ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 41 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 / Διανέμεται δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει &επιμελείται(ΔυνάμειΘεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός
ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549 Κ.Τ. 6936773200
e-mail: eklidoniari@hotmail. com και elklidon@otenet.gr
Η ιστοσελίδα μου:
http://www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com/Ζ Ω Η Φ Ο Ρ Α Ρ Η Μ Α Τ ΑΚΥΡ. ΤΥΡΙΝΗΣ( Ματθ. στ΄, 14 – 21 ) Η ΑΦΕΣΗ.
«Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος.»(Ματθ. στ΄ 14)
Η αγάπη χαρακτηριστικό γνώρισμα του Τριαδικού Θεού.
Μία αγάπη πολυδιάστατη, πολυποίκιλα εκφρασμένη και αναμφίβολα δεδομένη. Αγάπη καθολική απαιτεί και από τον άνθρωπο ο Θεός.
Μία αγάπη έκδηλη, έμπρακτη, φλογερή, δυνατή και μοναδική. Μία αγάπη, που θα πηγάζει από μία πυρίφλεκτη καρδιά, από μία ύπαρξη ενδιάθετη, για ολοκαυτωματικές, αγαπητικές εκφράσεις.
Μία τέτοια αγάπη προς το Θεό θα μεταφράζεται και σε μία αληθινή αγάπη και προς τον συνάνθρωπο. Μία γνήσια αγάπη προς τον αδελφό σηματοδοτεί τη βοήθεια, τη συμπαράσταση, την ανοχή, την συγχωρητικότητα.
Η άφεση των παραπτωμάτων των άλλων απαιτεί πλάτος καρδιάς, βάθος ταπείνωσης, πλημμυρίδα αισθημάτων. Η συγχωρητικότητα προϋποθέτει ανεξικακία, αμνησικακία, αυτογνωσία, αυτομεμψία, αγάπη πύρινη.
Η συγχωρητικότητα των πτωτικών καταστάσεων των άλλων συνεπάγεται και την από Θεού άφεση των προσωπικών πτώσεων. Η άφεση των παραπτωμάτων των άλλων απαιτεί αυθυπέρβαση, μετατροπή της φιλαυτίας σε φιλαλληλία.
Ο Θεός μας συγχωρεί ολότελα, αν κι εμείς συγχωρούμε τους άλλους, βιώνοντας την προσωπική μας μετάνοια.
Η συγχώρηση των άλλων εμπεριέχει ταπείνωση και αγάπη. Η σωτηρία μας συνεπώς περνάει αναπόφευκτα από το κατώφλι του «πλησίον». Η σωτηρία μας επίτευγμα της αγάπης.
Η αγάπη μέτρο αξίας και αντίτιμο εισιτηρίου για τη Βασιλεία των Ουρανών. Μία πτυχή έκφρασης αγάπης και η άφεση των παραπτωμάτων των άλλων.
Ας την εφαρμόσουμε, αν ποθούμε όντως τη σωτηρία μας, εφ’ όσον είναι και μονόδρομος, για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις με το Θεό και τους αδελφούς μας.-
Π Ο Ρ Τ Ρ Α Ι Τ Α Α Γ Ι Ο Λ Ο Γ Ι Κ ΗΣ Π Ι Ν Α Κ Ο Θ Η Κ Η Σ
ΑΓΙΟΣ Μ Ι Χ Α Η Λ, ο αρτοποιός.
«Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν …» (Ιωάν. ιδ΄ , 23), δηλώνει κατηγορηματικά ο Κύριος. Οι γνήσιοι Φίλοι του Χριστού τηρητές των εντολών Του κι αξιαγάπητοι από το Θεό Πατέρα. Οι ένθεοι εραστές, πιστοί εκτελεστές των μηνυμάτων του Ευαγγελίου. Οι φιλόθεοι, αφοσιωμένοι ακόλουθοι του Χριστού, έμπρακτοι μεταφραστές των λόγων Του. Κι ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Νεομάρτυρας και αρτοποιός είναι ένας Αθλητής στο χριστιανικό στίβο, ένας συνεπής εφαρμοστής των ευαγγελικών παραγγελμάτων. Πατρίδα του η Γρανίτσα των Αγράφων. Γονείς του ο Δημήτριος και η Σωτήρα. Ευσεβείς και φιλόθεοι, ενάρετοι και φιλακόλουθοι της Εκκλησίας, βιώνουν την πίστη τους, μεταλαμπαδεύουν τη φλόγα τους κι εμπνέουν με το παράδειγμά τους το γυιό τους. Κι ο Μιχαήλ καλοπροαίρετος ενστερνίζεται την πίστη στο Χριστό, φλέγεται απ’ την αγάπη Του, εναρμονίζει τις πράξεις του με το θέλημά Του. Ο πατέρας του αναχωρεί για την Αιώνια Πατρίδα. Η μητέρα του αγωνίζεται για την ανατροφή του. Φροντίζει για την αποκατάστασή του. Κι ο Μιχαήλ γίνεται αντάξιος των προσδοκιών της. Εγκαταλείπει όμως το χωριό του και φθάνει στη Θεσ/νίκη. Το επάγγελμά του αρτοποιός. Παράλληλα ελεεί και προσεύχεται, λατρεύει τον Θεό στο Ναό και παρακολουθεί θείες διδασκαλίες. Η πίστη του γιγαντώνεται. Η αγάπη του κορυφώνεται. Ο ζήλος του, για την εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού, αυξάνει. Το εργαστήριό του τόπος για ευκαιριακές θρησκευτικές συζητήσεις. Μια μέρα ένα τουρκόπουλο αγοράζει ψωμί και συζητάει μαζί του για τον αληθινό Θεό. Ο μικρός καταφεύγει στον περαστικό δάσκαλό του κι αναφέρει τη συζήτηση. Ο Τούρκος εξάπτεται κι επιτιμάει τον Μιχαήλ. Απτόητος δέχεται τις ύβρεις και τελικά οδηγείται στον δικαστή. Άφοβα δηλώνει τα ατομικά του στοιχεία και το πιστεύω του. Επωφελούμενος της ευκαιρίας και της ανοχής του δικαστή κηρύττει εύγλωττα την έννοια της Τριαδικής Θεότητας. Επιχειρηματολογεί κι αποδεικνύει το τρισυπόστατο του Θεού: Πατέρα-Υιού-Αγίου Πνεύματος και συγχρόνως τη μοναδικότητά Του. Διακηρύττει την Ενανθρώπηση του Χριστού, τη λυτρωτική Σταυρική Του Θυσία και την ένδοξη Ανάστασή Του. Οι Τούρκοι κατάπληκτοι παρακολουθούν τον Μιχαήλ. Οι απαντήσεις του αποστομωτικές. Οι δηλώσεις του κατηγορηματικές. Ο χαρακτηρισμός όμως του Μωάμεθ, σαν ψευδοπροφήτη, εξαγριώνει τον δικαστή κι ανακηρύσσει ένοχο θανατικής καταδίκης τον Μιχαήλ. Ο γενναίος Χριστιανός αντιμετωπίζει ψύχραιμα, θαρραλέα και με χαρά την απόφαση. Ραβδίζεται και φυλακίζεται προσωρινά. Εκεί προσεύχεται θερμά, ενδυναμώνεται από τον Κύριο κι ενισχύει τους επισκέπτες Χριστιανούς. Επανακρίνεται, επανομολογεί και δηλώνει τον άκρατο πόθο του μαρτυρίου. Ο κριτής κατάπληκτος, αλλά και άκαμπτος εξαγγέλλει την παράδοση του Μάρτυρα στη φωτιά. Ο Μιχαήλ αγάλλεται κι αδημονεί να συναντήσει τον λατρευτό Του Θεό. Η 10η Μαρτίου 1544 μ.Χ. ξημερώνει. Ο Άγιος προσέρχεται στον τόπο του μαρτυρίου. Πλήθος αλλοπίστων συνωστίζεται για να περιυβρίσει, αλλά και πλήθος Αγγέλων παρίσταται για να επευφημήσει τον νικητή. Αλείφεται θειάφι και πυροδοτείται. Ακλόνητος, με τον ψαλμό στα χείλη καίγεται καθολικά, ενώ η ψυχή του φτερουγίζει στο Θρόνο του Αγωνοθέτη Κυρίου.-
Ν Υ Ξ Ε Ι Σ
"Εν τούτω νίκα." (Επί Μ. Κων/νου)
Σ τ α υ ρ ό ς ! Πρόξενος νίκης. Λάβαρο θριάμβου.
Πάνω Του διαδραματίστηκε η τιτανομαχία των αιώνων. Πάνω Του κονταροχτυπήθηκαν Θεός και Σατανάς, Ζωή και Θάνατος, Δύναμη του φωτός και δυνάμεις του σκότους.
Κι ο Σατανάς κατατροπώθηκε. Ο Θεός νίκησε. Και ο Σ τ α υ ρ ό ς αναδείχτηκε όπλο ακαταμάχητο του αγωνιστή, καταφύγιο ασφαλές του πονεμένου, φύλακας άγρυπνος του Χριστιανού.
