνότητας και εξήλθε νικητής και τροπαιούχος. Αντιστάθηκε στις ηδονικές προκλήσεις, στην εφήμερη χαρά και κέρδισε "στέφος άφθαρτον." Ο Ιωσήφ υπόδειγμα εκκλησιαστικού ήθους. Κατακτητής της εσωτερικής ελευθερίας. Και εμείς καλούμαστε να βαδίσουμε στα ίχνη του. Η βίωση της Ασκητικής Ορθόδοξης προοπτικής, σε συνδυασμό με τη Μυστηριακή συμμετοχικότητα, σηματοδοτεί την απαλλαγή από τη φιλαυτία και τις πολύμορφες εγωκεντρικές τάσεις και την εμπέδωση της προσφοράς και της θυσίας, της ισορροπίας και της υπαρξιακής ελευθερίας. "....μνείαν ποιούμεθα και της υπό του Κυρίου καταρασθείσης και ξηρανθείσης συκής." Η άκαρπη συκή προκαλεί την κατάρα του Κυρίου. Η δική μας πνευματική ένδεια θα διαφύγει της οργής Του ; Ας το προσέξουμε.-

Μ. ΤΡΙΤΗ : "ΤΑ Τ Α Λ Α Ν Τ Α." ΄΄Το δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως έργασαι΄΄. (Οίκος από Συναξάρι ημέρας.) Όλοι μας αποδέκτες ταλάντων. Ο Θεός Πατέρας επιδίδει αφειδώλευτα χαρίσματα σ'όλα τα παιδιά Του. Απαίτησή Του η ολοπρόθυμη αξιοποίησή τους. Η πολύτιμη δωρεά να προσφέρεται αγαπητικά στην αδελφότητα, στην κοινότητα, περιθωριοποιώντας την εγωϊστική διάθεση, για μονομέρεια και αυτάρκεια. Ο απεγκλωβισμός από κενοδοξική χρήση των χαρισμάτων, από την αίσθηση της κτητικότητας, από φιλοδοξικές εκφράσεις και από ατομιστικές τάσεις, ανοίγει το δρόμο, για κοινωνική συνείδηση και προσφορά, για απελευθέρωση και ορθή χρήση, για κοινωνία αγάπης με το Θεό και τον άνθρωπο. Η αξιοποίηση των ταλάντων, σε συνυφασμό με την καθολική εγρήγορση, για κάθαρση καρδιάς, φωτισμό νου και Θέωση, με τη μνήμη του θανάτου και την ετοιμότητα, εξασφαλίζουν στον άνθρωπο την πληρότητα των "Δεκα παρθένων" και τη Θεϊκή αποδοχή, για εισαγωγή στον Ουράνιο Νυμφώνα. Η αποβολή της ραθυμίας και η επαγρύπνηση, η αγωνιστικότητα και η ειλικρίνεια, αποτρεπτικοί παράγοντες των "ουαί " από το στόμα του Κυρίου. Προσοχή ! ! !

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ : "Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ." ΄΄Η απεγνωσμένη διά τον βίον και επεγνωσμένη διά τον τρόπον το μύρο βαστάζουσα προσήλθε σοι.΄΄ ( Απόστιχο όρθρου ημέρας). Μια αμαρτωλή γυναίκα προβάλλει στο επίκεντρο και προσφέρει τα δάκρυά της και το μύρο στο Χριστό. Απεγνωσμένη, απελπισμένη, για τη ζωή της, αφού κολύμπησε στα θολά νερά της αμαρτίας. Και εμείς βιώνουμε την αμαρτία ποικιλότροπα , είτε πράττοντας το ΄΄ ἴδιον θέλημα΄΄καί δρώντας εγωκεντρικά, είτε παραδίδοντας τον εαυτό μας στις ηδονικές απολαύσεις, είτε περιθωριοποιώντας τον Ιησού από τη ζωή μας και περιφρονώντας Τον κατάφωρα. Επεγνωσμένη του τρόπου και του δρόμου της σωτηρίας, η πόρνη. Η αγάπη της προς το Χριστό πυροδοτεί το είναι της και δείχνει την πορεία της αληθινής ελευθερίας. Η αγάπη τροφοδοτεί την ταπείνωση, επιδεικνύει την κατανόηση, προξενεί τη μετάνοια, μηδενίζει την αυτάρκεια, προκαλεί την τόλμη, χορηγεί τη συγχώρεση και εξασφαλίζει την άφεση. Η αγάπη την οδηγεί προσπίπτουσα στο Λυτρωτή και αναζητούσα ένα νέο ξεκίνημα. Η κίνησή της είναι σωστική, εφ' όσον με τη βίωση της αγάπης, την κοινωνία με το Χριστό, γεύεται την αληθινή ελευθερία και αναδεικνύεται πρότυπο ζωής.-