Σ τ α υ ρ ό ς ! Ξύλο πολυτίμητο ! Σημείο νικηφόρο ! -
* * *
"Πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα συμφέρει• πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος."(Α΄Κορ. στ΄12 ).
Η ανθρώπινη δυνατότητα, ενώ είναι απεριόριστη επιβάλλεται σε αυτοπεριορισμό και τοιουτοτρόπως βιώνει την αδούλωτη "εν Χριστώ" ελευθερία.
Υποταγή στα πάθη συνεπάγεται δουλεία και αντιστρατεύεται την ψυχική σωτηρία.
Τώρα η επιλογή είναι δική μου.-
* * *
"Το δε σώμα ου τη πορνεία, αλλά τω Κυρίω, και ο Κύριος τω σώματι."(Α΄Κορ. στ΄ 13).
Ο άνθρωπος δημιούργημα και εικόνα Θεού. Το σώμα του μέλος Χριστού, Κατοικητήριο Θεού, αφού φιλοξενεί την ψυχή, που είναι η πνοή Του.
Η χρηστική, λοιπόν, κυριότητα του σώματος ανήκει αποκλειστικά στον Κύριο.
Οι ατομικές πρωτοβουλίες για διάθεση σώματος στην πορνεία έχουν σατανική υποκίνηση, είναι εφάμαρτες και ολέθριες.
Προσοχή, λοιπόν. Το σώμα στον Κύριο και ο Κύριος στο σώμα, ανήκουν.-
* * *
"Ηγοράσθητε γαρ τιμής•δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών άτινα εστί του Θεού."(Α΄ Κορ.στ΄ 20)
Η Δημιουργική προσφορά και η εκούσια Σταυρική Θυσία για τον άνθρωπο, διασφαλίζουν την καθολική και αποκλειστική κυριότητα στον Κύριο.
Α ν ή κ ο υ μ ε σ' Ε κ ε ί ν ο ν.
Η διατήρηση της πνευματικής και σωματικής καθαρότητας αντίτιμο δοξαστικό, αντίδωρο τιμητικό, σημείο χρεωστικό, είναι.-
Ε Ν Α Υ Σ Μ Α Τ Α
Ο τ α π ε ι ν ό ς χαίρεται στις σ υ κ ο φ α ν τ ί ε ς
και λυπᾶται με τις κ α τ η γ ο ρ ί ε ς.
* * *
Οι θ λ ί ψ ε ι ς για την αγάπη του Θεού
ε γ γ υ ώ ν τ α ι τη Βασιλεία των Οὐρανών.
Φ Ι Λ Ο Κ Α Λ Ι Κ Ε Σ Ρ Η Σ Ε Ι Σ
Σε τίποτε γήϊνο δεν πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι.
Να μιμηθούμε την μεταμορφωμένη καρδιά των Αγίων,που δεν χαιρόταν
για τα αγαθά αυτού του κόσμου.
Εύχομαι να είναι η ζωή μας εν Αγίω Πνεύματι, να μας ζωοποιεί
να ζει μέσα μας ο Χριστός και να ζούμε εμείς εν Χριστώ.
Να ζούμε έτσι ώστε να είμαστε σκεύη καθαρά, κατάλληλα προετοιμασμένα,
για να δεχτούμε την Χάρη του Θεού.
Σκοπός μας πρέπει να είναι, να δοξάζεται το όνομα του Χριστού, με τη ζωή μας,
με τα έργα μας και με την ευσπλαχνία μας προς τους συνανθρώπους μας.
Να υπακούομε στο Πνεύμα του Θεού και να κάνουμε μόνο εκείνα, που
μας οδηγούν στην αιώνια ζωή.
Αν δεν ταπεινωθούμε, δεν θα μπορέσουμε να μπούμε στην Βασιλεία του
Θεού. Να το θυμόμαστε αυτό.
Όπως τα καθαρά κλήματα δίνουν καθαρό σταφύλι και αναβλύζουν καθαρό χυμό,
έτσι η καρδιά και το στόμα μας πρέπει να προφέρουν πάντα λόγο αγαθό, λόγο αγάπης,
ευλογίας και δικαιοσύνης.
Μόνο τότε, όταν με ειλικρίνεια θα πεις: «Ω, Κύριέ μου, πραγματικά εἶμαι ένα τίποτα»,
μόνο τότε θ’ αρχίσει ο Κύριος να δημιουργεί μέσα σου. Τότε θ’ ανθίσει στην ψυχή σου κάτι ιερό, αγνό και όμορφο.-
(ΑΓ. ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ)
*****************************