Μ. ΠΕΜΠΤΗ : "Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ." ΄΄Ο λίμνας και πηγάς και θαλάσσας ποιήσας ταπείνωσιν εκπαιδεύων αρίστην, λεντίω ζωννύμενος μαθητών πόδας ένιψε, ταπεινούμενος υπερβολή ευσπλαχνίας." (Κάθισμα Όρθρου). Ο Δημιουργός του κόσμου ταπεινώνεται καθ' υπερβολή ευσπλαχνίας και προτυπεί την οδό της ταπείνωσης. Η ταπείνωση συνεπάγεται την υπακοή στο θέλημα του Θεού, την επίγνωση της αμαρτωλότητας, τη βίωση της μηδενικής αυτοσυνειδησίας, την ανοχή, την προσφορά, τη θυσία τη διακονία, τη συγχώρεση και των εχθρών. Η ταπείνωση, ως τρόπος έκφρασης της χωρίς όρια αγάπης, οδηγεί στην αληθινή ελευθερία. Η κοινωνία με το Χριστό και η ενεργός συμμετοχή στο δείπνο της αγάπης, που ο Κύριος παραθέτει, μας αναδεικνύει σύσσωμους και σύναιμους Χριστού, εκφραστές της αγάπης, κατά το πρότυπο.Η εκτενής προσευχή, η επικοινωνιακή σχέση του Υιού με το Θεό Πατέρα, αλλά και η υπακοή σ' Εκείνον εμπεριέχει αγάπη, ταπείνωση, ελευθερία.Η διακοπή λειτουργίας του δίαυλου, επιφέρει την αποκοπή από το Θεό, την ανακοπή της αγαπητικής σχέσης, την προδοσία. "Ταπείνωση, αγάπη, ελευθερία, προσευχητική κοινωνία." : Τα μηνύματα της Αγίας και Μ. Πεμπτης.-

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ : "Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ" ΄΄Εσταυρώθης δι' εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν• εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι."(Μακαρισμοί μετά έξοδον Εσταυρωμένου). Ο Κύριος προσφέρεται, μαστιγώνεται, καθυβρίζεται, σταυρώνεται, για να προσφέρει σε μας τη λύτρωση. Επάνω στο λόφο του Γολγοθά απλώνεται και ενώνει στον εαυτό του τα διεστώτα, τον άνθρωπο με το Θεό. Η Θυσία Του αναδεικνύεται πρότυπο ζωής. Η αγάπη στο επίκεντρο γίνεται ο κινητήριος μοχλός. Η επιβίωση, ως σημείο αναφοράς των πολλών, μετατρέπεται σε ζωή νοηματοδοτημένη. Η θυσία προϋποθέτει υπέρβαση του εαυτού, κατάργηση της αυτάρκειας, άρνηση της επιβίωσης, βίωση της κοινωνικότητας, αιωνοποίηση των πράξεων και τότε συνεπάγεται την αληθινή ελευθερία. Η θυσία βιώνεται μέσα στον Ορθόδοξο χώρο της Εκκλησίας, περνάει από την Σταύρωση των παθών και καταλήγει στην Ανάσταση των αρετών.Η μέθεξη στο μυστήριο του Σταυρού βιώνεται με τη Μυστηριακή και Ασκητική ζωη.Η θυσία κίνηση ελεύθερη,στάση ζωής, εξασφαλίζει την πραγματική ελευθερία.-

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ : "Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ." Το Μ. Σαββατο βιώνομε την προσδοκία της Ανάστασης. Ο Χριστός εντός του Τάφου σωματικώς, αλλά αφθόρως και η ψυχή Του στον Άδη, για κήρυγμα μετανοίας. Ο θάνατος του Χριστού σηματοδοτεί την νίκη κατά του θανάτου. Η κοινωνία με το Χριστό, ο αγώνας για την κάθαρση της καρδιάς, η υπακοή στο θέλεημά Του,η βαθειά ταπείνωση, η αδέκαστη αυτομεμψία, η ασύνορη αγάπη και η πλήρης ανεξικακία, σηματοδοτούν την υπέρβαση του θανάτου, την ανεκλάλητη ελευθερία σε μια ατελεύτητη αιώνια ζωή, τη βίωση της όγδοης ημέρας. Τα δεσμά του θανάτου κατέλυσε ο θάνατος του Χριστού. Οι πιστοί ακόλουθοί Του ζουν την υπέρβαση του θανάτου και χαίρονται τη χαρά της ελευθερίας, μιας ατέρμονης ελευθερίας στη χώρα του Φωτός.-

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ: Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΄΄Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια.΄΄ (Αναστάσιμος Κανών ημέρας.) Η Ανάσταση του Χριστού επέφερε το τελικό χτύπημα στο θάνατο, τη συντριβή του διαβόλου, τη σωτηρία του ανθρώπου. Ο Χριστός είναι ο Θεός και με τη Θυσία και Ανάστασή Του έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να γίνει "κατά χάριν " Θεός. Η Ανάσταση του Χριστού σηματοδότησε την ανακαίνιση όλης της δημιουργίας. Η Ανάσταση του Ιησού σκόρπισε ελπίδα και ζωή. Ο Αναστημένος Χριστός προσωπικός μας Σωτήρας. Η προσωπική σχέση μαζί Του θα εξασφαλίσει τη δωρεά της γνήσιας ελευθερίας. Το ανέσπερο Φως, που ανέτειλε από τον Πανάγιο Τάφο, αν επιτρέψουμε να καταυγάσει τις καρδιές μας, να πλημμυρίσει το είναι μας, θα έχουμε άγκυρα ελπίδας στη ζωή μας. Αν είμαστε μετανοημένοι, σταυρωμένοι, ως προς τα πάθη μας, θα πανηγυρίζουμε την ελευθερία της Ανάστασης, και θα αναφωνούμε την χαρμόσυνη ιαχή : -

" Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η ! "

" Α Λ Η Θ Ω Σ Α Ν Ε Σ Τ Η ! " -

Ν Υ Ξ Ε Ι Σ

" Ιησού μου σ' αγαπώ. Για σένα υπομένω." ( Αγ. Χαράλαμπος ). Είναι τα λόγια του υπεραιωνόβιου Λευϊτη Αγ.Χαραλάμπους. Φανερώνουν το μυστι- κό της ακατάβλητης δυνάμεώς του. Αποκαλύπτουν το μεγαλείο του Αγ.Μάρτυρα. Εγώ μπορώ να τα επαναλαμβάνω κατά την άρση του σταυρού μου ;

΄΄Εκαστος εν ω εκλήθη,αδελφοί,εν τούτω μενέτω παρά τω Θεώ.΄΄(Α΄ Κορ.ζ,24) ΗΘεϊκή κλήση έχει χαρακτήρα προσωπικό και εκφράζει την ατομική ιδιαιτερότητα και προσβλέπει στην υπαρκτή δυνατότητα και αποβλέπει στη ψυχική σωτηρία του ανθρώπου. Η απαντητική συγκατάθεση του ανθρώπου στην προσκλητική κίνηση του Θεού σημείο συνεργασίας, εχέγγυο επιτυχίας. Η παραμονή στην κλητική τοποθέτηση της Θεϊκής επιλογής διασφαλίζει τη διαπροσωπική σχέση με το Θεό, στα πλαίσια μιας διαχρονικής κοινωνίας αγάπης.-

Ε Ν Α Υ Σ Μ Α Τ Α

Βρίσκομαι αέναα στη σκέψη του Θεού. Παρελθοντικά θυσιάζεται για μένα. Μελλοντικά συμβασιλεύει με μένα. Εσωτερικά ζει με μένα. Καθημερινά μεσιτεύει για μένα. Διαχρονικά προσφέρεται σε μένα. Τι άλλο θέλω ; Καλύπτομαι απόλυτα.-

Φ Ι Λ Ο Κ Α Λ Ι Κ Ε Σ Ρ Η Σ Ε Ι Σ

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ από τον ΟΣ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ του Σαρώφ.

«Ο Θεός είναι φωτιά που θερμαίνει και φλογίζει την καρδιά.... Αν δεν γνωρίσεις τον Θεόν, δεν θα μπορέσεις να τον αγαπήσεις».- «Δεν υπάρχει τίποτε πιο υπέροχο από την ειρήνη εν Χριστώ Ιησού».- «Χαρά μου! Σε παρακαλώ, απόκτησε το πνεύμα της ειρήνης και τότε χιλιάδες ψυχές θα σωθούν γύρω σου».- «Απόθεσε την ελπίδα σου στο Θεό, ζήτησε τη βοήθειά Του, πρόσεχε να συγχωρείς τον πλησίον σου, και τότε ό,τι Του ζητήσεις θα σου το δώσει».-

«Χριστός ανέστη! Χαρά μου».-

Μ Ε Γ Α Λ Υ Ν Α Ρ Ι Α προς τον Ι Η Σ Ο Υ.

-Ι Η Σ Ο Υ Νυμφίε μου της ψυχής,/ φως των οφθαλμών μου και αλάθητε οδηγέ./ Καρδίας ευφροσύνη,/ ψυχής η σωτηρία, οδήγησον εν τρίβοις,/ της Αληθείας Σου.-// -Στέναξον ψυχή μου διηνεκώς,/ μετάστρεψον καρδίαν,/ μετανόησον πρακτικώς./ Πρόσελθε ταχέως, /προς ΚΥΡΙΟΝ αγάπης,/ ικέτευσον ενθέρμως,/ τον Πανοικτίρμονα.-// Ι Η Σ Ο Υ Νυμφίε εμής ψυχής,/Λυτρωτά του κόσμου,/ Φως,Αλήθεια και Ζωή./ Μνήσθητι Οικτίρμον,/ εμής της παναθλίας,/ και ρύσαι αιωνίου,/ δεινής κολάσεως.-// -Ι Η Σ Ο Υ γλυκύτατε ποθεινέ,/ εράσμιε καρδίας,/ της ψυχής το εντρύφημα./Ειρήνης ο δομήτωρ,/ ταπεινώσεως ο τύπος,/ αγάπης της τελείας,/ Ν Υ Μ Φ Ι Ε, δόξα Σοι.-//

ΚΑΛΟ Π Α Σ Χ Α! ΚΑΛΗ Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η!

Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

ΚΥΡ. Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. Οσ. Μαρίας Αιγυπτίας.( Εβρ. θ΄, 11 –14 )

Η ΚΑΘΑΡΣΗ της συνείδησης.

«Πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού…καθαριεί την συνείδησιν ημών από νεκρών έργων…» ( Εβρ. θ΄ , 14 ). Ο μεταπτωτικός άνθρωπος διακρίνεται για την εμπάθεια.Τα πάθη αποτελούν «κίνηση της ψυχής παρά φύσιν.», κατά τον Αγ. Μάξιμο. Τα πάθη είναι δυνάμεις της ψυχής, που υπέστησαν διαστροφή με την αποστασιοποίηση του ανθρώπου από τον Θεό. Τα πάθη διαστρεβλώνουν την συνείδηση και αλλοιώνουν την φωνή της, οπότε κατευθύνει τον άνθρωπο σε νεκρά έργα. Η επαναφορά της συνείδησης στην ορθοτόμηση της αλήθειας επιζητεί σύνδεσμο με τον Θεό, το νόμο Του και την Θεία Χάρη. Αυτό το επανορθωτικό έργο επιλαμβάνεται η άκτιστη ενέργεια του Χριστού, η οποία εμπεριέχεται στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Η συμμετοχικότητά μας στην Θεία Κοινωνία μας καθιστά σύσσωμους και σύναιμους Χριστού, δέκτες της καθαρτικής και ζωοποιού ενέργειας, Κατοικητήρια του Αγ. Πνεύματος. Η ζωογόνος ενέργεια της Θείας Κοινωνίας είναι συνάρτηση της προσωπικής μας προεργασίας. Η βίωση της ασκητικής ζωής συνεπάγεται τη μετάνοια και οδηγεί στην Θεία Κοινωνία. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού προσφέρουν νάματα ζωοποιά και εξασφαλίζουν την συνειδησιακή κάθαρση. Η συνείδηση απαλλάσσεται από τα παθογόνα παράσιτα και λειτουργεί εύρυθμα και οδηγεί αλάθητα εις νομάς σωτηρίους. Η καθαρή συνείδηση προσφέρει ορθή πληροφόρηση για γνήσια γνώση του θελήματος του Θεού. «Δύο διδάσκαλοι γεγόνασιν ημίν εξ αρχής η κτίσις και το συνειδός», κατά τον Αγ. Ιωαν. Χρυσόστομο. Η μεν κτίση παροτρύνει τον άνθρωπο προς τον Θεό, η δε συνείδηση τον προτρέπει τι να πράξει. Πολύτιμος σύμβουλος, λοιπόν, η συνείδηση, στην «εν Χριστώ» ουρανόδρομη πορεία του ανθρώπου.-

Η Π α ρ ά κ λ η σ η.

ΚΥΡ. Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. Αγ. Ιωαν. Κλίμακος.(Εβρ. στ΄,13 – 20)

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ.

«Ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες κρατήσαι της προκείμενης ελπίδος.»(Εβρ. στ΄,18). Ο άνθρωπος μεταπτωτικά βιώνει δυσκολίες, θλίψεις και πολυποίκιλα προβλήματα. Η απογοήτευση τον καταλαμβάνει. Η απελπισία τον κυριεύει. Η ρίψη της άγκυρας στον ουρανό δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας, βέβαιη λύση. Υπάρχει ο Παράκλητος, ο Θεός μας, ο οποίος προστρέχει και παρακαλεί και παρηγορεί και «συμβιβάζει την καρδίαν εις την πληροφορίαν της αληθείας», κατά τον Αγ. Νικόδημο Αγιορείτη. Ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα,προσφέρει παράκληση ισχυρή,γιατί είναι κοινωνία με τη Χάρη του Θεού, γιατί υπάρχει παραμονή του Τριαδικού Θεού μέσα στην καρδιά μας. Η Χάρη του Θεού, όταν εδρεύσει μέσα μας, η ψυχή αιχμαλωτίζεται στην αγάπη του Θεού αναπόσπαστα,άπληστα. Ο άνθρωπος τότε εκκεντρίζεται στην αγάπη του Θεού και αντανακλά αγάπη. Τότε προσφέρει ανάπαυση σ’ όσους τον προσεγγίζουν. Έχομε τους Αγίους, που προσφέρουν αγάπη και κινούνται παρακλητικά. Ο λόγος τους ζωοποιός.Η παρουσία τους ελπιδοφόρα. Η αγάπη τους Χριστοειδής. Η Στρατευομένη Εκκλησία διαθέτει Αγωνιστές Αγίους. Η ΘριαμβεύουσαΕκκλησία απαρτίζεται από στρατιές Αγίων, οι οποίοι αδιάλειπτα πρεσβεύουν για μας. Οι Άγιοι, υιοί Παρακλήσεως, εφ’ όσον ο Θεός είναι Παράκλητος και η Εκκλησία Σώμα του Παρακλήτου Χριστού. Στην κοιλάδα του κλαυθμώνα, που πορευόμαστε, έχουμε άμεση ανάγκη στήριξης, ενίσχυσης, παράκλησης. Θέλουμε να νιώθουμε, ότι υπάρχει ένας Θεός Πατέρας, που ενδιαφέρεται για τα παιδιά Του, με αγάπη ανείπωτη ποθεί την σωτηρία τους και το έλεός Του τα καταδιώκει.-